The Development of Performance-skill in Dramatic Arts by following Davies’ with TikTok Application for Tenth Grade Students
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims to: 1) Develop Thai dance performance skills based on Davies' teaching model combined with the TikTok application for Grade 10 students, meeting the 80% criterion. 2) Compare the development of Thai dance performance skills before and after learning using Davies' teaching model combined with the TikTok application for Grade 10 students. 3) Examine students' satisfaction with learning Thai dance performance skills based on Davies' teaching model combined with the TikTok application for Grade 10 students. This study employs a quasi-experimental research method with Grade 10 students from Patcharakhitiyapha 1 Nakhon Phanom School, Plapak District, Nakhon Phanom Province, specifically Class 4/1, comprising 32 students, during the second semester of the academic year 2024. The sample was selected using cluster random sampling, with the classroom as the sampling unit. The research instruments include six lesson plans, a performance skill assessment form, and a student satisfaction questionnaire. The data were analyzed using mean, standard deviation, and hypothesis testing with a Dependent Samples t-test.
The research findings reveal that: 1) The development of Thai dance performance skills using Davies' teaching model combined with the TikTok application for Grade 10 students was at a very high level, achieving 83.20%, which met the 80% criterion. 2) A comparison of Thai dance performance skills before and after learning using Davies' teaching model combined with the TikTok application for Grade 10 students showed a statistically significant improvement at the .01 level.3) Student satisfaction with learning Thai dance performance skills based on Davies' teaching model combined with the TikTok application was at a high level.
Article Details
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560). พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่ง ประเทศไทย จำกัด.
จันทร์จิรา ปะระทัง. (2563). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ทักษะปฏิบัติการฟ้อนผ้าไหมลายดอก
มะลิโดยใช้แหล่งเรียนรู้โครงการส่งเสริมศิลปาชีพบ้านดอนหลี่ จังหวัดมหาสารคาม. Journal of Modern Learning Development. 5(3); 154-167.
ทิศนา แขมมณี. (2561). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ.
(พิมพ์ครั้งที่ 22). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นฤเบศน์ ระดาเขต และสุขิริณณ์ อามาตบัณฑิต. (2565). การพัฒนาทักษะปฏิบัติการแสดงนาฏศิลป์พื้นบ้าน โดยใช้รูปแบบการเรียนการสอนตามแนวคิดทักษะปฏิบัติของเดวีส์ร่วมกับมัลติมีเดียของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. Journal of Roi Kaensarn Academi. 7(9). 365 - 381.
นิรัญญา มูลวันดี. (2566). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและทักษะการแสดง วิชานาฏศิลป์ด้วยการจัดการ
เรียนรู้ตามแนวคิดของเดวีส์ร่วมกับชุดกิจกรรมชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต
ไม่ได้ตีพิมพ์. สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 10. กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.
ปนัดดา แสนสิงห์. (2562). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ทักษะปฏิบัติตามแนวคิดของ Davies ประกอบสื่อมัลติมีเดีย เรื่อง รำวงมาตรฐาน กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
มนชนก รัตนจำนงค์. (2561). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชานาฏศิลป์ ด้วยรูปแบบการสอนแบบทางตรงผสมผสานทักษะของเดวีส์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
ภัทราพร ชาลีดี. (2565). การพัฒนาทักษะปฏิบัตินาฏศิลป์ชุดไก่ขัน โดยใช้แนวคิดของเดวีส์ร่วมกับแอปพลิเคชันTIKTOK สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน, วิทยาลัยครูสุริยเทพ.
เรณู โกสินานนท์. (2548). นาฏยศัพท์ ภาษาท่านาฏศิลป์. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
ศศิธันว์ สกุลหอม และสุเทพ อ่วมเจริญ (2558). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนนาฏศิลป์ไทยสร้างสรรค์สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โดยการจัดการเรียนรู้นาฏศิลป์สร้างสรรค์. Veridian E-Journal, Silpakorn University. 9(3); 923-936.
ศศิณา นิยมสุข. (2565). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ ทักษะปฏิบัตินาฏศิลป์ เรื่องรำวงมาตรฐาน โดยใช้รูปแบบ
การเรียนการสอนทักษะปฏิบัติของเดวีส์ร่วมกับแอปพลิเคชัน TikTok สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปี
ที่ 1. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สุรางค์ โค้วตระกูล. (2550). จิตวิทยาการศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์, มหาวิทยาลัย.
อุมารี นาสมตอง. (2559). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ทักษะปฏิบัตินาฏศิลป์ เรื่อง การประดิษฐ์ ท่ารำประกอบ
เพลงไทยสากลกลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ สำหรับนักเรียนในระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6.
วิทยานิพนธ์ครุศาสตร์มหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์, มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
Davies I.K. (1971). The Management of Learning. London: McGraw – Hill.
Fitz-Gibbon. carol Taylor. Lyons Morris and Lynn. ji.auth. (1987). How to design a program
evaluation. Newbury Park : Sagh.
Krathwohl, D. R., Bloom, B. S., & Masia, B. B. (1964). Taxonomy of educational objectives: The
classification of educational goals, hand book II: Affective domain. New York, NY: David Mckay Company In corporated.
Maslow, A. (1970). Human Need Theory: Maslow’s Hierarchy of Human Needs. Lippincott.
Henerson, M. E. Morris, L. L., & Fitz-Gibbon, C. T. (1987). How to measure attitudes. London: Sage.
OKMD. (2021). TikTok เทรนด์แพลตฟอร์มที่มาแรงบนโลกออนไลน์. สืบค้นจาก: https://www.okmd.or.th/okmd-kratooktomkit/4174/ เมื่อวันที่ 12 มกราคม 2568
