ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงศาสนา ของผู้สูงวัยชาวไทยที่สนใจท่องเที่ยวจังหวัดเชียงใหม่
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเรื่อง ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงศาสนาของผู้สูงวัยชาวไทยที่สนใจท่องเที่ยวจังหวัดเชียงใหม่ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพการณ์และความต้องการในการจัดการการท่องเที่ยวเชิงศาสนาของผู้สูงอายุชาวไทยที่สนใจท่องเที่ยวจังหวัดเชียงใหม่ และ 2) หาแนวทางในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงศาสนา
ของผู้สูงอายุชาวไทยที่สนใจท่องเที่ยวจังหวัดเชียงใหม่ เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ โดยใช้สถิติเชิงพรรณนา (Descriptive statistic) ได้แก่ ค่าร้อยละ (Percentage) ค่าเฉลี่ย (Mean) ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
(Standard Deviation: SD) สถิติเชิงอนุมาน (Inferential Statistic) สถิติที่ใช้ในการทดสอบสมมติฐาน ได้แก่
สถิติวิเคราะห์ค่าเอฟ (F-test) แบบการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One - way Analysis of variance)
ผลการศึกษา พบว่า ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ที่เดินทางท่องเที่ยวเชิงศาสนา
ของผู้สูงวัยชาวไทยที่สนใจท่องเที่ยวจังหวัดเชียงใหม่ เป็นเพศหญิง อายุระหว่าง 60 - 65 ปี โดยเป็นวัยเกษียณอายุหรือไม่ได้ประกอบอาชีพ โดยมีภูมิลำเนาอยู่ในกรุงเทพฯและปริมณฑล มีรายได้ต่อเดือนจากเบี้ยผู้สูงอายุ
มีระดับการศึกษาปริญญาตรี สุขภาพนักท่องเที่ยวมีโรคประจำตัว และพบแพทย์ประจำ โดยปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงศาสนาของผู้สูงวัยชาวไทยที่สนใจท่องเที่ยวจังหวัดเชียงใหม่ ด้าน 3 ส. (สุข สนุก สะดวก) ผู้สูงอายุมีความสุขที่ได้รับจากการท่องเที่ยว ความสนุกในการท่องเที่ยว และความสะดวกที่ได้รับจากการท่องเที่ยว ด้าน 2 ป. (ความปลอดภัย ความประหยัด) ผู้สูงอายุเห็นว่าการท่องเที่ยวเชิงศาสนาในจังหวัดเชียงใหม่
มีความปลอดภัย และมีความประหยัดที่ได้รับจากการท่องเที่ยว
Article Details
References
กรมการท่องเที่ยว (2559). รายงานภาวะเศรษฐกิจทองเที่ยว ฉบับที่ 4. กรุงเทพฯ : กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา
กรมกิจการผู้สูงอายุ.(2563). เทรนด์ท่องเที่ยวที่มาแรงที่สุดในปี 2020. ค้นหาเมื่อ 19 มิถุนายน 2567
จาก : https://www.dop.go.th/ th/gallery/1/3078.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2566). สถิติด้านการท่องเที่ยว ปี 2566. กรุงเทพฯ : กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา
กลุ่มงานยุทธศาสตร์และข้อมูลเพื่อการพัฒนาจังหวัด สํานักงานจังหวัดเชียงใหม่. (2560). บรรยายสรุปจังหวัดเชียงใหม่ ข้อมูลทั่วไปของจังหวัดเชียงใหม่. ค้นหาเมื่อ 20 กรกฎาคม 2566
จาก: http://www.chiangmai.go.th.
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2559). การใช้ SPSS for Windows ในการวิเคราะห์ข้อมูล. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์สามลดา.
กุลพรภัสร์ จิระประไพ และธนนท์ นวมเพชร. (2561). สถิติบอกอะไร ผู้สูงวัยปัจจุบันและอนาคต. ค้นหาเมื่อ 1 สิงหาคม 2566 จาก http://www.nso.go.th/sites/2014/Pages/Press_Release/ 2561/N10-04-61-1.aspx.
ธวัช พุ่มดารา (2564). การพฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวคุณภาพสูงกลุ่มผู้สูงอายุ จังหวัดสมุทรสงคราม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
นรินทร์ สังข์รักษา สุภากรณ์ พรหมฤาษี และธีรังกูร วรบำรุงกุล. (2559). รูปแบบและพฤติกรรมการท่องเที่ยวที่ไร้ความเร่งรีบของ นักท่องเที่ยวผู้สูงอายุในภูมิภาคตะวันตกของประเทศไทย. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย มนุษยศาสตร์ และสังคมศาสตร์. 36(2), 1-19.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2559). การศึกษาวิชาพฤติกรรมนักท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: เฟิร์นข้าหลวง พริ้นติ้งแอนด์พลับลิชชิ่ง.
บุปผชาติ แต่งเกลี้ยง สิทธิชัย นวลเศรษฐ และ ดนวัต สีพุธสุข. (2562). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงศาสนาเพื่อรองรับนักท่องเที่ยวกลุ่มผู้สูงอายุจังหวัดนครศรีธรรมราช. รายงานการวิจัย คณะเทคโนโลยีการจัดการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2561). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ.2560. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เดือนตุลา.
รววีรรณ โปรยรุ่งโรจน์. (2558). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับพฤติกรรมนักท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2542). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.
ศุภลักษณ์ อัครางกูล. (2551). พฤติกรรมนักท่องเที่ยว. (พิมพ์ครั้งที่ 4). ขอนแก่น: โรงพิมพ์คลังนานา วิทยา.
Swarbrooke, J., & Horner, S. (2007). Consumer behaviour in tourism. (2nd ed.). Amsterdam: Butterworth-Heinemann.
Taro Yamane. (1973). Statistics: an introductory analysis. New York: New York: Harper & Row.