PEDAGOGICAL METHOD OF MON SONGS IN M.L.SURAK SAWADDIKUL’S SCHOOL: A CASE STUDY BY TASSANAI PINPAT
Keywords:
TASSANAI PINPATAbstract
Knowledge Transmission of Mon Songs in M.L. Sawaddikul’s School: A Case Study of Master Tassanai Pinpat is a qualitative research which aims to explore the transmission methods of music knowledge passed on to Master Tassanai Pinpat and to record the audiovisual clip and notes of the main melody of Mon songs in M.L. Surak Sawaddikul’s School.
M.L. Surak Sawaddikul’s School has distinctive characteristics of Mon songs. This school passed on the knowledge of the songs to Master Tassnai Pinpat who was a student living in the school. It is found that the knowledge transmission method used in the school was oral
tradition which involves a uniquemelody of Gong Mon, unique ways to
nurture gratitude in the school, and father teaching method.
The Mon songs of which pictures, sounds, and notes were
recorded consisted of 5 groups: 1) 4 songs for Rum Phee or Rum Sam
That, 2) 14 songs of Pleng Mon Rum, 3) 5 songs for overture and ritual
music, 4) 7 songs of instrumental music, and 5) 1 song for performance
which are 31 songs in total.
References
ณรงค์ฤทธิ์ คงปิ่น. (2539). การศึกษาวัฒนธรรมดนตรีของปี่พาทย์มอญ. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต ภาควิชาดุริยางคศิลป์ บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ติณณภพ ถนอมธรรม. (2563). เพลงมอญบ้านจรรย์นาฏย์. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร มหาบัณฑิต สาขาวิชาดุริยางคศิลป์ คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธนาธิป เผ่าพันธ์. (2549). ระเบียบวิธีการบรรเลงเพลงพระฉันมอญ. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาดุริยางคศิลป์คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปราโมทย์ ด่านประดิษฐ์. (2543). ลักษณะเฉพาะของเพลงประจำในวงปี่พาทย์มอญ. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาดนตรี มหาวิทยาลัยมหิดล.
พีระพล ปลิวมา. (2562). ระเบียบวิธีการบรรเลงวงปี่พาทย์มอญ คณะพาทยโกศล ในงานพระราชพิธีถวายพระเพลิงพระบรมศพพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช บรมนาถบพิตร. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาดุริยางคศิลป์ คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มนตรี ตราโมท. (2525). ศิลปวัฒนธรรมไทย เล่มที่ 7 นาฏดุริยางคศิลปไทย กรุงรัตนโกสินทร์. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.
ราชบัณฑิตยสภา. (2560). สารานุกรมศัพท์ดนตรีไทย ภาคคีตะ-ดุริยางค์ ฉบับราชบัณฑิตยสภา. กรุงเทพฯ: อรุณการพิมพ์.
รังสรรค์ บัวทอง. (2547). วัฒนธรรมการสืบทอดวงปี่พาทย์มอญ ในอำเภอเมืองสุพรรณบุรี. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล.
วีระ พันธุ์เสือ. (2558). ปี่พาทย์มอญ. กรุงเทพฯ: ศรีเสน่ห์การพิมพ์.
สมเกียรติ หอมยก. (2546). วงดนตรีเจริญ : ปี่พาทย์มอญของจังหวัดปทุมธานี. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล.
สมโรจน์ สวัสดิกุล, ท่านผู้หญิง. (2542). ประวัติของหม่อมหลวงสุรักษ์ สวัสดิกุล(ตู๋). ใน อาลัยรักหม่อมตู๋ ครูเพลงมอญ. (หน้า 5). หนังสืออนุสรณ์ในงานพระราชทานเพลิงศพหม่อมหลวงสุรักษ์ สวัสดิกุล. ม.ป.ท.
สุจินต์ ศรีนรเศรษฐ์และขำคม พรประสิทธิ์. (2559). วิเคราะห์ลักษณะของเพลงมอญเกาะเกร็ดในวงปี่พาทย์มอญ คณะแหยมศิลป์. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 3(1), 141-153.
สุรดิษ ภาคสุชล. (2550). ปี่พาทย์มอญตระกูลดนตรีเสนาะ อําเภอเมือง จังหวัดปทุมธานี. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาดนตรีชาติพันธุ์วิทยา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สุรักษ์ สวัสดิกุล, หม่อมหลวง. (2542). มอญรำ. ใน อาลัยรักหม่อมตู๋ ครูเพลงมอญ. (หน้า 40). หนังสืออนุสรณ์ในงานพระราชทานเพลิงศพหม่อมหลวงสุรักษ์ สวัสดิกุล. ม.ป.ท.
สุวิวัฒน์ ธิติวัฒนารัตน์. (2552). ศึกษาบทบาท สถานภาพ และกิจกรรมของดนตรีปี่พาทย์มอญ ในสังคมและวัฒนธรรม จังหวัดปทุมธานี. วารสารดนตรีรังสิต. 5(2), 40-50.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Bansomdej Music Journal

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.