ความสัมพันธ์ระหว่างความพร้อมด้านสมรรถนะหลักความต้องการในการพัฒนา และแนวทางในการพัฒนาของบุคลากรการบิน ณ ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ: 1) เพื่อศึกษาความพร้อมด้านสมรรถนะหลักของบุคลากรการบิน 2) เพื่อศึกษาความต้องการในการพัฒนาของบุคลากรการบิน 3) เพื่อศึกษาแนวทางในการพัฒนาของบุคลากรการบิน และ 4) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความพร้อมด้านสมรรถนะหลักในด้านความรู้ ทักษะ และคุณลักษณะความต้องการในการพัฒนาในด้านการฝึกอบรม การศึกษา และการพัฒนา และแนวทางในการพัฒนาบุคลากรการบินในด้านความพร้อมด้านสมรรถนะหลัก ความต้องการในการพัฒนา และแนวทางในการพัฒนา วิธีวิจัยเชิงปริมาณ รวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถามจากบุคลากรการบิน ณ ท่าอากาศยาน สุวรรณภูมิ จำนวนทั้งสิ้น 303 คน สถิติที่ใช้การวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ การแจกแจงความถี่ และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับความคิดเห็นเกี่ยวกับความพร้อมด้านสมรรถนะหลักของบุคลากรการบินภาพรวมอยู่ในระดับมาก ด้านที่มากที่สุดคือ ด้านคุณลักษณะ รองลงมาด้านทักษะ และด้านความรู้ตามลำดับ 2) ความต้องการในการพัฒนาพบว่าภาพรวมอยู่ในระดับมาก รายด้านพบว่าระดับมากที่สุดคือ การพัฒนา รองลงมาคือด้านการฝึกอบรม และด้านการศึกษาตามลำดับ 3) แนวทางในการพัฒนาพบว่าภาพรวมอยู่ในระดับมาก ด้านที่มากที่สุดคือ ความต้องการพัฒนา รองลงมาคือ การฝึกอบรม และการศึกษา 4) การศึกษาความสัมพันธ์พบว่าแนวทางในการพัฒนาบุคลากรมีความสัมพันธ์ต่อความต้องการในการพัฒนาในทิศทางเดียวกัน และมีความสัมพันธ์กับความพร้อมด้านสมรรถนะหลักในทิศทางเดียวกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 (Sig. = 000) ข้อเสนอแนะ องค์การควรให้การสนับสนุนในการพัฒนาบุคลากรที่สร้างคุณค่าต่อผู้ใช้บริการ และการพัฒนาที่ยากต่อการเลียนแบบ เพื่อสร้างสมรรถนะที่มีความเฉพาะเจาะจงไม่สามารถลอกเลียนแบบได้ง่าย และการพัฒนาที่สามารถนำไปใช้ได้หลากหลายให้กับบุคลากรการบิน ณ ท่าอากาศยนสุวรรณภูมิ ซึ่งการวิจัยพบว่าบุคลากรมีความพร้อมด้านสมรรถนะอยู่ในระดับมากโดยเฉพาะด้านคุณลักษณะ และมีความต้องการที่จะพัฒนาตน โดยให้ความสำคัญมากในเรื่องของการพัฒนาด้วยการฝึกอบรม และการศึกษา
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กษิดิศ เทพวัลย์ และวรินทร บุญยิ่ง. (2567). แบบสมรรถนะการทำงานแบบไฮบริดสำหรับบุคลากรมหาวิทยาลัย
สายสนับสนุน. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 18(2), 739-758.
ชยุต ธีระประภา, เนตร์ศิริ เรืองอริยภักดิ์, กนกวรรณ จั่นจีน และสุวิมล มะลิวัลย์. (2566). ความสัมพันธ์ระหว่างสมรรถนะการสื่อสารภาษาอังกฤษในงานของพนักงานบริการภาคพื้นสนามบินสุวรรณภูมิ ต่อประสิทธิภาพในการปฏิบัติงาน. วารสารศรีวนาลัยวิจัย. สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 14(2), 249-262.
ณรงค์ โพธิ์พฤกษานันท์ และปุริปุญญวิทย์ ธนนาถเชาวรินทร์. (2562). ศึกษาความต้องการการฝึกอบรมระยะสั้นของประชาชนทั่วไปและกลุ่มผู้ประกอบการม, [รายงานวิจัย]. คณะศิลปะศาสตร์, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีมหานคร. สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2567, จาก https://repository.rmutp.ac.th/bitstream/handle/123456789/ 3438/LARTS_63_05.pdf?sequence=1&isAllowed=y
ตระกูล จิตวัฒนากร. (2565). แนวทางในการพัฒนาสมรรถนะของบุคลากรของสายการบินในประเทศไทย. วารสารวิจัยวิชาการ, 5(3), 83-92.
เนตร์ศิริ เรืองอริภักดิ์, ปุณณ์ชิสา สีตองอ่อน, หรรษมน บัวลม, กุลณัฐน์ กลิ่นมาลัย, วิมลรัตน์ ธันวาเทียม, สุภาวิดา วิเชียรกรอ, ชิดชนก ฮวบกระโทก, และศุภกร แก้วธนะสิน. (2566). สมรรถนะและคุณภาพการให้บริการที่มีความสัมพันธ์ต่อภาพลักษณ์ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, 18(66), 11-21.
สิริวดี ชูเชิด. (2564). การพัฒนาสมรรถนะบุคลากรในการปฏิบัติงานให้มีประสิทธิภาพ. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 12(1), 223-238.
อุไรวรรณ หงส์ทอง. (2567). ความต้องการพัฒนาศักยภาพของบุคลกรสายสนับสนุนวิชาการคณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี, [รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์]. คณะวิศวกรรมศาสตร์, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี. สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2567, จาก http://www.repository.rmutt.ac.th/ xmlui/handle/123456789/4519
องค์การบริหารส่วนตำบลหนองปลิง. (2567). สมรรถนะ (Competency). สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2567, จาก https://www.np.go.th/index/add_file/gPzHycYMon42007.pdf
AOTcs. (2024). Human resource development. Retrieved June 20, 2024, from https://corporatestrategy.airportthai.co.th/sd/social/humancapital/
Bartlett, J., Kotrlik, J., & Higgins, C. (2001). Organizational research: Determining appropriate sample size survey research. Information Technology Learning and Performance Journal, 19, 43-51.
Boyatzis, R. E. (1982). The competent manager: A model for effective performance. John Wiley & Sons.
Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J., & Anderson, R. E. (2014). Multivariate data analysis (7th ed.). Pearson Education.
Hamel, G., & Prahalad, C. K. (1994). Competing for the future. Harvard Business Review, 72, 122-128.
Israel, G. D. (1992). Determining sample size. Gainesville, FL: University of Florida, Institute of Food and Agricultural Sciences (IFAS), Program Evaluation and Organizational Development.
Kolb, D. A. (1984). Experiential learning: Experience as the source of learning and development. Prentice-Hall.
Limphothong, S., & Pitiruek, K. (2025). Enhancing Productivity and Reducing Handling Cost through Standard Time and Motion Study: A Case Study of a Warehouse Service Business.
The Journal of Industrial Technology, 21(2), 196–212.
McClelland, D. C. (1961). The achieving society. Van Nostrand.
McLagan, P. A. (1989). Models for HRD practice. American Society for Training and Development.
Nadler, L. (1970). Developing human resources. Gulf Publishing Company.
Prahalad, C. K., & Hamel, G. (1990). The core competence of the corporation. Harvard Business Review, 68(3), 79-91.
Spencer, L. M., & Spencer, S. M. (1993). Competence at work: Models for superior performance. John Wiley & Sons.
Yamane, T. (1967). Statistics: An introductory analysis (2nd ed.). New York, NY: Harper and Row.
