การพัฒนาเกมจำลองสถานการณ์ตามแนวการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน เพื่อเสริมสร้างการคิดอย่างมีวิจารณญาณสำหรับนักศึกษาครู
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยมีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1) เพื่อพัฒนาเกมจำลองสถานการณ์ตามแนวการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานเพื่อเสริมสร้างการคิดอย่างมีวิจารณญาณสำหรับนักศึกษาครู 2) เพื่อศึกษาผลการใช้เกมจำลองสถานการณ์
ตามแนวการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานเพื่อเสริมสร้างการคิดอย่างมีวิจารณญาณสำหรับนักศึกษาครู กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ นักศึกษาชั้นปีที่ 1 สาขาวิชานาฏศิลป์ศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์
หลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2566
จำนวน 30 คน จากการสุ่มตัวอย่างแบบกลุ่ม จำนวน 1 ห้องเรียน เครื่องมือที่ใช้ในงานวิจัยได้แก่
1) เกมจำลองสถานการณ์ตามแนวการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน 2) แบบประเมินคุณภาพเกมจำลองสถานการณ์ตามแนวการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน 3) แบบทดสอบการคิดอย่างมีวิจารณญาณ 4) แบบสอบถามความพึงพอใจของนักศึกษา สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติทดสอบ (t-test) ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลการประเมินคุณภาพเกมจำลองสถานการณ์ตามแนวการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน
โดยมีผู้เชี่ยวชาญจำนวน 3 คน มี คุณภาพอยู่ในระดับดีมาก 2) 2.1 ผลคะแนนการคิดอย่างมีวิจารณญาณหลังเรียนแตกต่างจากก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.05 2.2 ความพึงพอใจต่อเกมจำลองสถานการณ์
อยู่ในระดับพึงพอใจมากที่สุด
Article Details
References
ดารารัตน์ มากมีทรัพย์. (2553). การศึกษาผลการคิดอย่างมีวิจารณญาณและผอสัมฤทธิ์ทางการ เรียนด้วยการเรียน แบบผสมผสานโดยใช้กระบวนการแก้ปัญหาวิชาการเลือกและการใช้ สื่อการเรียนการสอนของนักศึกษา ระดับปริญญาตรี. มหาวิทยาลัยศิลปากร
ทิพรัตน์ สิทธิวงศ์. (2560). การพัฒนาเกมคอมพิวเตอร์จําลองสถานการณ์เพื่อส่งเสริมความสามารถในการคิดเชิงกล ยุทธ์ของนิสิตระดบอุดมศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร, 19(3), 16-33
ธนนันธ์ ศรีอุดมกิจ, ศศิฉาย ธนะมัย, สาโรช โศภีรักข์. (2563). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอน ผ่านเกม คอมพิวเตอร์โดยใช้สถานการณ์จำลองร่วมกับกระบวนการแก้ปัญหาเพื่อเสริมสร้างการคิดอย่างมี วิจารณญาณสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วารสาร สังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 5(9), 381-396.
นฤมล ภูสิงห์ และ คณะ. (2561). รูปแบบการสอนโดยใช้ปัญหาเป็นฐานเพื่อส่งเสริมความสามารถ ในการคิดอย่างมี วิจารณญาณของนักศึกษาวิชาชีพครู มหาวิทยาลัยราชภัฏชัยภูมิ. สักทอง : วารสารมนุษยศาสตร์และ สังคมศาสตร์ (สทมส.), 24(2), 84-103.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 7 กรุงเทพฯ: สุวีริยา สาส์น.
ประกอบ กรณีกิจ. (2550). การพัฒนารูปแบบแฟ้มสะสมงานอิเล็กทรอนิกส์โดยใช้การประเมินตนเองเพื่อส่งเสริม การคิดอย่างมีวิจารณญาณของนิสิตฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ไพศาล สุวรรณน้อย. (2558). การเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน (Problem–based Learning: PBL. เอกสาร ประกอบการบรรยายโครงการพัฒนาการเรียนการสอน.
สุธน วงศ์แดงสุธน วงค์แดง, ภาณุมาส เศรษฐจันทร, วีระพงษ์ สิงห์ครุธ. (2561). การพัฒนาหลักสูตร ฝึกอบรมเพื่อ เสริมสร้างทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 สำหรับนักศึกษาครูมหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มรัตนโกสินทร์. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์. 13(3), 75-90.
Bernadetha Nadeak, Lamhot Naibaho. (2020). The effectiveness of problembased Learning on students' critical thinking. Jurnal dinamika pendidikan. 13(1), 1-7.
Ennis, R. (1985). Cornell critical thinking tests level X & level Z: manual. Pacific Grove, CA: Midwest.
Ennis, R.H., Millman, J. & Tomko, T.N. (1985). Manual: Cornell Critical Thinking Tests. Pacific Grove, CA: Midwest.
Likert, Rensis. (1967). The Method of Constructing and Attitude Scale. Attitude Theory and Measurement. Fishbeic, Martin, Ed. New York: Wiley & Son.
Seng Yue Wong et al. (2022). A survey analysis: students’ perceptions of using simulation game as learning tool. ASEAN Engineering Journal, 12(1), 105-110,