The Effect of Using Peer-Assisted Learning Management on Food and Beverage Service for First Year Vocational Certificate Students
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims to: 1) Comparison of academic achievement of first year vocational certificate students in hotel management who studied using peer-assisted learning before and after studying. 2) Compare the academic achievement of first-year vocational certificate students majoring in Hotel Management who learn through peer-assisted learning against the 80% criterion.
3) Study the satisfaction of first-year vocational certificate students majoring in Hotel Management with peer-assisted learning. The sample group consists of first-year vocational certificate students majoring in Hotel Management from Loeng Nok Tha Vocational College, Yasothon Province,
in the academic year 2023, totaling 40 students in one class. The sample was obtained using cluster sampling. The research instruments used were three sets: 1) Peer-assisted learning lesson plans, 2) Learning achievement tests, and 3) Satisfaction questionnaires. The statistics used include percentage, mean, standard deviation, and hypothesis testing using a dependent t-test samples.
The research findings are as follows: 1) The post-learning academic achievement
in the Food and Beverage Service course of first-year vocational certificate students majoring
in Hotel Management was significantly higher than the pre-learning achievement at the .01 level. 2) The post-learning academic achievement in the Food and Beverage Service course of first-year vocational certificate students majoring in Hotel Management was higher than the pre-learning achievement and exceeded the 80% criterion. 3) The overall satisfaction with peer-assisted learning in the Food and Beverage Service course of first-year vocational certificate students majoring
in Hotel Management was at a high level.
Article Details
References
สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2558). ศึกษานิเทศก์และสำนักนโยบายและแผนการอาชีวศึกษา. กรุงเทพฯ : กรมอาชีวศึกษา.
จีเรียง บุญสม. (2543). ผลของเพื่อนช่วยสอนร่วมกับการเสริมแรงที่มีต่อเจตคติ ความสามารถในการ อ่านออกเสียงและความสามารถในการอ่านจับใจความของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปี ที่ 4 ที่มีความสามารถในการอ่านต่ำ. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัชชาภัทร ยุระหาร,สุนันทา ศรีศิริ และพิมพา ม่วงศิริธรรม. (2566). ผลของการจัดการเรียนรู้พลศึกษาแบบเพื่อนช่วยเพื่อนที่มีต่อทักษะการส่งลูกในรายวิชาแบดมินตันสำหรับนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย. วารสารศาสตร์การศึกษาและการพัฒนามนุษย์, 7(1), 41-51.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2548). การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์พิมพ์ดี.
พวงผกา ดันธรัตน์. (2541). ปัจจัยภายในโรงเรียนที่สัมพันธ์กับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่2 โรงเรียนเสริมงามวิทยาคม อำเภอเสริมงาม จังหวัดลำปาง. การค้นคว้าแบบอิสระ ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ไพโรจน์ คะเชนทร์. (2556). การวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน. จาก : www.wattoongpel.com. สืบค้นเมื่อ 22 สิงหาคม 2566.
ลัดดา ภู่เกียรติ. (2544). โครงงานเพื่อการเรียนรู้หลักการและแนวทางการจัดกิจกรรม. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิทยาลัยอาชีวศึกษาเลิงนกทา. (2565). การจัดกิจกรรมการเรียนการสอนในกลุ่มสาขาวิชาการโรงแรมตามหลักประกาศนียบัตรวิชาชีพ พุทธศักราช 2562. จาก : <http://www.vct.ac.th/loengnoktha_vc/index.php?name=news> พฤษภาคม 20, 2566.
ศิวนิต อรรถวุฒิกุล. (2555) โครงการพัฒนารูปแบบการแบ่งปันความรู้ผ่านการสื่อสารด้วยเว็บล็อกเพื่อส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์ในการผลิตสื่อการศึกษาของนักเรียนระดับปริญญาบัณฑิต คณะศึกษาศาสตร์ในสถาบันอุดมศึกษาของรัฐ. มหาวิทยาลัยศิลปากร : กรุงเทพฯ.
สมนึก ภัททิยธนี. (2567). การวัดผลการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 14 (ฉบับปรับปรุง). กาฬสินธุ์: ประสานการพิมพ์.
สายสุดา ปั้นตระกูล. (2564) การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนโดยใช้วิธีแบบเพื่อนช่วยเพื่อนของนักศึกษาหลักสูตบรรณารักษศาสตร์และสารสนเทศ. มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต:กรุงเทพฯ.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2566). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566-2570). กรุงเทพ ฯ : บริษัทอมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).
อมฤดา พงษ์ศักดิ์. (2562). การโค้ชแบบเพื่อนช่วยเพื่อน เพื่อส่งเสริมความสามารถในการจัดการเรียนรู้ของครูภาษาไทยตาม แนวคิด Active Learning ในการพัฒนาทักษะการอ่านจับใจความของนักเรียนชั้นประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์หลักสูตรศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร.
อูบัยดะห์ สุหลง, เพ็ญพักตร์ นภากุล และปรีดา เบ็ญคาร. (2566). การจัดการเรียนรู้แบบร่วมมือเทคนิคกลุ่มเพื่อนช่วยเพื่อนเป็นรายบุคคล (TAI) ร่วมกับสื่อการเรียนรู้โดยไม่ใช้คอมพิวเตอร์ (Unplugged Coding) เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและทักษะการคิดเชิงค านวณของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 8(3), 937-950.
อัษฎา พลอยโสภณ. (2565). การพัฒนาแผนการจัดการเรียนรู้วิชาจิตวิทยาเพื่อพัฒนาผู้เรียน โดยใช้กระบวนการแบบเพื่อนช่วยเพื่อนบนเครือข่ายสังคมออนไลน์, วารสารราชนครินทร์, 19(1), 1-7.