แนวทางพัฒนาเยาวชนรุ่นใหม่ด้านคุณธรรมจริยธรรมในจังหวัดสมุทรสงคราม
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้นำเสนอแนวทางการพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมสำหรับเยาวชนรุ่นใหม่ในจังหวัดสมุทรสงคราม ในสังคมปัจจุบันที่เยาวชนรุ่นใหม่ต้องเผชิญกับความท้าทายระหว่างรากฐานทางวัฒนธรรมและพระพุทธศาสนาที่เข้มแข็งกับกระแสโลกาภิวัตน์และเทคโนโลยีดิจิทัลที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว โดยการศึกษาและสังเคราะห์จากเอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้องเพื่อนำเสนอแนวทางที่เหมาะสมกับยุคสมัย โดยมีแนวทางพัฒนาด้านคุณธรรมจริยธรรมให้กับเยาวชนรุ่นใหม่ 4 แนวทาง และต้องดำเนินการควบคู่กัน ได้แก่ 1) การเรียนรู้จากประสบการณ์จริง โดยเชื่อมโยงกับภูมิปัญญาท้องถิ่นเพื่อสร้างจิตสำนึกรักบ้านเกิดและความรับผิดชอบต่อส่วนรวม 2) การสร้างสรรค์สื่อและความร่วมมือกับพระสงฆ์ ผ่านการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อเผยแผ่หลักธรรมในรูปแบบที่ทันสมัยและน่าสนใจ 3) การมีส่วนร่วมของครอบครัวและภาคประชาสังคม เพื่อสร้างเครือข่ายความร่วมมือที่เข้มแข็งระหว่างบ้าน วัด และโรงเรียน และ 4) การสร้างสุขภาวะองค์รวม ที่ส่งเสริมการพัฒนาทั้งร่างกาย จิตใจ และปัญญา ซึ่งเป็นกระบวนการที่เน้นการลงมือปฏิบัติจริงและการมีส่วนร่วม โดยมีพระสงฆ์เป็นกัลยาณมิตรและบุคคลต้นแบบ แนวทางนี้จะช่วยสร้างภูมิคุ้มกันทางจิตใจให้แก่เยาวชน ธำรงรักษาคุณค่าอันดีงามของท้องถิ่นไปพร้อมกับการดำรงชีวิตในโลกสมัยใหม่ได้อย่างมีความสุขและสร้างสรรค์ต่อไป
Article Details
เอกสารอ้างอิง
โครงการพัฒนาดัชนีชี้วัดการพัฒนาที่ยั่งยืนของประเทศไทย. (2547). รายงานการศึกษาฉบับสมบูรณ์. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
ดวงเดือน พันธุมนาวิน. (2544). การพัฒนาจริยธรรม. กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
ทิศนา แขมมณี. (2542). การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมและค่านิยม: จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: สภาสังคมสงเคราะห์แห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์.
บุปผา บุญสมสุข.( 2561). คุณธรรม จริยธรรม ความเป็นพลเมือง พื้นฐานสำคัญของจริยธรรมนักสื่อสารมวลชน. สืบค้น 1 กันยายน 2568, จาก https://www.presscouncil.or.th/ethics/4235
พระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตฺโต). (2541). การศึกษา: เครื่องมือพัฒนาที่ยังต้องพัฒนา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิพุทธธรรม.
พระปลัดนิคม กตปุญฺโญ (น่าชม). (2564). การพัฒนาเยาวชนต้นแบบ ด้านคุณธรรมจริยธรรม ของคณะสงฆ์ จังหวัดสุราษฎร์ธานี. ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระอนุสรณ์ จนฺทสาโร (อ้นทอง). (2560). การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมเด็กและเยาวชนของพระสงฆ์ในอำเภอเขาย้อย จังหวัดเพชรบุรี. สารนิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระอนุสรณ์ ปรกฺกโม และคณะ. (2563). แนวทางการปลูกฝังคุณธรรมแก่เยาวชนของศูนย์อบรมคุณธรรม ค่ายพุทธบุตร วัดหนองเลิง อำเภอคำเขื่อนแก้ว จังหวัดยโสธร. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 8(4): 1404-1417
เพ็ญแข ประจนปัจจนึก และคณะ. (2551). การยกระดับคุณธรรมจริยธรรมของสังคมไทยเพื่อการปฏิรูปสังคม: แนวทางและการปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2554). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: บริษัท ศิริวัฒนาอินเตอร์พริ้นท์ จำกัด (มหาชน).
สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส. (2547). บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาค ภาคที่ 2. พิมพ์ครั้งที่ 48. กรุงเทพมหานคร: มหามกุฏราชวิทยาลัยในพระบรมราชูปถัมภ์.
สุพัตรา สุภาพ. (2543). สังคมและวัฒนธรรมไทย ค่านิยม ครอบครัว ศาสนา ประเพณี. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.
เสฐียรพงษ์ วรรณปก. (2543). การปลูกฝังจริยธรรมในแนวทางการพัฒนาค่านิยมและคุณธรรมของเยาวชนในปัจจุบัน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: พี.เอ.ลีฟวิ่ง.