Educational administration in driving the national strategic plan to develop student learning skills in Rayong Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The role of educational administration in driving the 20year national strategic plan to develop the learning skills of students in Rayong province it is the development of necessary skills in the 21st century and the cultivation of morality and ethics in line with the needs of the modern world and the direction of national development, taking into account the importance and connection of various issues such as concepts, theories, and research related to educational administration, developing learning skills and national strategic plan transmitted as a presentation of guidelines for applying educational administration to drive the national strategic plan in educational institutions in Rayong Province with the process of analyzing and evaluating the current situation setting vision and goals Curriculum design and development of teachers and educational personnel creating an environment conducive to learning using technology in teaching promoting participation of all sectors as well as monitoring, evaluating, and improving in order to have positive effects on learners, teachers, educational personnel, educational institutions, and the overall picture of Rayong province, it is expected that effective educational administration will help create a high quality and potential workforce, this will be an important driving force in the long-term economic and social development of Rayong province.
Article Details
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2562). การศึกษาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 30(2), 1-10.
ชัยยงค์ พรหมวงศ์. (2552). การบริหารการศึกษาเพื่อการเปลี่ยนแปลง. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ดารุณี จิระวัฒน์กุล. (2563). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงเพื่อพัฒนาผู้เรียนในศตวรรษที่ 21. วารสาร Veridian E-Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 13(3), 3260-3275.
ธีรวุฒิ บุณยโสภณ. (2564). การบริหารการศึกษาเพื่อพัฒนาคุณภาพผู้เรียน. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นพพงษ์ บุญจิตราดุล. (2546). การบริหารการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
นิเวศน์ วงศ์สุวรรณ และอินถา ศิริวรรณ. (2560). การบริหารแบบมีส่วนร่วม. วารสารมหาจุฬาวิชาการ, 4(1), 176-187.
ปิติ ศรีแสงนาม. (2558). การพัฒนาศักยภาพคนไทย. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 10(2), 81-92.
ยุพิน พิพิธกุล. (2551). ภาวะผู้นำ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วรากรณ์ สามโกเศศ. (2561, 23 พฤศจิกายน). การปฏิรูปการศึกษาไทย. มติชนสุดสัปดาห์, น. 3.
วีระชาติ กิเลนทอง. (2562). ภาวะผู้นำกับการจัดการศึกษา. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 9(2), 1-13.
ศรีสมภพ จิตร์ภิรมย์ศรี. (2550). การบริหารการศึกษา: แนวคิด ทฤษฎี และหลักปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมเกียรติ ตั้งกิจวานิชย์. (2563). การปฏิรูปการศึกษาไทย. แหล่งที่มา https://www.bangkokbiznews.com/ สืบค้นเมื่อ 13 สิงหาคม 2567.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2563). แผนปฏิบัติการด้านการศึกษาเพื่อพัฒนาทักษะในศตวรรษที่ 21 พ.ศ. 2563-2565. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). แผนยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี (พ.ศ. 2561-2580). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สุพัตรา สิทธิคงตั้ง. (2563). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารกับความผูกพันในองค์กรของครูโรงเรียน คริสเตียนสังกัดมูลนิธิแห่งสภาคริสตจักรในประเทศไทย เขตจังหวัดเชียงราย-เชียงใหม่. วารสารสังคมศาสตร์วิชาการ, 13(1), 178-194.
สุรพล พะยอมแย้ม. (2544). จิตวิทยาพื้นฐานสำหรับการศึกษา. นครปฐม: คณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยศิลปากร.
อรรถสิทธิ์ ฐาปนะดิลก และคณะ. (2563). ปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิผลของการบริหารงานในสายงานสนับสนุนของศาลยุติธรรม. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 8(3), 1011-1023.
อัมมาร สยามวาลา. (2559). การพัฒนาทุนมนุษย์. วารสารเศรษฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 41(1), 55-70.
Fullan, M. (2014). Leading in a culture of change. San Francisco: Jossey-Bass.
Hallinger, P. (2015). Leadership for learning in a data-rich world. School Leadership & Management, 35(1), 3-14.
Howard Gardner. (1993). Multiple intelligences: The theory in practice. Basic books.
John Dewey. (1938). Experience and education. Touchstone.
Leithwood, K., Harris, A., & Hopkins, D. (2020). Seven strong claims about successful school leadership revisited. School Leadership & Management, 40(1), 5-22.
Lev Vygotsky. (1978). Mind in society: The development of higher psychological processes. Harvard university press.
Partnership for 21st Century Learning. (2019). Framework for 21st Century Learning. แหล่งที่มา https://www.battelleforkids.org/networks/p21 สืบค้นเมื่อ 13 สิงหาคม 2567.
Daniel A. Wren, Authur G. Bedeian and John D. Breeze. (2002). The foundations of Henri Fayol’s administrative theory. แหล่งที่มา https://www.mosaicprojects.com.au/WhitePapers/WP1094_ Foundations_Fayols_Theory.pdf สืบค้นเมื่อ 13 สิงหาคม 2567.
McGregor. (1960). The Human Side of Enterprise. New York: McGraw-Hill.
