Noise Pollution from Aircraft and Educational Environmental Management According to Buddhist Principles

Authors

  • Natchaphon kongpan Buddhachinnaraj Buddhist college, Mahachulalongkornrajavidyalaya University
  • Katekaw Kongklay Buddhachinnaraj Buddhist college, Mahachulalongkornrajavidyalaya University

Keywords:

Noise pollution, environment, Buddhist principles

Abstract

Air travel is a necessary part of travel. Whether it is tourists, students, or the general public. The aviation industry has a critical impact on the environment as well. Noise pollution affects human physical and mental health and also affects the cycle and survival of living things in the ecosystem. Therefore, an environment conducive to learning is not limited to the classroom, not limited in terms of time and space. Managing the internal environment of educational institutions according to the principles of Buddhism regarding the principles of sappāya. Humans and the external environment are interrelated and must adapt to each other in order to survive. Physical aspects inside the classroom and outside the classroom Should be arranged appropriately and conducive to learning. Make learners enthusiastic This article is intended to be written for youth, students, and the general public to study, including 1) the effects of airplane noise pollution in teaching and learning, 2) managing the educational environment according to Buddhist principles, and 3) Organizing learning to make students happy in learning, have intellectual excellence, and have a good life.

References

กมล โพธิ์เย็น. (2559). การจัดการเรียนรู้เพื่อนำความสุขสู่ผู้เรียน. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยศิลปากร, 13(2), 121-131.

กรมควบคุมมลพิษ. (2549). คุณภาพอากาศและเสียง. เข้าถึงได้จาก. http://www.pcd.go.th สืบค้นเมื่อ 3 มกราคม 2567.

กิติยวดี บุญซื่อ และคณะ. (2540).การเรียนรู้อย่างมีความสุข. วารสารครุศาสตร์, 26(1), 7-22.

ทวีวงศ์ ศรีบุรี. (2541). EIA การวิเคราะห์ผลกระทบสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพฯ: มายด์พับลิซซิ่ง.

ปฏิคม พงษ์ประเสริฐ. (2550). การศึกษาการจัดสภาพแวดล้อมและการบริการในโรงเรียนเทศบาล สังกัดเทศบาลเมืองนครนายก. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโฒ.

พระไตรปิฎกภาษาไทย.(2539). ฉบับมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2555). พุทธธรรมฉบับปรับขยาย. พิมพ์ครั้งที่ 32, กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ผลิธัมม์.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2557). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม, (พิมพ์ครั้งที่ 27). กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพุทธโฆสาจารย์. แปลและเรียบเรียงโดย สมเด็จพระพุฒาจารย์ (อาจ อาสภมหาเถร). (2554). คัมภีร์วิสทุธิมรรค. (พิมพ์ครั้งที่ 10). บริษัทธนาเพรส จํากัด.

วิจารณ์ พานิช. (2558). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ ในศตวรรษที่ 21. วารสารนวัตกรรมการเรียนรู้. 1(2), 3-14.

วิจิตร ศรีสะอ้าน และคณะ. (2523). หลักการบริหารงานบุคคล. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

ศิวพันธุ์ ชูอินทร์. (2556). ความรู้เบื้องต้นด้านมลพิษทางเสียง. (พิมพ์ครั้งที่ 1). พิมพ์ลักษณ์, กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2540). การคิดและการสอนเพื่อพัฒนากระบวนการคิดต้นแบบการเรียนรู้ทางด้านหลักทฤษฎีและแนวปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: โครงการพัฒนาการเรียนการสอนสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.

สำนักงานคณะกรรมการพลังงานแห่งชาติ. (2544). สถาบันสิ่งแวดล้อมไทย. ยุทธศาสตร์ใหม่เพื่อการอนุรักษ์พลังงานและสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพลังงานแห่งชาติ.

สุธีลา ตุลยะเสถียร และคณะ. (2544). มลพิษสิ่งแวดล้อม (ปัญหาสังคมไทย). กรุงเทพฯ : รวมสาส์น.

Published

05/14/2024

How to Cite

kongpan, N., & Katekaw Kongklay. (2024). Noise Pollution from Aircraft and Educational Environmental Management According to Buddhist Principles. Journal of Lanna Societies, 2(2), 24–32. retrieved from https://so13.tci-thaijo.org/index.php/jls/article/view/627

Issue

Section

Academic Article