THE STUDY OF EMOTIONAL QUOTIENT, FAMILY RELATIONSHIPS, PEERS RELATIONSHIPS AND SELF-ESTEEM AMONG HIGH SCHOOL STUDENTS IN BOYS’ SCHOOLS IN BANGKOK
Keywords:
Emotional Quotient, Self-esteem, High School Students in Boys’ SchoolsAbstract
This research were to study the Emotional Quotient (EQ) of high school students in boys’ schools in Bangkok and to examine their association with family relationships, peer relationships, self-esteem, and EQ. A study using a cross-sectional descriptive design was used enrolling 471 high school students in boys’ schools in Bangkok. Data was obtained from the participants by using the following questionnaires and instruments: 1) Demographic Questionnaire; 2) Family Relationship and Functioning Questionnaire 3) Questionnaires of interpersonal relationships with friends 4) The Rosenberg Self-Esteem Scale 5) Emotional Quotient Assessment Scale. Descriptive and inferential statistics (t-test, ANOVA, and multiple linear regression) were used to process this data. The multiple linear regression analysis showed that the predictive variables of Overall EQ represented at the highest level were family relationships, peer relationships, and self-esteem. The results found that family relationships, peer relationships, and self-esteem at a high level were correlated with higher Good EQ. Students whose fathers were their closest confidant had higher Smart EQ’s than youth who listed other confidants. Peer relationships and self-esteem at a high level were associated with higher Smart EQ’s. Moreover, students who studied in Arts-Maths correlated to higher Delight EQ’s than other study programs. Family relationships, peer relationships, and self-esteem were related to higher Delight EQ. In conclusion, Factors associated with a high level of EQ were family relationships, peer relationships, self-esteem, specific study program, and the father as the closest confidant. Most prominently factors most highly rated were good family relationships, good peer relationships, and high self-esteem which were associated with high EQ. Therefore, cultivating these factors is most important to develop emotional development for all male adolescents.
References
กชพร แก้วพรหมและ ชนกฤทัย ชื่นอารมณ์. (2556). การมีปฏิสัมพันธ์ระหว่าง บุคคล และภาวะซึมเศร้าในนักศึกษาพยาบาล [วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยขอนแก่น]. ขอนแก่น.
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธาธรณสุข. (2559). การสา รวจสถานการณ์ระดับสติปัญญา (IQ) และความ
ฉลาดทางอารมณ์ (EQ) ในเด็กไทยระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 พ.ศ. 2559. กรุงเทพฯ. http://healthkpi.moph.go.th/kpi2/kpi/index2/?kpi_year=2564
จินตนา วัชรสินธ์ุ. (2560). ปัจจัยครอบครัวที่มีความสัมพันธ์กับความฉลาดทางอารมณ์ของเด็กอายุ 6-11
ปี. วารสารวิจัยทางวิทยาศาสตร์สุขภาพ, 11(1), 12-22.
ดุลยา จิตตะยโศธร. (2552). รูปแบบการอบรมเลี้ยงดู : แนวคิดของ Diana Baumrind. วารสารวิชาการ
มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย, 29(4), 173-187.
ทินกร วงศ์ปการันย์ และ ณหทัย วงศ์ปการันย์. (2554). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันของแบบวัด
ความภาคภูมิใจในตนเองของโรเซนเบิร์ก: การศึกษาในนักศึกษาไทย. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย, 56(1), 59-71.
ธีรวุฒิ เอกะกุล. (2543). ระเบียบวิธีวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. สถาบันราชภัฎอุบลราชธานี.
ประคอง กรรณสูต. (2538). สถิติเพื่อการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์. โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปัญจนาฏ วรวัฒนชัย. (2559). กลไกสมองสองซีกกับความคิดสร้างสรรค์ของมนุษย์. วารสารสารสนเทศ,
(2), 1-12.
พรทิพย์ ตั้งไชยวรวงศ์. (2540). ปัจจัยทางสังคมวิทยาและจิตวิทยาสังคมที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ ทางพุทธิ
พิสัยและจิตพิสัยของนักเรียนที่เรียนเก่ง นักเรียนที่เรียนอ่อน และนักเรียนที่ออกกลางคัน ในโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น กรุงเทพมหานคร [ปริญญานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ]. กรุงเทพฯ.
พิมพ์รัตน์ ธรรมรักษา. (2562). ความฉลาดทางอารมณ์กับพฤติกรรมเสี่ยงในวัยรุ่น. วารสารวิจัยสุขภาพและการพยาบาล, 35(3), 212-223.
พีรพนธ์ ลือบุญธวัชชัย. แบบประเมินความสัมพันธ์และหน้าที่ของครอบครัว. สืบค้นเมื่อ กุมภาพันธ์ 2, 2564, จาก http://www.cumentalhealth.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=539909244
โยธิน พวงพิลา, ศุภกฤต คะเชนทร, กันยารัตน์ ชิราวุฒิ, เบญญาภา ประกอบแสง. (2560). ปัจจัยที่มีผลต่อ
ความฉลาดทางอารมณ์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4-6 อาเภอวารินชาราบ จังหวัดอุบลราชธานี. เอกสารการประชุมวิชาการ “มหาวิทยาลัยมหาสารคามวิจัย ครั้งที่ 13. 505-514
วิเชียร เกตุสิงห์. (2538). ค่าเฉลี่ยและการแปลความหมาย. ข่าวสารวิจัยทางการศึกษา, 18(3), 18-21.
ศรินทิพย์ พงษ์ศาศวัต. (2546). ปัจจัยที่ส่งผลต่อแรงจูงใจในการเข้าเรียนในระดับอุดมศึกษาโดยวิธีสอบ
ตรงของนิสิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ [ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ]. กรุงเทพฯ.
ศิริวรรณ สุวินท์. (2548). องค์ประกอบที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเลือกเรียนสาขางานคอมพิวเตอร์ธุรกิจ
ของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ วิทยาลัยอาชีวศึกษาสิงห์บุรี จังหวัดสิงห์บุรี [ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ]. กรุงเทพฯ.
สุเมธ พงษ์เภตรา. (2553). ปัจจัยที่ส่งผลต่อสัมพันธภาพกับเพื่อนของนักเรียนช่วงชั้นที่ 4 โรงเรียนสาร
สาสน์เอกตราเขตยานนาวา กรุงเทพมหานคร [วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ]. กรุงเทพฯ.
อรวรา ทิพย์กาพร, พัฒนาวดี พัฒนถาบุตร, ณรงค์ศักดิ์ หนูสอน. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความฉลาดทาง
อารมณ์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 อา เภอเมืองพิษณุโลก จังหวัดพิษณุโลก. วารสารสุขศึกษา, 43(1), 61-70.
Albrecht, K. (2006). Social intelligence: The new science of success. Jossey-Bass A Wiley Imprint.
Barkhordary, M., Jalalmanesh, S., Mahmodi, M. (2009). The relationship between critical thinking disposition and self-esteem in third and forth year bachelor nursing students. Iran J Med Educ, 9(1), 13-19.
Bhatia, G. (2012). A study of Family relationship in relation to emotional intelligence of the students of secondary level. International Journal of Scientific and Research Publications (IJSRP), 2(12), 1-5.
Bidakowska, A. A., Lavertya, C., Ramchandani P. G. (2020). Father-child play: A systematic review of its frequency, characteristics and potential impact on children’s development. Developmental Review, 57(6).
Brackett, M. A., Mayer, J. D. (2003). Convergent, discriminant, and incremental validity of
competing measures of emotional intelligence. Personality and Social Psychology Bulletin, 29, 1147-1158.
Delgado, E., Serna, C., Martínez, I., Cruise, E. (2022). Parental Attachment and Peer Relationships in Adolescence: A Systematic Review. International Journal of Environmental Research and Public Health, 19(1064), 1-22.
Gottman, J., Declaire, J., and Goleman, D. (1998). Raising an Emotionally Intelligent Child the
Heart of Parenting. New York.
Lekaviciene, R., Antiniene, D. (2016). High emotional intelligence: family psychosocial factors. Social and Behavioral Sciences, 217, 609-617.
Pepler, D., Bierman, K. (2018). The Importance of Peer Relationships For Social-Emotional
Development. The Pennsylvania State University.
Rani, U. H. A., Marzuki, N. A. (2017). Emotional intelligence VS Self-Esteem: A Study of its
Relationship among Hearing-Impaired Students. International Journal of Academic
Research in Business and Social Sciences, 7(3), 317-323.
Salovey, P., Mayer, J. D. (1990). Emotional intelligence. Imagination, Cognition and Personality, 9, 185–211.
Shamsaei, F., Yousefi, F., Sadeghi, A. (2016). Relationship Between Emotional Intelligence and Self-Esteem in Bachelor Students of Nursing and Midwifery Schools in Hamadan.
Avicenna Journal of Neuro Psych Physiology, 4(1).
Stover, J. (2003). Fathers' Meta-emotion and Children's Social Status. Seattle Pacific University, 170.
Wahab, R. (2017). Peers and Parental Attachment and Emotional Intelligence among Delinquents in Rehabilitation Centers in Malaysia. International Journal of Academic Research in Business and Social Sciences, 7(8), 635-641.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
Categories
License
Copyright (c) 2025 Faculty of Education, Srinakharinwirot university
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
