รูปแบบการส่งเสริมผู้ประกอบการผลิตภัณฑ์ชุมชนสู่วิสาหกิจเพื่อสังคม ภายใต้แนวคิดผลิตภัณฑ์ลำปางแบรนด์

ผู้แต่ง

  • ขจรศักดิ์ วงศ์วิราช คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง
  • เนตรดาว หลวงใหญ่ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง
  • อัจฉรา เมฆสุวรรณ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง
  • อัญธิชา รุ่งแสง คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง
  • เกศนีย์ สัตตรัตนขจร คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง
  • สนธิญา สุวรรณราช คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง

คำสำคัญ:

การพัฒนาผู้ประกอบการ, ศักยภาพผลิตภัณฑ์ชุมชน, ลำปางแบรนด์, วิสาหกิจเพื่อสังคม, แพลตฟอร์มการตลาด

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) นำเสนอรูปแบบการส่งเสริมผู้ประกอบการผลิตภัณฑ์ชุมชนสู่การเป็นวิสาหกิจเพื่อสังคม จังหวัดลำปาง และ 2) นำเสนอแพลตฟอร์มการตลาดสำหรับผลิตภัณฑ์ชุมชนในจังหวัดลำปาง เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มเป้าหมายแบบเจาะจงจากผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชน ผู้แทนหน่วยงานภาครัฐในพื้นที่จังหวัดลำปาง ชมรม/สมาคมผู้ประกอบการในจังหวัดลำปาง และตัวแทนหน่วยงานภาครัฐ จังหวัดลำปาง รวมจำนวน 50 ตัวอย่าง โดยใช้การสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้างและการประชุมกลุ่มย่อย เพื่อเป็นเครื่องมือในการจัดเก็บและวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา

ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบการส่งเสริมผู้ประกอบการผลิตภัณฑ์ชุมชนสู่การเป็นวิสาหกิจเพื่อสังคม จังหวัดลำปาง ประกอบด้วย 4 องค์ประกอบสำคัญคือ 1) การทบทวนจุดมุ่งหมายธุรกิจของตนเอง 2) การประเมินศักยภาพการประกอบการ 3) ปรับมุมมองสู่การเป็นวิสาหกิจเพื่อสังคม และ 4) เปลี่ยนบทบาทจากธุรกิจสู่วิสาหกิจเพื่อสังคม ส่วนแพลตฟอร์มการตลาดสำหรับผลิตภัณฑ์ชุมชนในจังหวัดลำปาง แพลตฟอร์มมีองค์ประกอบของภาพ 3 มิติที่ผู้บริโภคสามารถสร้างประสบการณ์ร่วมกับการเลือกซื้อสินค้าผ่านระบบออนไลน์ และมีการให้รายละเอียดที่ครบถ้วนผ่านการนำเสนอภาพเสมือนจริง เพื่อสร้างการรับรู้และการเข้าถึงสำหรับผลิตภัณฑ์ชุมชนภายใต้แนวคิดลำปางแบรนด์

เอกสารอ้างอิง

เกษร อักษรรัตน์, กังสดาล กนกหงส์, พุฒิสรรค์ เครือคำ และพหล ศักดิ์คะทัศน์. (2567). การปฏิบัติในการประเมินศักยภาพวิสาหกิจชุมชนของสมาชิกวิสาหกิจชุมชนในจังหวัดเชียงใหม่.วารสารผลิตกรรมการเกษตร, 6(1), 76-84.

จิตติ กิตติเลิศไพศาล และกัลยา กิตติเลิศไพศาล. (2563). การรับรู้การเป็นผู้ประกอบการทางสังคมของวิสาหกิจชุมชนกลุ่มผ้าและเครื่องแต่งกายในจังหวัดสกลนคร. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น, 4(2), 157-168.

ชนกมณฐ์ รักษาเกียรติ และยอดขวัญ สวัสดี. (2566). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความเป็นแบรนด์ภูมิภาคเชิงวัฒนธรรมของสามจังหวัดชายแดนภาคใต้: (ปัตตานี – ยะลา – นราธิวาส). วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 17(1), 48-59.

ดุษฎี วรธรรมดุษฎี. (2561). สัญวิทยาของแบรนด์และกระบวนการสร้างแบรนด์. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์, 11(2), 15-42.

บุญศิริ วังคำ. (2565). การพัฒนาแบรนด์สินค้าชุมชนเพื่อสร้างความยั่งยืนทางเศรษฐกิจในระดับท้องถิ่น. วารสารการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม, 18(2), 22-39.

พิภพ สมเวที, สมนึก เอื้อจิระพงษ์พันธ์, จินตนีย์ รู้ซือ และอนุมาน จันทวงศ์. (2568). แนวทางการพัฒนาผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชนเพื่อสังคมอย่างยั่งยืนบนฐานของทุนทางปัญญา การสร้างคุณค่าร่วม และความคล่องตัวขององค์กร. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต, 21(1), 114-142.

พิมพ์พร ภู่ครองเพชร. (2567). การสำรวจสถานภาพผู้ประกอบการเพื่อสังคม กรณีศึกษา “ร้อยแก่นสาร”. วารสารวิจัยวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์, 8(1), 28-42.

รัตพงษ์ สอนสุภาพ และบุญสม เกษะประดิษฐ์. (2561). ความมั่นคงของวิสาหกิจเพื่อสังคมเส้นทางสู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน. วารสารสถาบันวิชาการป้องกันประเทศ, 9(3), 27-38.

โศภิต นาสืบ. (2564). ผลกระทบเชิงเศรษฐกิจและสังคมจากการระบาดของโรคโควิด-19 ในระดับโลก และในประเทศไทย. สืบค้นเมื่อ 19 มกราคม 2568 จาก https://ddc.moph.go.th/uploads/publish/ 1177420210915075055.pdf

สำนักงานผู้ประสานงานสหประชาชาติประจำประเทศไทย. (2563). รายงานผลงานสหประชาชาติ ประเทศไทย 2020. สืบค้นเมื่อ 19 มกราคม 2568 จาก https://thailand.un.org

สำนักงานแรงงานจังหวัดลำปาง. (2563). สถานการณ์แรงงานจังหวัดลำปาง ปี 2563. สืบค้นเมื่อ 19 มกราคม 2568 จาก https://lampang.mol.go.th สถานการณ์แรงงานจังหวัดลำปาง-ปี-2563-ฉบับปรับปรุง.pdf

สำนักงานสภานโยบายการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรมแห่งชาติ. (2564). รู้จักโครงการ U2T มหาวิทยาลัยสู่ตำบล สร้างงาน สร้างรายได้ให้ชุมชน. สืบค้นเมื่อ 19 มกราคม 2568 จาก https://www.nxpo.or.th

อรุณี สัณฐิติวณิชย์. (2567). การต่อยอดชุมชนมุ่งสู่วิสาหกิจเพื่อสังคม ด้วยกระบวนการคิดเชิงออกแบบกรณีศึกษาจังหวัดอุบลราชธานี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 15(1), 129-156.

Cohen, L. & Manion, L. (1989). Research Method in Education. (3rd ed.). London: Routledge.

Niu, C., Sun, J., Wang, L., Ling, J., Wu, B., Nan, C., Shao, Y., Li, Y., & Du, P. (2020). A Research on the models of content marketing and its strategies based on “special agricultural products in plateaus” in e-commerce platforms. Proceedings of the 2020 Conference on Economics and Management (CEAM2020), 2020, 1, 234–240.

Zhang, X., Ghosh, A., & Ali, D. A. (2024). Research on marketing strategy management based on customer retention. Academic Journal of Management and Social Sciences, 6(2), 66-70.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-08-28

รูปแบบการอ้างอิง

วงศ์วิราช ข., หลวงใหญ่ เ., เมฆสุวรรณ อ., รุ่งแสง อ., สัตตรัตนขจร เ., & สุวรรณราช ส. (2025). รูปแบบการส่งเสริมผู้ประกอบการผลิตภัณฑ์ชุมชนสู่วิสาหกิจเพื่อสังคม ภายใต้แนวคิดผลิตภัณฑ์ลำปางแบรนด์. Lanna Academic Journal of Social Science, 2(2), 30–43. สืบค้น จาก https://so13.tci-thaijo.org/index.php/LANNA/article/view/1599

ฉบับ

ประเภทบทความ

Research artcle