THE EFFECTIVENESS OF THE Co-5STEPs LEARNING MODEL IN BIOLOGY: ENHANCING TEAMWORK SKILLS, ACADEMIC ACHIEVEMENT, AND STUDENT SATISFACTION IN GRADE 10 STUDENTS
Keywords:
5-Step Cooperative Learning Model (Co-5STEPs), Teamwork skillsAbstract
This study aims to Investigate the implementation of the 5-Step Cooperative Learning Model (Co-5STEPs) in a high school biology course on biodiversity, to enhance teamwork skills, academic achievement, and student satisfaction among Grade 10 students at Patumwan Demonstration School, Srinakharinwirot University. The study population consisted of 160 Grade 10 students enrolled in the second semester of the 2023 academic year. A sample of 124 students was selected using a cluster sampling method.
The intervention spanned 18 instructional periods. The research results were as follows: 1) Qualitative data from student interviews across different proficiency levels (high, medium, and low) indicated that students effectively allocated tasks, shared knowledge, and engaged in collaborative problem-solving. The results further demonstrate enhancements in interpersonal interactions, leadership and followership development, and self-awareness of individual potential through teamwork. 2) The students' academic performance in biology exhibited a statistically significant improvement following the implementation of the Co-5STEPs model. The post-test mean score was significantly higher than the pre-test mean score at a significance level of .05. 3) The overall student satisfaction with the Co-5STEPs learning model was at a very high level ( = 4.68, S.D. = 4.71).
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลางกลุ่มสาระการเรียนรู้ วิทยาศาสตร์ (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560) ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กฤษณะ โต๊ะดำ, กิตติธัช คงชะวัน, และ วิภาฤดี วิภาวิน. (2565). กระบวนการเรียนรู้แบบรวมพลัง 5 ขั้นตอน (Co-5STEPs) ร่วมกับเทคนิคผังกราฟิกที่มีต่อความสามารถในการคิดวิเคราะห์และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสาระเศรษฐศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. ใน การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติครั้งที่ 13 (น. 1947–1962). สงขลา: มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
จิราภรณ์ พรมสืบ. (2559). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความพึงพอใจของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ด้วยการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบร่วมมือโดยเทคนิคแบ่งกลุ่มคละผลสัมฤทธิ์ (STAD) รายวิชาวิทยาศาสตร์หน่วยการเรียนรู้เรื่องสารละลายกรดและเบส. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยบูรพา, ชลบุรี.
ธัญญารัตน์ ธิมาไชย. (2564). การศึกษาพฤติกรรมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2/8 โรงเรียนเทิงวิทยาคมในเรื่องการไม่ส่งงาน/การบ้าน. วิทยาลัยเทคโนโลยีอรรถวิทย์พณิชยการ.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์ และ พเยาว์ ยินดีสุข. (2561). การเรียนรู้เชิงรุกแบบรวมพลังกับ PLC เพื่อการพัฒนา. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์ และ พเยาว์ ยินดีสุข. (2563). การเรียนรู้เชิงรุกแบบรวมพลังกับ PLC เพื่อการพัฒนา. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พุทธธิดา ไชยยงค์. (2564). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรายวิชาคณิตศาสตร์และส่งเสริมสมรรถนะการรวมพลังทำงานเป็นทีม. (รายงานวิจัย). โรงเรียนท่าวังผาวิทยาคม, จังหวัดน่าน.
ยุภาวดี ชำนาญเวช. (2565). ปัจจัยที่ส่งผลกระทบต่อพฤติกรรมของการขาดความรับผิดชอบของนักเรียนในชุมชนชนบท. วารสารปีที่ 4 ฉบับที่ 1, 1–25.
ราตรี เพรียวพานิช. (2547). การจัดกิจกรรมการเรียนการสอนวิชาภาษาไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี (สสวท.). (2552). การสอนแบบสืบเสาะหาความรู้ (Inquiry-based Learning). กรุงเทพมหานคร: สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี.
สาลิตา เชาวลิต, พัศรเบศวณ์ เวชวิริยะสกุล, และ อภิรัตน์ดา ทองแกมแก้ว. (2568). การจัดการเรียนรู้โดยใช้กระบวนการเรียนรู้แบบรวมพลัง 5 ขั้นตอน (Co-5 STEPs) ร่วมกับการใช้สื่อประสม เพื่อพัฒนาทักษะการคิดวิเคราะห์และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนในรายวิชาชีววิทยา 4 ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 36(1), 105–122.
ศรีสุภา วรคามิน และ พจมาลย์ สกลเกียรติ. (2565). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและสมรรถนะการรวมพลังทำงานเป็นทีม ด้วยการจัดการเรียนรู้โดยใช้กิจกรรมเป็นฐานในรายวิชาคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์, วิทยาลัยครุศาสตร์.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2564). สมรรถนะการรวมพลังทำงานเป็นทีม. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2564). หลักสูตรฐานสมรรถนะ CBE Thailand. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
หนึ่งฤทัย มะลาไวย์, อรพินทร์ ชูชม, และ นริสรา พึ่งโพธิ์สภ. (2565). การทำงานเป็นทีมของนักเรียน: ปัจจัยเชิงสาเหตุ ข้อเสนอแนะในการวิจัย. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อรธิดา ประสาร, วิมลวรรณ เปี่ยมจาด และ เอกชัย ดวนใหญ่. (2565). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ที่มีชุมชนเป็นฐาน เพื่อส่งเสริมสมรรถนะความคิดขั้นสูง และสมรรถนะการรวมพลังทำงานเป็นทีม สำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษา. คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ, ศรีสะเกษ.
Keramati, M. R., & Gillies, R. M. (2022). Advantages and challenges of cooperative learning in two different cultures. Education Sciences, 12(1), Article 3.
Kyndt, E., Raes, E., Lismont, B., Timmers, F., Cascallar, E., & Dochy, F. (2013). A meta-analysis of the effects of face-to-face cooperative learning: Do recent studies falsify or verify earlier findings? Educational Research Review, 10, 133–149.
Roseth, C. J., Garfield, J., & Johnson, D. W. (2008). Meta-analysis of cooperative goal structures: Comparative achievement effects of cooperative, competitive, and individualistic goals. Journal of Educational Psychology, 100(4), 1017–1027.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
Categories
License
Copyright (c) 2025 Faculty of Education, Srinakharinwirot university
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
