การพัฒนาจริยธรรมผู้บริหารสถานศึกษาด้วยหลักพุทธธรรมในยุค AI

Main Article Content

พระครูใบฎีกาอิทธิพล กิตฺติพโล พรหมมาพันธุ์

บทคัดย่อ

ภูมิทัศน์การศึกษาในศตวรรษที่ 21 กำลังเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงครั้งประวัติศาสตร์ที่ขับเคลื่อนด้วยปัญญาประดิษฐ์ (AI) ซึ่งนำเสนอทั้งศักยภาพมหาศาลในการเพิ่มประสิทธิภาพการบริหารสถานศึกษา และในขณะเดียวกันก็นำมาซึ่งความท้าทายเชิงจริยธรรมที่ซับซ้อนลึกซึ้ง ผู้บริหารสถานศึกษาในฐานะผู้นำทางจริยธรรม จึงต้องเผชิญกับโจทย์สำคัญทั้งในมิติความปลอดภัยและความเป็นส่วนตัวของข้อมูลผู้เรียน ปัญหาอคติที่แฝงในอัลกอริทึม (Algorithmic Bias) ที่อาจซ้ำเติมความเหลื่อมล้ำทางการศึกษา ตลอดจนความเสี่ยงต่อการลดทอนปฏิสัมพันธ์และคุณค่าความเป็นมนุษย์ บทความนี้จึงมุ่งเสนอแนวทางการพัฒนาจริยธรรมผู้บริหารสถานศึกษาโดยการประยุกต์ใช้หลักพุทธธรรม เพื่อเป็นเครื่องมือนำทางและสร้างระบบปฏิบัติการทางปัญญาในการเผชิญหน้ากับวิกฤตจริยธรรมดิจิทัลที่สังเคราะห์จากหลักธรรมสำคัญ 3 ประการ ได้แก่ โยนิโสมนสิการ เพื่อเป็นกระบวนการคิดเชิงวิเคราะห์สืบสาวเหตุปัจจัยในการประเมินและเลือกใช้ AI อย่างรู้เท่าทัน พรหมวิหาร 4 (เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา) เพื่อใช้เป็นเข็มทิศทางศีลธรรมในการกำกับนโยบายการใช้ AI ให้ตั้งอยู่บนฐานของความปรารถนาดีต่อผู้เรียน และการวางใจเป็นกลางอย่างยุติธรรม และสัปปุริสธรรม 7 เพื่อเป็นแนวทางปฏิบัติสำหรับผู้บริหารในการเป็นผู้รู้เหตุ รู้ผล รู้ตน รู้ประมาณ ในการนำเทคโนโลยีมาใช้อย่างสมดุล โดยเสนอแนวทางการพัฒนา 3 ขั้นตอน ได้แก่ ขั้นตระหนักรู้ (การใช้โยนิโสมนสิการ) ขั้นการกำหนดนโยบาย (การใช้พรหมวิหาร 4) และขั้นการนำไปปฏิบัติ (การใช้สัปปุริสธรรม 7) ที่สามารถสร้างดุลยภาพระหว่างนวัตกรรมทางเทคโนโลยีกับคุณค่าทางมนุษยธรรมได้อย่างยั่งยืน

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
พรหมมาพันธุ์ พ. ก. . (2025). การพัฒนาจริยธรรมผู้บริหารสถานศึกษาด้วยหลักพุทธธรรมในยุค AI. วารสารวิรุฬห์ศาสตร์ปริทัศน์, 1(3), 57–69. สืบค้น จาก https://so13.tci-thaijo.org/index.php/JWR/article/view/3070
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

คณะกรรมการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล. (2565). แนวปฏิบัติเบื้องต้นสำหรับการบังคับใช้พระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ. 2562 สำหรับองค์กร. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล.

จิณณวัตร ปะโคทัง. (2565). ภาวะผู้นำยุคดิจิทัล. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: สมศักดิ์การพิมพ์.

ชัยเสฏฐ์ พรหมศรี. (2561). ภาวะผู้นำในองค์การยุคใหม่. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ปัญญาชน.

ธนญา ราชแพทยาคม และศิริรัตน์ ทองมีศรี (2567). ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลของโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร สำนักงานเขตบางกะปิ. วารสารวิชาการ การจัดการภาครัฐและเอกชน ปีที่ 6 ฉบับที่ 1 มกราคม-เมษายน 2567

ธีระ รุญเจริญ. (2564). ความเป็นมืออาชีพในการจัดและบริหารการศึกษายุคดิจิทัล. พิมพ์ครั้งที่ 10. กรุงเทพมหานคร: ข้าวฟ่าง.

นภัทสรณ์ พรหมแก้ว, ทิพมาศ เศวตวรโชต และสันติ อุนจะนำ. (2565). การประยุกต์ใช้หลักพรหมวิหาร 4 ในการบริหารงานวิชาการของครูสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครศรีธรรมราช. วารสารรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย. ปีที่ 2 ฉบับที่ 6 (พฤศจิกายน-ธันวาคม 2565)

ประเวศ วะสี. (2562). การศึกษาที่แท้จริงเพื่อสร้างมนุษย์ที่สมบูรณ์. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.

พระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตฺโต). (2546). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2560). พุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระศตวรรษ กิตฺติปาโล, พระอุดมวชิรเมธี, บุญร่วม คำเมืองแสน, สิริพร ครองชีพ,กฤตสุชิน พลเสน และ(2568). วิธีการสร้างองค์ความรู้ในพุทธปรัชญาเถรวาท. Journal of Dhamma for Life, 31(4), 566-575.

เรวดี แสนคำภา, ภารดี อนันต์นาวี, และ พรพิมล ประวัติรุ่งเรือง. (2568). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน สำนักงานเขตหลักสี่ กรุงเทพมหานคร. วารสารเสียงธรรมจากมหายาน, 11(2), 335-348.

ว. วชิรเมธี (พระมหาวุฒิชัย วชิรเมธี). (2561). สัปปุริสธรรม: ธรรมของคนดี. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์อมรินทร์ธรรมะ.

วิจารณ์ พาณิช. (2563). การเปลี่ยนแปลงการศึกษาไทยในยุคดิจิทัล. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สมพงษ์ จิตระดับ. (2563). ความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาไทย: วิกฤตและทางออก. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สมศักดิ์ ดลประสิทธิ์. (2564). การบริหารการศึกษายุคใหม่: แนวคิด ทฤษฎี และการปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2566). แนวทางการขับเคลื่อนการศึกษาไทยเพื่อรองรับยุคปัญญาประดิษฐ์ (AI). กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.

สุรพงษ์ มาลาม. (2566). แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ของผู้บริหารโรงเรียนขนาดเล็กสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอ่างทอง. วารสารสิรินธรปริทรรศน์, 24(1), 166-178.

Baker, R. S., Esbenshade, L., Vitale, J., & Karumbaiah, S. (2019). The state of educational data mining in 2019: A review and future visions. Journal of Educational Data Mining, 11(2), 1-17.

O’Neil, C. (2016). Weapons of math destruction: How big data increases inequality and threatens democracy. Crown.

Popenici, S. A., & Kerr, S. (2017). Exploring the impact of artificial intelligence on teaching and learning in higher education. Research and Practice in Technology Enhanced Learning, 12(1), 1-13.

Selwyn, N. (2019). Should robots replace teachers? AI and the future of education. Cambridge UK: Polity Press.

Zawacki-Richter, O., Marín, V. I., Bond, M., & Gouverneur, F. (2019). Systematic review of research on artificial intelligence applications in higher education – where are the educators?. International Journal of Educational Technology in Higher Education, 16(1), 39.