การบูรณาการหลักปฏิสัมภิทา 4 ในการพัฒนาสมรรถนะดิจิทัลของครูสู่การใช้เทคโนโลยีดิจิทัลอย่างสร้างสรรค์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความเรื่องนี้เป็นการบูรณาการหลักปฏิสัมภิทา 4 ในการพัฒนาสมรรถนะดิจิทัลของครูสู่การใช้เทคโนโลยีดิจิทัลอย่างสร้างสรรค์ เนื่องจาก การพัฒนาสมรรถนะดิจิทัลของครูให้มีความรู้ มีทักษะ และสามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้ เป็นสิ่งสำคัญต่อการพัฒนาการศึกษา การมีทักษะดิจิทัลที่ทันสมัยจะช่วยให้ครูสามารถสร้างสรรค์สื่อการเรียนรู้ที่น่าสนใจ สามารถนำไปประยุกต์ใช้ในการจัดการเรียนรู้และปฏิบัติงานในสถานศึกษาได้อย่างมีประสิทธิภาพ ส่งเสริมการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วม และเตรียมความพร้อมให้ผู้เรียนสำหรับโลกดิจิทัล การบูรณาการหลักปฏิสัมภิทา 4 ในการพัฒนาสมรรถนะดิจิทัลของครู คือ อัตถปฏิสัมภิทา ความเข้าใจในเนื้อหาและจุดมุ่งหมายของข้อมูลดิจิทัล ธัมมปฏิสัมภิทา การสรุปความและนำข้อมูลดิจิทัลมาประยุกต์ใช้ในการเรียนการสอน นิรุตติปฏิสัมภิทา การสื่อสารและถ่ายทอดความรู้ดิจิทัลได้อย่างมีประสิทธิภาพ ปฏิภาณปฏิสัมภิทา การคิดสร้างสรรค์และเชื่อมโยงความรู้ดิจิทัลเพื่อสร้างนวัตกรรมการเรียนรู้ ซึ่งจะเป็นแนวทางพัฒนาสมรรถนะดิจิทัลของครูให้สามารถนำเทคโนโลยีมาประยุกต์ใช้ในการจัดการเรียนการสอน การบริหารจัดการ และการให้บริการได้อย่างมีประสิทธิภาพและยั่งยืน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กณิชชา ศิริศักดิ์. (2563). การวิเคราะห์องค์ประกอบสมรรถนะดิจิทัลสำหรับครู. An Online Journal of Education, 15(2), 1-11.
กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). นโยบายและแผน ระดับชาติว่าด้วยการพัฒนาดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม (พ.ศ.2561-2580). สืบค้น 6 มกราคม 2563, จาก https://www.etda.or.th/content_files/2/files/05_Thailand_Digital_Plan.pdf.
กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. (2559). แผนพัฒนาดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร.
จิณณวัตร ปะโคทัง. (2561). ภาวะผู้นำยุคดิจิทัลสำหรับผู้บริหารสถานศึกษามืออาชีพ. อุบลราชธานี: ศิริธรรมออฟเซ็ท.
ณรงค์วิทย์ แสนทอง. (2560). Competency ทำง่ายกว่าได้ผลดีกว่า. นนทบุรี: ธิงค์ บียอนด์ บุ๊คส์.
ธารารัตน์ มาลัยเถาว์. (2561). ความเป็นครูมืออาชีพ Self-Actualization for Professional Teachers. พะเยา: โรงพิมพ์เจริญอักษร.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2558). สัตตลักษณ์ของครูผู้นำ. กรุงเทพมหานคร: วิทยาลัยครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
ภัทรพร เยาวรัตน์. (2565). การศึกษาสมรรถนะและแนวทางการพัฒนาสมรรถนะดิจิทัลของครูในสถานศึกษา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุตรดิตถ์ เขต 1. การค้นคว้าอิสระมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2562). ปฏิสัมภิทา 4 ที่ฉายแสงแห่งพุทธปัญญา. กรุงเทพมหานคร: โอ.เอส.พริ้นติ้งเฮ้าส์.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2564). แหล่งที่มา www.skprivate.go.th/file_manager/view_pdf/?path=uploads/docs/520334f36e38de582dbbb8e1c883fd3d.pdf&name=คู่มือการพัฒนาสมรรถนะดิจิทัล.pdf สืบค้นเมื่อ 15 เมษายน 2568.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). ยุทธศาสตร์ชาติระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2561-2580). พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานพัฒนารัฐบาลดิจิทัล องค์การมหาชน (สพร.) (DGA). (2566). แผนพัฒนารัฐบาลดิจิทัลของประเทศไทย พ.ศ. 2566-2570. เข้าถึงได้จาก: https://www.dga.or.th/ policy-standard/policy- regulation/ dga-019/dga-024/.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2559). การเปลี่ยนแปลงด้านการศึกษาในยุคดิจิทัล. สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. แหล่งที่มา http://backoffice.onec.go.th/upload/OECForum-13.pdf สืบค้นเมื่อ 15 เมษายน 2568.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2562). รายงานการศึกษา เรื่อง แนวปฏิบัติของการสร้างและส่งเสริมการรู้ดิจิทัลสำหรับครู. กรุงเทพมหานคร: บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.
