DEVELOPMENT OF TEACHING MANAGEMENT MODEL USING EXPERIENTIAL-BASED LEARNING TO ENHANCE VISUAL ARTS LEARNING MANAGEMENT COMPETENCIES OF UNDERGRADUATE STUDENTS
Keywords:
Teaching and Learning Management Model, Experiential Learning, Learning Management CompetenciesAbstract
The objectives of this research were to: 1) develop a teaching management model using experiential-based learning, 2) compare the visual arts learning management competencies of students before and after applying the model, and 3) study students’ satisfaction with the learning management model using experiential-based learning. This research employed a research and development (R&D) methodology. The sample consisted of 35 second-year students in the Art Education Program, selected by purposive sampling. The research instruments included the teaching management model, a competency assessment, and a satisfaction assessment. Data were analyzed using mean, percentage, standard deviation, and t-test. The research findings revealed that: 1) The developed experiential-based learning management model consisted of seven key components: (1) principles and basic concepts, (2) an experiential learning cycle with four steps, (3) instructor roles, (4) learner roles, (5) measurement and evaluation, and (6) conditions for model implementation. The experts’ evaluation of the model's appropriateness was at the highest level overall (M = 4.69, S.D. = 0.21). 2) Students' knowledge after learning through the model (M = 36.02, S.D. = 5.11) was significantly higher than before learning (M = 23.82, S.D. = 2.06) at the .05 level. Their visual arts learning management competencies after learning (M = 2.60, S.D. = 0.25) were at a very good level, higher than before learning (M = 1.78, S.D. = 0.53), which was at a good level. 3) Students' satisfaction with the experiential-based learning management model was at a high level overall (M = 4.48, S.D. = 0.44).
References
คณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2557). การพัฒนาครูในศตวรรษที่ 21 ในสรุปผลการประชุมคณะกรรมการการอุดมศึกษา (กกอ.) ครั้งที่ 8/2557. กรุงเทพฯ: กลุ่มติดตามและประเมินผลด้านนโยบายและงบประมาณ สำนักติดตามและประเมินผลอุดมศึกษา.
ณัฏฐา ระกำพล. (2566). ประสิทธิผลของโปรแกรมการฝึกอบรมตามแนวคิดการเรียนรู้เชิงประสบการณ์เพื่อเสริมสร้างจิตวิญญาณความเป็นครูของนักศึกษาวิทยาลัยนาฏศิลป สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์. วารสารพฤติกรรมศาสตร์เพื่อการพัฒนา, 15(2), 40–62.
บุญล้อม ด้วงวิเศษ, & มนสิช สิทธิสมบูรณ์. (2560). การพัฒนารูปแบบการสอนแบบเน้นประสบการณ์ เพื่อส่งเสริมทักษะชีวิตสำหรับนักศึกษาครู มหาวิทยาลัยราชภัฏ. สักทอง: วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ (สทมส.), 23(1), 67–84.
ประกาศกระทรวงศึกษาธิการ เรื่อง มาตรฐานคุณวุฒิระดับปริญญาตรี สาขาครุศาสตร์และสาขาศึกษาศาสตร์ (หลักสูตรสี่ปี) พ.ศ. 2562. (2562, 6 มีนาคม). ราชกิจจานุเบกษา, 136 (ตอนพิเศษ 56 ง), 12–39.
พระสมุห์นริศ นรินโท. (2562). การพัฒนาครูเพื่อคุณภาพของผู้เรียนในศตวรรษที่ 21. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์ มจร วิทยาเขตแพร่, 5(2), 147–164.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2559). การศึกษาไทย 4.0: ปรัชญาการศึกษาเชิงสร้างสรรค์และผลิตภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เรียมพร แสนซุ้ง, บุญญา เพียรสวรรค์, & ชำนาญ ปาณาวงษ์. (2560). การจัดกิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดการจัดการเรียนรู้เชิงประสบการณ์ เพื่อส่งเสริมผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์. วารสารสังคมศาสตร์วิชาการ, 10(2), 187–202.
วราลี ถนอมชาติ, & นภัส ศรีเจริญประมง. (2564). การพัฒนาโปรแกรมการเรียนรู้โดยใช้ประสบการณ์เป็นฐานตามแนวสะเต็มศึกษา สำหรับนักศึกษาครูปฐมวัย. วารสารวิจัยรำไพพรรณี, 15(1), 170–178.
วาสนา ทวีกุลทรัพย์. (2560). การพัฒนาระบบการสอนแบบเน้นประสบการณ์นำภูมิปัญญาท้องถิ่นสู่โรงเรียนระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 28(1), 98–109.
สิริณัฏฐ์ ลิมป์จำนงค์, & ปารย์พิชชา ก้านจักร. (2566). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะดิจิทัลของครูในยุคการแปลงเป็นดิจิทัล สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาขอนแก่น. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 51(4), 1–12.
สิรินทร พรมสวัสดิ์. (2566). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิดการจัดการเรียนรู้เชิงประสบการณ์ร่วมกับการเรียนรู้แบบบริการสังคมเพื่อส่งเสริมความเป็นพลเมือง สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. Journal of Modern Learning Development, 8(2), 28–44.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560–2579. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี (พ.ศ. 2561–2580). กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ.
Darling-Hammond, L. (2021). Preparing teachers for deeper learning in a digital age. Cambridge, MA: Harvard Education Press.
González‑Zamar, M. D., Abad‑Segura, E., & Ferreyra, H. A. (2023). Visual arts education literacy in university contexts. IJERI: International Journal of Educational Research and Innovation, (19), 170–186.
Joyce, B., & Calhoun, E. (2024). Models of teaching (10th ed.). Boston, MA: Pearson.
Kolb, A. Y., & Kolb, D. A. (2017). Experiential Learning Theory as a guide for experiential educators in higher education. ELTHE: A Journal for Engaged Educators, 1(1), 7–44.
Kolb, D. A. (1984). Experiential learning: Experience as the source of learning and development. Englewood Cliffs, NJ: Prentice‑Hall.
Morris, T. H. (2020). Experiential learning—a systematic review and revision of Kolb’s model. Interactive Learning Environments, 28(8), 1064–1077.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
Categories
License
Copyright (c) 2025 Faculty of Education, Srinakharinwirot university
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
