Integration of Buddhist Principles with Human Resource Management in the Artificial Intelligence Era
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This study aims to examine and analyze the challenges of human resource management (HRM) in the era of artificial intelligence (AI) and propose an integrative conceptual framework applying Buddhist principles to balance efficiency and humanity. The study finds that the advent of AI has transformed HRM into a data-driven strategic partnership, but at the same time it has also created complex ethical and social challenges. Key issues include AI bias that may reinforce discrimination, de-skilling that creates job instability, and the risk of dehumanization in the workplace. This paper suggests that Buddhist principles can act as an antidote and immunity to these issues. It proposes the application of the Threefold Training (Morality, Concentration, and Wisdom) to govern the ethical and conscious use of AI; the Four Divine Abodes (Metta, Karuna, Mudita, and Upekkha) to enable executives to use data with understanding instead of judgment; the Four Bases of Power to create a culture of lifelong learning based on intrinsic motivation; and the Four Social Factors to build trust and transparency in the organization. Finally, the article synthesizes new knowledge into the conceptual framework of Buddhist-Digital HRM, a management model that balances three pillars: intelligent technology, intellectual development, and supportive relationships (organizational culture). This framework aims to create sustainable organizations that are not only technologically intelligent but also full of wisdom and compassion.
Article Details
References
ศิริภัสสร ปิยนันทวารินทร์, สายรุ้ง บุบผาพันธ์, สมชัย ศรีนอก, และบริษัท ปิยะซันต์ อินเตอร์กรุ๊ป จำกัด (2565). พรหมวิหาร 4 กับภาวะผู้นำในยุคสังคม 5.0. วารสารสหวิทยาการนวตกรรมปริทรรศน์, 6(3), 294-306.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2559). พุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ. สำนักพิมพ์ผลิธัมม์.
สมพิศ ทองปาน. (2559). HR เชิงรุกในยุคของการเปลี่ยนแปลง. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ, 10(3), 245-258.
วรภัทร์ ภู่เจริญ. (2562). การบริหารจัดการองค์กรยุคใหม่ด้วยหลักพุทธธรรม. สำนักพิมพ์ดีเอ็มจี.
พนิดา อมราวิกรม. (2568). การปรับตัวของทรัพยากรมนุษย์ในยุคปัญญาประดิษฐ์ (AI). วารสารวิชาการ รัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์, 7(1), 72-82.
เสนาะ ติเยาว์. (2558). หลักการบริหารตามแนวพุทธศาสตร์. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วรัญญู องศารา, เบญจวรรณ บุญยะประพันธ์, และ ชนัดดา เพ็ชรประยูร. (2566). ผลของโปรแกรมพัฒนาการมีสติในการทำงานของข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา. วารสารสังคมจิตวิทยาและพัฒนา, 5(2), 68-85.
สมเกียรติ ตั้งกิจวานิชย์. (2564). ผลกระทบของเทคโนโลยีดิสรัปชันต่อตลาดแรงงานไทยและแนวทางการปรับตัว. สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย (TDRI).
Ajunwa, I., Crawford, K., & Schultz, J. (2017). Limitless worker surveillance. California Law Review, 105(3), 735–776.
Brynjolfsson, E., & McAfee, A. (2014). The second machine age: Work, progress, and prosperity in a time of brilliant technologies. W. W. Norton & Company.
Muhammad Joko Susilo, Denies Priantinah. (2025). Implementation of Artificial Intelligence (AI) in Human Resource Management: A Literature Review. International Journal Business, Management and Innovation Review, 2(1), 113-124.
Frey, C. B., & Osborne, M. A. (2017). The future of employment: How susceptible are jobs to computerisation?. Technological Forecasting and Social Change, 114, 254–280.
Karakas, F. (2010). Spirituality and performance in organizations: A literature review. Journal of Business Ethics, 94(1), 89–106.
Noble, S. U. (2018). Algorithms of oppression: How search engines reinforce racism. New York University Press.
O'Neil, C. (2016). Weapons of math destruction: How big data increases inequality and threatens democracy. Crown Publishing Group.
Votto, A. M., Valecha, R., Najafirad, P., & Rao, H. R. (2021). Artificial intelligence in human resource management: A systematic literature review. International Journal of Information Management Data Insights, 1(2), 100040.
