“ปฐวีกสิน” อุบายแห่งการนำจิตให้เป็นสมาธิ

Main Article Content

พระครูภาวนาวุฒิบัณฑิต (สมบัติ ธนปญฺโญ)

บทคัดย่อ

บทความเรื่องนี้เป็นการนำเสนอปฐวีกสิณซึ่งเป็นสมถกรรมฐาน จัดเป็นข้อแรกในหมวดกสิณ 10 และเป็นหนึ่งในกรรมฐาน 40 กอง เพื่อฝึกฝนจิตให้เกิดความสงบตั้งมั่น และมีสมาธิในระดับลึก ผ่านการใช้ธาตุดินเป็นเครื่องมือในการเพ่ง เพื่อรวมจิตให้เป็นหนึ่งเดียว การปฏิบัตินี้มุ่งข่มนิวรณ์ 5 และเข้าถึงสภาวะฌานสมาบัติ ซึ่งเป็นรากฐานอันมั่นคงสำหรับการเจริญปัญญา เพื่อเป้าหมายสูงสุดคือความหลุดพ้น กระบวนการปฏิบัติเริ่มจากการเพ่งดวงกสิณดินที่จัดเตรียมขึ้น (บริกรรมนิมิต) จนเกิดภาพติดตาที่สามารถระลึกได้แม้ปิดตา (อุคคหนิมิต) จากนั้น ผู้ปฏิบัติจะฝึกฝนกับนิมิตในใจต่อไปจนภาพนั้นแปรเปลี่ยนเป็นภาพที่บริสุทธิ์ผ่องใสและควบคุมได้ตามปรารถนา (ปฏิภาคนิมิต) ซึ่งการดำรงจิตให้อยู่กับปฏิภาคนิมิตอย่างต่อเนื่องจะนำไปสู่การเข้าถึงฌานสมาบัติในลำดับต่างๆ ได้ อานิสงส์ของการเจริญปฐวีกสิณทำให้จิตมีกำลัง ตั้งมั่น และไม่หวั่นไหวง่ายดุจแผ่นดิน ถือเป็นพื้นฐานสำคัญยิ่งในการต่อยอดสู่การเจริญวิปัสสนา นอกจากนี้ ผู้ที่ปฏิบัติจนมีความชำนาญขั้นสูงอาจเกิดความสามารถพิเศษที่เกี่ยวเนื่องกับธาตุดินได้ (อภิญญา) เช่น การนฤมิตพื้นที่แข็งหรืออ่อนได้ตามประสงค์ ปฐวีกสิณจึงเป็นอุบายการฝึกจิตเพื่อการพัฒนาสมาธิและปัญญาอย่างแท้จริง

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
(สมบัติ ธนปญฺโญ) พ. (2025). “ปฐวีกสิน” อุบายแห่งการนำจิตให้เป็นสมาธิ. วารสารวิรุฬห์ศาสตร์ปริทัศน์, 1(1), 47–60. สืบค้น จาก https://so13.tci-thaijo.org/index.php/JWR/article/view/2254
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2535). พระไตรปิฎกภาษาบาลีฉบับมหาจุฬาเตปิฎก 2500. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ธนิต อยู่โพธิ์. (2531). วิปัสสนานิยม. กรุงเทพมหานคร: กรมศิลปากร.

พระอุปติสสะ. (2538). วิมุตติมรรค. แปลโดย พระราชวรมุนี (ประยูร ธมฺมจิตฺโต) และคณะ. กรุงเทพมหานคร: ศยาม.

พระธรรมปิฎก. (2533). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

จรูญ วรรณกสิณานนท์. (2547). กสิณ กรรมฐานที่ทรงพลัง. กรุงเทพมหานคร: หจก.ไตรรงค์การพิมพ์.

พระธรรมปิฎก. (2538). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลธรรม. กรุงเทพมหานคร:โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

อภิราษฎ์ ปรีชาจารย์. (2546). ศึกษาวิเคราะห์ สมถยานิกะ ในการปฏิบัติกรรมฐานอันมีกสิณ 10 เป็นอารมณ์. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพุทธัตตเถระ. (2549). อภิธัมมาวตาร. แปลโดย พระคันธสาราภิวงศ์. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจำกัด.