ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความนิยมในอุตสาหกรรมบันเทิงแบบหญิงรักหญิง (Yuri) ในกลุ่ม Generation Z
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
Generation Z ที่รับรู้การมีอยู่ของอุตสาหกรรมบันเทิงแบบหญิงรักหญิง (
Yuri) จำนวน 400 ชุด ด้วยวิธีการสุ่มแบบเฉพาะเจาะจงและแบบตามความสะดวก แล้วจึงนำข้อมูลมาวิเคราะห์ผ่านสถิติเชิงพรรณนา โดยใช้ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมาน ในการวิเคราะห์ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน การวิเคราะห์ข้อตกลงเบื้องต้น และการวิเคราะห์สถิติการถดถอยเชิงเส้นพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่า ตัวแปรที่มีอิทธิพลสูงสุด คือ ปัจจัยด้านทัศนคติ (β=0.306, P<0.001)
ดังนั้นการพัฒนากลยุทธ์การสื่อสารเพื่อสนับสนุนความหลากหลายทางเพศ การเพิ่มพื้นที่สื่อบันเทิงที่สะท้อนความสัมพันธ์ระหว่างหญิงรักหญิง และส่งเสริมสังคมให้เปิดกว้าง จะเป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาอุตสาหกรรมบันเทิงและการสร้างความเข้าใจในสังคมมากยิ่งขึ้น
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กองทุนพัฒนาสื่อปลอดภัยและสร้างสรรค์. (2567). เมื่อซีรีส์ยูริ “หญิงรักหญิง (Girl’s Love)” กลายเป็นเทรนด์ออนไลน์ที่น่าจับตามอง และกำลังมาแรง. สืบค้นจาก https://www.thaimediafund.or.th/article-30102024/
กุลปริยา พิพัฒธนาธร, ชนากานต์ ศรีเมือง, ชัญญา เฉลิมเทวี, ปุณฑริกา ชุมคง, และ ทัชชกร สัมมะสุต. (2568). ทัศนคติ ค่านิยม และการยอมรับทางสังคมของบุคคลที่มีเพศกำเนิดตามอัตลักษณ์ (cisgender) ที่ส่งผลต่อความตั้งใจใช้บริการธุรกิจบันเทิงที่เกี่ยวข้องกับบุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศ (LGBTQ+) ในประเทศไทย. วารสารการจัดการและการพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี. สืบค้นจาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JMDUBRU/article/view/286446/190234
จอย แก้วอัศดร. (2567). ทำไมวงการ girl’s love ในไทยได้รับความนิยมมากขึ้นเลื่อยๆ?. สืบค้นจากhttps://capitalread.co/recap-girls-love/
จินต์จุฑา พันธุ์ทองคำ. (2566). “ข้าราชการต้องแต่งกายตามเพศกำเนิด”: กฎระเบียบสะท้อนการเลือกปฏิบัติทางเพศที่แฝงฝังในระบบราชการไทย. สืบค้นจาก https://www.the101.world/gender-discrimination-in-bureaucrat/
เจริญวิทย์ ฐิติวรารักษ์. (2544). การศึกษาสารสนเทศและภาพตัวแทนของชายรักชายในเว็บไซต์ไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, สาขาวิชาวารสารสนเทศ. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณิชกุล เสนาวงษ์. (2564). การศึกษาพฤติกรรมการใช้สื่อสังคมออนไลน์ของคนเจนเนอเรชั่นแซด ในยุค New Normal
ในกรุงเทพมหานคร. การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสยาม.
เดือนเพ็ญ จุ้ยประชา. (2564). เรียนรู้หน้าตาของความรักที่ไม่เหมือนในอุดมคติกับ “Bloom into You” อนิเมะหญิงรักหญิงแนว Coming of age. สืบค้นจาก https://adaymagazine.com/bloom-into-you-anime/
ธิตินันท์ แว่นแก้ว. (2567). PwC คาดรายได้อุตสาหกรรมความบันเทิงและสื่อไทยแตะ 6.9 แสนล้านบาทในปี 67. สืบค้นจาก https://www.pwc.com/th/en/press-room/press-release/2024/press-release-20-08-24-th.html
ธีระพร อุวรรณโณ. (2528). การวัดทัศนคติ: ปัญหาในการใช้เพื่อการทำนายพฤติกรรม. วารสารครุศาสตร์, 14, 133-160.
นันทนา ต๊ะสุ. (2565). แนวคิดเกี่ยวกับความรักในสังคมไทยร่วมสมัย: กรณีศึกษาจากเพลงไทยสากลของธนิดาธรรมวิมล ระหว่างปี พ.ศ. 2547–2562. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยนเรศวร. สืบค้นจาก https://nuir.lib.nu.ac.th/dspace/bitstream/123456789/5630/3/NantanaTasu.pdf
เบญจรงค์ ถิระผลิกะ, อรวรรณ ศิริสวัสดิ์ อภิชยกุล, และ วัชรพล พุทธรักษา. (2565). การสังเคราะห์ภาพและแก่นสาระ
ของชายรักชายที่ปรากฏในงานวิจัยในประเทศไทย : การสังเคราะห์งานวิจัยด้วยการทบทวนวรรณกรรมอย่าง
เป็นระบบ. วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 14(28), 56-69.
พิมพา หิรัญกิตติ. (2547). ค่านิยมกับพฤติกรรมการบริโภคของคนไทย. สืบค้นจาก
www.bus.rmutt.ac.th/thai /journal/volume4/product.doc
รพินท์ภัทร์ ยอดหล่อชัย. (2562). ความหลากหลายทางเพศในสังคมไทย. คณะจิตวิทยาจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.สืบค้นจาก https://www.psy.chula.ac.th/th/feature-articles/gender-identity/
รักใจ จินตวิโรจน์. (2541). การนำเสนอภาพชายรักร่วมเพศในภาพยนตร์ไทยและอเมริกัน. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รัจนี นพเกตุ. (2542). มนุษย์: จิตวิทยาทางเพศ. กรุงเทพฯ: ประกายพรึก.
วรกร ฤทัยวาณิชกุล. (2567). Uranus 2324: Sapphism สู่ Girl's Love จากมรดกกรีกโบราณสู่หญิงรักหญิงไซไฟ. สืบค้นจาก https://www.themissionth.co/article/uranus-freenbecky
วัชรินทร์ ชินวรวัฒนา. (2565). ธุรกิจผลิตสื่อบันเทิงไทย ผลักดันอย่างไรให้ไปทั่วโลก. สืบค้นจาก https://www.bot.or.th/content/dam/bot/documents/th/research-and-publications/research/faq/FAQ_199.pdf
ศิรัส ปั้นเก่า. (2559). การใช้ประโยชน์และความพึงพอใจในการแบ่งปันข้อมูลเกี่ยวกับอาหารของกลุ่มพ่อบ้านและแม่บ้านบนสื่อสังคมออนไลน์เฟซบุ๊ก. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ศุภกฤต ปิติพัฒน์. (2565). แรงจูงใจที่ส่งผลต่อความตั้งใจซื้อสินค้าเสมือนในเกมออนไลน์ของผู้บริโภคเจเนอเรชันซี. วารสารเศรษฐศาสตร์และกลยุทธ์การจัดการ, 9(1).
สำนักงานบริหารและพัฒนาองค์ความรู้. (2567). The Knowledge: สำรวจพลังกลุ่มคนหลากหลายทางเพศ GEN Z. สืบค้นจาก www.okmd.or.th/upload/pdf/2567/PDF/The_Knowledge_Vol32.pdf
สินิทธ์ สิทธิรักษ์. (2535). กำเนิดโทรทัศน์ไทย (พ.ศ.2493-2500). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุชาติ โสมประยูร. (2520). การพลศึกษาและการออกกำลังกายเพื่อสุขภาพ. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 4.
สุรพงษ์ โสธนะเสถียร. (2556). ทฤษฎีการสื่อสาร. กรุงเทพฯ: ระเบียงทอง.
เสริมศิริ นิลดำ, กรกนก นิลดำ, ชนะภัย สั่งแก้ว, ดนุนัย จีนน้ำใส, พิมพ์ชนก ไชยนนท์, ภัทรดนัย บุญศรี, และ วรนุช
ลิสุวรรณ. (2567). “มาตาลดา” กับทัศนคติและการยอมรับต่อครอบครัวที่มีความหลากหลายทางเพศ
ของกลุ่มผู้ชม Gen Z. วารสารสหวิทยาการเพื่อการพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์, 14(1).
อำนวย ขัสโสธา. (2541). ปัญหาจริยศาสตร์เชิงวิพากษ์. ภาควิชาปรัชญาและศาสนา คณะมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ สถาบันราชภัฎสงขลา, สงขลา.
Bauman, N. (2020). How Bloom Into You defies and reinforces Yuri tropes. Retrieved from https://www.animenewsnetwork.com/feature/2020-09-23/how-bloom-into-you-defies-and-reinforces-yuri-tropes/.163504
Katz, E. Blumler, J. & Gurevitch, M. (1974). The Uses of Mass Communications: Current Perspective on Gratifications Research. Newbury Park, CA; Sage.
Parkhurst, J. T., & Hopmeyer, A. (1998). Sociometric popularity and peer-per-ceived popularity: Two distinct dimensions of peer status. Journal of Early Adolescence, 18, 135-144.
Rush, M. (1992). Politics and society: An introduction to political Sociology. New York: Prentice-Hall.
Salminen, S., Bouley, C., Boutron-Ruault MC., Cummings, J. H., Franck, A., Gibson, G. R., Isolauri, E., Moreau, M. C., Roberfroid, M., & Rowland, I. (2000). A Functional Food Science and Gastrointestinal Physiology and Function. British Journal of Nutrition, 80, S147-171.
Taro, Y. (1973). Statistics: An introductory analysis. New York: Harper & Row.
Vogel, H.I. (2001). Entertainment Industry Economics: A Guide for Financial Analysis. Fifth Edition. Cambridge and New York: Cambridge University Press
