ความฉลาดทางอารมณ์ สัมพันธภาพในครอบครัว สัมพันธภาพกับเพื่อน และการเห็นคุณค่าในตนเอง ของนักเรียนมัธยมปลายชายล้วนในกรุงเทพมหานคร
คำสำคัญ:
ความฉลาดทางอารมณ์, การเห็นคุณค่าในตนเอง, นักเรียนมัธยมปลายชายล้วนบทคัดย่อ
การวิจัยนี้จึงมีวัตถุประสงค์ในการศึกษาความฉลาดทางอารมณ์ (EQ) และเพื่อตรวจสอบความสัมพันธ์ของสัมพันธภาพในครอบครัว สัมพันธภาพกับเพื่อน การเห็นคุณค่าในตนเองและปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับความฉลาดทางอารมณ์ ซึ่งเป็นการวิจัยเชิงพรรณนา ณ จุดเวลาใดเวลาหนึ่ง ในกลุ่มตัวอย่างนักเรียนมัธยมปลายชายล้วนในกรุงเทพมหานคร จำนวน 471 คน มีการเก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามประกอบไปด้วย 1) แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล 2) แบบประเมินความสัมพันธ์และหน้าที่ของครอบครัว 3) แบบสอบถามสัมพันธภาพกับเพื่อน 4) แบบวัดความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองของ Rosenberg 5) แบบประเมินความฉลาดทางอารมณ์ การวิจัยนี้ใช้สถิติเชิงพรรณนา, t-test, ANOVA และ multiple linear regression ผลการวิจัยพบว่า จากการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ มีปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับ EQ ในภาพรวม คือ สัมพันธภาพในครอบครัว สัมพันธภาพกับเพื่อน และการเห็นคุณค่าในตนเอง ที่เพิ่มขึ้น จะมี EQ ในภาพรวมสูงขึ้น และปัจจัยที่สัมพันธ์กับ EQ ด้านดี คือ สัมพันธภาพในครอบครัว สัมพันธภาพกับเพื่อน และการเห็นคุณค่าในตนเองที่เพิ่มขึ้น จะมี EQ ด้านดีสูงขึ้น ในขณะที่ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับ EQ ด้านเก่ง ได้แก่ การมีพ่อเป็นผู้ดูแลใกล้ชิดมากที่สุด จะมี EQ ด้านเก่งสูงกว่าการมีคนอื่นเป็นผู้ดูแลใกล้ชิดมากที่สุด รวมถึงสัมพันธภาพกับเพื่อน กับการเห็นคุณค่าในตนเองที่เพิ่มขึ้น จะมี EQ ด้านเก่งสูงขึ้น นอกจากนี้ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับ EQ ด้านสุข คือ การเรียนศิลป์-คำนวณ มี EQ ด้านสุขสูงกว่าสายการเรียนอื่น อีกทั้งสัมพันธภาพในครอบครัว สัมพันธภาพกับเพื่อน กับการเห็นคุณค่าในตนเองที่เพิ่มขึ้น จะมี EQ ด้านสุขสูงขึ้น อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 จึงสรุปได้ว่า ผู้ดูแลใกล้ชิดมากที่สุด สายการเรียน สัมพันธภาพในครอบครัว สัมพันธภาพกับเพื่อน การเห็นคุณค่าในตนเองสัมพันธ์เป็นปัจจัยทำนาย EQ ดังนั้น การสนับสนุนปัจจัยดังกล่าวข้างต้น เป็นส่วนสำคัญที่ทำให้วัยรุ่นมีพัฒนาด้านอารมณ์ได้ดีขึ้น
เอกสารอ้างอิง
กชพร แก้วพรหมและ ชนกฤทัย ชื่นอารมณ์. (2556). การมีปฏิสัมพันธ์ระหว่าง บุคคล และภาวะซึมเศร้าในนักศึกษาพยาบาล [วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยขอนแก่น]. ขอนแก่น.
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธาธรณสุข. (2559). การสา รวจสถานการณ์ระดับสติปัญญา (IQ) และความ
ฉลาดทางอารมณ์ (EQ) ในเด็กไทยระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 พ.ศ. 2559. กรุงเทพฯ. http://healthkpi.moph.go.th/kpi2/kpi/index2/?kpi_year=2564
จินตนา วัชรสินธ์ุ. (2560). ปัจจัยครอบครัวที่มีความสัมพันธ์กับความฉลาดทางอารมณ์ของเด็กอายุ 6-11
ปี. วารสารวิจัยทางวิทยาศาสตร์สุขภาพ, 11(1), 12-22.
ดุลยา จิตตะยโศธร. (2552). รูปแบบการอบรมเลี้ยงดู : แนวคิดของ Diana Baumrind. วารสารวิชาการ
มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย, 29(4), 173-187.
ทินกร วงศ์ปการันย์ และ ณหทัย วงศ์ปการันย์. (2554). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันของแบบวัด
ความภาคภูมิใจในตนเองของโรเซนเบิร์ก: การศึกษาในนักศึกษาไทย. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย, 56(1), 59-71.
ธีรวุฒิ เอกะกุล. (2543). ระเบียบวิธีวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. สถาบันราชภัฎอุบลราชธานี.
ประคอง กรรณสูต. (2538). สถิติเพื่อการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์. โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปัญจนาฏ วรวัฒนชัย. (2559). กลไกสมองสองซีกกับความคิดสร้างสรรค์ของมนุษย์. วารสารสารสนเทศ,
(2), 1-12.
พรทิพย์ ตั้งไชยวรวงศ์. (2540). ปัจจัยทางสังคมวิทยาและจิตวิทยาสังคมที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ ทางพุทธิ
พิสัยและจิตพิสัยของนักเรียนที่เรียนเก่ง นักเรียนที่เรียนอ่อน และนักเรียนที่ออกกลางคัน ในโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น กรุงเทพมหานคร [ปริญญานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ]. กรุงเทพฯ.
พิมพ์รัตน์ ธรรมรักษา. (2562). ความฉลาดทางอารมณ์กับพฤติกรรมเสี่ยงในวัยรุ่น. วารสารวิจัยสุขภาพและการพยาบาล, 35(3), 212-223.
พีรพนธ์ ลือบุญธวัชชัย. แบบประเมินความสัมพันธ์และหน้าที่ของครอบครัว. สืบค้นเมื่อ กุมภาพันธ์ 2, 2564, จาก http://www.cumentalhealth.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=539909244
โยธิน พวงพิลา, ศุภกฤต คะเชนทร, กันยารัตน์ ชิราวุฒิ, เบญญาภา ประกอบแสง. (2560). ปัจจัยที่มีผลต่อ
ความฉลาดทางอารมณ์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4-6 อาเภอวารินชาราบ จังหวัดอุบลราชธานี. เอกสารการประชุมวิชาการ “มหาวิทยาลัยมหาสารคามวิจัย ครั้งที่ 13. 505-514
วิเชียร เกตุสิงห์. (2538). ค่าเฉลี่ยและการแปลความหมาย. ข่าวสารวิจัยทางการศึกษา, 18(3), 18-21.
ศรินทิพย์ พงษ์ศาศวัต. (2546). ปัจจัยที่ส่งผลต่อแรงจูงใจในการเข้าเรียนในระดับอุดมศึกษาโดยวิธีสอบ
ตรงของนิสิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ [ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ]. กรุงเทพฯ.
ศิริวรรณ สุวินท์. (2548). องค์ประกอบที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเลือกเรียนสาขางานคอมพิวเตอร์ธุรกิจ
ของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ วิทยาลัยอาชีวศึกษาสิงห์บุรี จังหวัดสิงห์บุรี [ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ]. กรุงเทพฯ.
สุเมธ พงษ์เภตรา. (2553). ปัจจัยที่ส่งผลต่อสัมพันธภาพกับเพื่อนของนักเรียนช่วงชั้นที่ 4 โรงเรียนสาร
สาสน์เอกตราเขตยานนาวา กรุงเทพมหานคร [วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ]. กรุงเทพฯ.
อรวรา ทิพย์กาพร, พัฒนาวดี พัฒนถาบุตร, ณรงค์ศักดิ์ หนูสอน. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความฉลาดทาง
อารมณ์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 อา เภอเมืองพิษณุโลก จังหวัดพิษณุโลก. วารสารสุขศึกษา, 43(1), 61-70.
Albrecht, K. (2006). Social intelligence: The new science of success. Jossey-Bass A Wiley Imprint.
Barkhordary, M., Jalalmanesh, S., Mahmodi, M. (2009). The relationship between critical thinking disposition and self-esteem in third and forth year bachelor nursing students. Iran J Med Educ, 9(1), 13-19.
Bhatia, G. (2012). A study of Family relationship in relation to emotional intelligence of the students of secondary level. International Journal of Scientific and Research Publications (IJSRP), 2(12), 1-5.
Bidakowska, A. A., Lavertya, C., Ramchandani P. G. (2020). Father-child play: A systematic review of its frequency, characteristics and potential impact on children’s development. Developmental Review, 57(6).
Brackett, M. A., Mayer, J. D. (2003). Convergent, discriminant, and incremental validity of
competing measures of emotional intelligence. Personality and Social Psychology Bulletin, 29, 1147-1158.
Delgado, E., Serna, C., Martínez, I., Cruise, E. (2022). Parental Attachment and Peer Relationships in Adolescence: A Systematic Review. International Journal of Environmental Research and Public Health, 19(1064), 1-22.
Gottman, J., Declaire, J., and Goleman, D. (1998). Raising an Emotionally Intelligent Child the
Heart of Parenting. New York.
Lekaviciene, R., Antiniene, D. (2016). High emotional intelligence: family psychosocial factors. Social and Behavioral Sciences, 217, 609-617.
Pepler, D., Bierman, K. (2018). The Importance of Peer Relationships For Social-Emotional
Development. The Pennsylvania State University.
Rani, U. H. A., Marzuki, N. A. (2017). Emotional intelligence VS Self-Esteem: A Study of its
Relationship among Hearing-Impaired Students. International Journal of Academic
Research in Business and Social Sciences, 7(3), 317-323.
Salovey, P., Mayer, J. D. (1990). Emotional intelligence. Imagination, Cognition and Personality, 9, 185–211.
Shamsaei, F., Yousefi, F., Sadeghi, A. (2016). Relationship Between Emotional Intelligence and Self-Esteem in Bachelor Students of Nursing and Midwifery Schools in Hamadan.
Avicenna Journal of Neuro Psych Physiology, 4(1).
Stover, J. (2003). Fathers' Meta-emotion and Children's Social Status. Seattle Pacific University, 170.
Wahab, R. (2017). Peers and Parental Attachment and Emotional Intelligence among Delinquents in Rehabilitation Centers in Malaysia. International Journal of Academic Research in Business and Social Sciences, 7(8), 635-641.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
หมวดหมู่
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
