การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการพัฒนารูปแบบการแสดงหมอลำวิถีใหม่เพื่อส่งเสริมเศรษฐกิจสร้างสรรค์และสืบสานมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมอีสาน
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัย เรื่อง การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการพัฒนารูปแบบการแสดงหมอลำวิถีใหม่เพื่อส่งเสริมเศรษฐกิจสร้างสรรค์และสืบสานมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมอีสาน เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) เก็บรวบรวมข้อมูลจากเอกสารและภาคสนาม เพื่อศึกษาเกี่ยวกับองค์ประกอบของการแสดงหมอลำ การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการพัฒนารูปแบบการแสดงหมอลำวิถีใหม่ให้ได้แนวทางในการพัฒนารูปแบบการแสดงหมอลำเพื่อส่งเสริมเศรษฐกิจสร้างสรรค์และสืบสานมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมอีสาน เก็บข้อมูลโดยการสำรวจ การสังเกต การสัมภาษณ์ จากกลุ่มผู้รู้ กลุ่มผู้ปฏิบัติ และกลุ่มผู้ให้ข้อมูลทั่วไป ผลการวิจัย พบว่า
- องค์ประกอบของการแสดงหมอลำซิ่งคณะแพรวพราว แสงทอง และหมอลำหมู่คณะใจเกินร้อย ได้แก่ ด้านนักแสดง ด้านนักดนตรี ด้านหางเครื่อง ด้านการแต่งกาย ด้านเวที แสง สี เสียง ด้านการออกแบบการแสดง ด้านเทคโนโลยีดิจิทัล และด้านการบริหารจัดการ ซึ่งทั้ง 2 คณะ มีองค์ประกอบที่คล้ายคลึงกันและแตกต่างกันไปตามรูปแบบของการจัดการแสดงหมอลำ
- มีการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีดิจิทัลระบบ Streaming ให้ผู้ชมได้รับชมการแสดงผ่านระบบออนไลน์ ตลอดจน มีการประยุกต์ใช้สื่อโซเซียลมีเดียและเทคโนโลยีดิจิทัลในการพัฒนารูปแบบการแสดงและทำการตลาด เช่น Facebook, YouTube, Twitter, Instagram, Line, TikTok เป็นต้น อีกทั้ง ยังใช้เทคโนโลยี The Concert Application ในการจำหน่ายบัตร จองบัตร จองที่นั่ง ตรวจสอบข้อมูล และการประชาสัมพันธ์ เป็นการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการพัฒนารูปแบบการแสดงหมอลำวิถีใหม่ ได้อย่างมีประสิทธิภาพ
- มีแนวทางในการพัฒนารูปแบบการแสดงหมอลำ โดยใช้แนวทางการพัฒนาอุตสาหกรรมบันเทิงของประเทศเกาหลีใต้เป็นต้นแบบ ตลอดจน มีการพัฒนาเทคโนโลยีดิจิทัลและการสื่อสารที่หลากหลายช่องทางเพื่อให้สามารถเข้าถึงผู้ฟังได้อย่างรวดเร็วและทันสมัย พร้อมทั้งผลักดันให้หมอลำเป็น Soft Power ที่สำคัญของประเทศ เพื่อส่งเสริมเศรษฐกิจสร้างสรรค์และสืบสานมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมอีสาน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรุงเทพธุรกิจ. (2564). ปีแห่งเศรษฐกิจสร้างสรรค์เพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. สืบค้นเมื่อวันที่ 5 มีนาคม 2565
จาก https://www.bangkokbiznews.com/blogs/columnist/126754
คมกริช การินทร์. (2560). หมอลำอัศจรรย์. กรุงเทพฯ : กรมส่งเสริมวัฒนธรรม.
ฐพัชร์ ฤทธิ์ชัยและศรินทิพย์ ดวนลี. (2565). การใช้เทคโนโลยีระบบ Streaming เผยแพร่การแสดงหมอลำเพื่อสร้างรายได้ในสถานการณ์โควิด 19. ศิลปกรรมศาสตร์วิชาการ วิจัย และงานสร้างสรรค์, 9(1), หน้า 14-15.
วิรชา ศรีพุทธา. (2562). การบริหารจัดการวงหมอลำระเบียบวาทศิลป์ภายใต้กระแสการเปลี่ยนแปลง. ในการประชุมวิชาการนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติของนักศึกษาด้านมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ ครั้งที่ 2, วันที่ 19 มกราคม 2562 ณ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, หน้า 2065-2075.
ศิริชัย ทัพขวา และสมคิด สุขเอิบ. (2561). ผลกระทบทางเศรษฐกิจและสังคมจากการพัฒนารูปแบบการแสดงหมอลำหมู่เชิงธุรกิจ. มจร.สังคมศาสตร์ปริทรรศน์. 7(4), 277-285.
ศิวาพร ฟองทอง และคณะ. (2565). หมอลำกับเศรษฐกิจ สังคม และสุขภาพของคนอีสาน รายงานการวิจัย. กรุงเทพฯ : สำนักงานการวิจัยแห่งชาติ (วช.).
สันดุสิทธิ์ บริวงษ์ตระกูล. (2563). การสื่อสารกับการธำรงรักษาวัฒนธรรมหมอลำเรื่องต่อกลอน กรณีศึกษา คณะประถมบันเทิงศิลป์. วิทยานิพนธ์ นิเทศศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชานิเทศศาสตร์ คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.
สำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจสร้างสรรค์. (2563). เศรษฐกิจสร้างสรรค์กับการพัฒนาอุตสาหกรรมดนตรี. ในจับกระแสอนาคตเศรษฐกิจสร้างสรรค์, กรกฎาคม-ธันวาคม 2563, หน้า 39-41.
Industries-Development-Report-12-sectors. (2565). วิวัฒนาการเพื่ออยู่รอดของดนตรีอีสาน. สืบค้นเมื่อวันที่
มีนาคม 2565 จาก https://www.cea.or.th/en/single-statistic/isan-music-never-die