DEVELOPMENT OF SCHOOL ADMINISTRATORS’ ETHICS THROUGH BUDDHIST PRINCIPLES IN THE AI ERA

Main Article Content

Phrakrubaidikaittipon kittipalo Prommapan

Abstract

The 21st-century educational landscape is undergoing a historic transformation driven by Artificial Intelligence (AI), which presents both immense potential for enhancing school administration efficiency and, simultaneously, profound and complex ethical challenges. School administrators, in their role as ethical leaders, must therefore confront critical issues in the dimensions of student data security and privacy, algorithmic bias that may exacerbate educational inequity, and the risk of diminishing human interaction and humanistic values. This article, therefore, aims to propose a framework for developing school administrator ethics by applying Buddhist Dhamma principles to serve as a guiding tool and an intellectual operating system for navigating the digital ethics crisis. This framework is synthesized from three key principles: 1) Yoniso Manasikara (wise reflection) as a process of critical, causal analysis for assessing and implementing AI with awareness; 2) Brahma Vihara 4 (the Four Divine Abodes: Metta, Karuna, Mudita, Upekkha) to serve as a moral compass for governing AI policies, ensuring they are grounded in goodwill towards learners and just neutrality; and 3) Sappurisa Dhamma 7 (seven qualities of a good person) as a practical guide for administrators to "know the cause, know the effect, know oneself, and know moderation" in implementing technology with balance. The article proposes a three-step development process: 1) The Awareness stage (applying Yoniso Manasikara), 2) The Policy stage (applying Brahma Vihara 4), and 3) The Implementation stage (applying Sappurisa Dhamma 7), which can create a sustainable balance between technological innovation and humanistic values.

Article Details

How to Cite
Prommapan, P. kittipalo. (2025). DEVELOPMENT OF SCHOOL ADMINISTRATORS’ ETHICS THROUGH BUDDHIST PRINCIPLES IN THE AI ERA. Journal of Wirunsart Review, 1(3), 57–69. retrieved from https://so13.tci-thaijo.org/index.php/JWR/article/view/3070
Section
Academic Articles

References

คณะกรรมการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล. (2565). แนวปฏิบัติเบื้องต้นสำหรับการบังคับใช้พระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ. 2562 สำหรับองค์กร. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล.

จิณณวัตร ปะโคทัง. (2565). ภาวะผู้นำยุคดิจิทัล. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: สมศักดิ์การพิมพ์.

ชัยเสฏฐ์ พรหมศรี. (2561). ภาวะผู้นำในองค์การยุคใหม่. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ปัญญาชน.

ธนญา ราชแพทยาคม และศิริรัตน์ ทองมีศรี (2567). ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลของโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร สำนักงานเขตบางกะปิ. วารสารวิชาการ การจัดการภาครัฐและเอกชน ปีที่ 6 ฉบับที่ 1 มกราคม-เมษายน 2567

ธีระ รุญเจริญ. (2564). ความเป็นมืออาชีพในการจัดและบริหารการศึกษายุคดิจิทัล. พิมพ์ครั้งที่ 10. กรุงเทพมหานคร: ข้าวฟ่าง.

นภัทสรณ์ พรหมแก้ว, ทิพมาศ เศวตวรโชต และสันติ อุนจะนำ. (2565). การประยุกต์ใช้หลักพรหมวิหาร 4 ในการบริหารงานวิชาการของครูสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครศรีธรรมราช. วารสารรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย. ปีที่ 2 ฉบับที่ 6 (พฤศจิกายน-ธันวาคม 2565)

ประเวศ วะสี. (2562). การศึกษาที่แท้จริงเพื่อสร้างมนุษย์ที่สมบูรณ์. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.

พระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตฺโต). (2546). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2560). พุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระศตวรรษ กิตฺติปาโล, พระอุดมวชิรเมธี, บุญร่วม คำเมืองแสน, สิริพร ครองชีพ,กฤตสุชิน พลเสน และ(2568). วิธีการสร้างองค์ความรู้ในพุทธปรัชญาเถรวาท. Journal of Dhamma for Life, 31(4), 566-575.

เรวดี แสนคำภา, ภารดี อนันต์นาวี, และ พรพิมล ประวัติรุ่งเรือง. (2568). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน สำนักงานเขตหลักสี่ กรุงเทพมหานคร. วารสารเสียงธรรมจากมหายาน, 11(2), 335-348.

ว. วชิรเมธี (พระมหาวุฒิชัย วชิรเมธี). (2561). สัปปุริสธรรม: ธรรมของคนดี. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์อมรินทร์ธรรมะ.

วิจารณ์ พาณิช. (2563). การเปลี่ยนแปลงการศึกษาไทยในยุคดิจิทัล. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สมพงษ์ จิตระดับ. (2563). ความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาไทย: วิกฤตและทางออก. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สมศักดิ์ ดลประสิทธิ์. (2564). การบริหารการศึกษายุคใหม่: แนวคิด ทฤษฎี และการปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2566). แนวทางการขับเคลื่อนการศึกษาไทยเพื่อรองรับยุคปัญญาประดิษฐ์ (AI). กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.

สุรพงษ์ มาลาม. (2566). แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ของผู้บริหารโรงเรียนขนาดเล็กสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอ่างทอง. วารสารสิรินธรปริทรรศน์, 24(1), 166-178.

Baker, R. S., Esbenshade, L., Vitale, J., & Karumbaiah, S. (2019). The state of educational data mining in 2019: A review and future visions. Journal of Educational Data Mining, 11(2), 1-17.

O’Neil, C. (2016). Weapons of math destruction: How big data increases inequality and threatens democracy. Crown.

Popenici, S. A., & Kerr, S. (2017). Exploring the impact of artificial intelligence on teaching and learning in higher education. Research and Practice in Technology Enhanced Learning, 12(1), 1-13.

Selwyn, N. (2019). Should robots replace teachers? AI and the future of education. Cambridge UK: Polity Press.

Zawacki-Richter, O., Marín, V. I., Bond, M., & Gouverneur, F. (2019). Systematic review of research on artificial intelligence applications in higher education – where are the educators?. International Journal of Educational Technology in Higher Education, 16(1), 39.