กระบวนการป้องกันกลุ่มเด็กที่มีภาวะเสี่ยงต่อการเจ็บป่วยทางจิต: มุมมองเชิงเปรียบเทียบระหว่างประเทศพัฒนาแล้วและไทย

บทคัดย่อ

ปัญหาสุขภาพจิตในกลุ่มเด็กก่อให้เกิดพฤติกรรมที่ไม่พึงปรารถนา เช่น ภาวะซึมเศร้า ความเครียด การฆ่าตัวตาย และการก้าวร้าวรุนแรง ภาครัฐจึงกำหนดให้มีการแก้ไขปัญหาตั้งแต่ระดับชุมชนไปจนถึงระดับสถานพยาบาล โดยอาศัยองค์ความรู้จากการวิจัยและการทำงานแบบทีมสหวิชาชีพในการคัดกรอง ประสานส่งต่อ และรักษาอย่างเป็นระบบ บทความวิชาการฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทำความเข้าใจกระบวนการป้องกันกลุ่มเด็กที่มีภาวะเสี่ยงต่อการเจ็บป่วยทางจิต ผ่านมุมมองเชิงเปรียบเทียบระหว่างประเทศไทยโดยกรมสุขภาพจิต และสหรัฐอเมริกาโดยศูนย์การป้องกันแห่งมิสซูรี ผลการประมวลเอกสารพบว่า ไทยมีการคัดกรองตั้งแต่ระดับชุมชน โดยเฉพาะโรงเรียนและครอบครัวที่เป็นผู้ใกล้ชิดกับเด็กด้วยการวัดจุดแข็งและจุดอ่อน (The Strengths and Difficulties Questionnaire: SDG) เพื่อประเมินและให้การช่วยเหลือ ในกรณีที่มีอาการเจ็บป่วยทางจิตรุนแรงสามารถประสานส่งต่อไปยังสถานพยาบาลที่มีศักยภาพสูงขึ้นตามลำดับ ในขณะที่ศูนย์การป้องกันแห่งมิสซูรีใช้งานวิจัยเป็นฐานในการออกแบบวิธีการช่วยเหลือเด็กที่มีความเสี่ยงเจ็บป่วยทางจิต และดำเนินการแบบเบ็ดเสร็จภายใต้สถานบริการเดียวโดยความร่วมมือระหว่างนักวิชาการและนักปฏิบัติการ ซึ่งช่วยให้สะพานเชื่อมโยงความรู้จากการวิจัยสู่การปฏิบัติอย่างสอดคล้องกัน