การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลของนักศึกษา หลักสูตรประกาศนียบัตรบัณฑิต สาขาวิชาชีพครู มหาวิทยาลัยตาปี

ผู้แต่ง

  • ดวงตา อินทรนาค สาขาวิชาชีพครู คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยตาปี
  • แมน เชื้อบางแก้ว สาขาวิชาชีพครู คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยตาปี
  • ณรัณ ศรีวิหะ สาขาวิชาชีพครู คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยตาปี

คำสำคัญ:

ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล, แบบวัดความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล , นักศึกษาหลักสูตรประกาศนียบัตรบัณฑิต

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ระดับทักษะในการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลของนักศึกษาหลักสูตรประกาศนียบัตรบัณฑิต สาขาวิชาชีพครู มหาวิทยาลัยตาปี กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักศึกษาหลักสูตรประกาศนียบัตรบัณฑิต สาขาวิชาชีพครู มหาวิทยาลัยตาปี จำนวน 30 คน โดยสุ่มแบบกลุ่ม เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบวัดความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติที (t-test) ผลการวิจัยพบว่า (1) นักศึกษาหลักสูตรประกาศนียบัตรบัณฑิต สาขาวิชาชีพครู มหาวิทยาลัยตาปี มีระดับทักษะในการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลโดยภาพรวมมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมากเมื่อพิจารณาทักษะในการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลในแต่ละทักษะพบว่าทักษะการทำงานเป็นกลุ่มมีค่าเฉลี่ยสูงสุด รองลงมาเป็นทักษะการปรับตัว, ทักษะการวางแผน, ทักษะการสื่อสาร, ทักษะการเป็นผู้นำและทักษะการเรียนรู้ตามลำดับ และทุกทักษะมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก และ (2) นักศึกษาหลักสูตรประกาศนียบัตรบัณฑิต สาขาวิชาชีพครู มหาวิทยาลัยตาปี เพศหญิงมีค่าเฉลี่ยทักษะในการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลสูงกว่าเพศชายอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ เมื่อพิจารณาตามทักษะในการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลในแต่ละทักษะพบว่าเพศหญิงมีค่าเฉลี่ยทักษะการวางแผนสูงกว่าเพศชายอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนทักษะการสื่อสาร ทักษะการปรับตัว และทักษะการเรียนรู้ เพศหญิงมีค่าเฉลี่ยทักษะสูงกว่าเพศชายอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ สำหรับทักษะการเป็นผู้นำและทักษะการทำงานเป็นกลุ่ม เพศชายมีค่าเฉลี่ยทักษะสูงกว่าหญิงอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ

เอกสารอ้างอิง

กฎกระทรวง มาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษา พ.ศ. 2565. (2565, 31 มีนาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 139 ตอนที่ 20 ก. หน้า 28-31.

กนกวรรณ ศรีทองสุก. (2559). ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้การสนับสนุนจากองค์การ ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนร่วมงานกับความสุขในการทำงานโดยมีความเชื่ออำนาจในการควบคุมภายในเป็นตัวแปรกำกับ. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

เดโช แขน้ำแก้ว, เชษฐา มุหะหมัด, จิตติมา ดำรงวัฒนะ, ดำรงพันธ์ ใจห้าววีระพงศ์, และบุญยิ่ง ประทุม. (2564). คุณลักษณะด้านทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและรับผิดชอบของบัณฑิตพัฒนาชุมชนที่สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช ระหว่างปี พ.ศ.2557-2561. Journal of Roi Kaensarn Academi. 6(12), 110-122.

ธนภรณ์ พรรณราย. (2565). ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของบุคลากรองค์การบริหาร ส่วนจังหวัดสงขลา. ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

ประกาศคณะกรรมการมาตรฐานการอุดมศึกษา เรื่อง รายละเอียดผลลัพธ์การเรียนรู้ตามมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษา พ.ศ. 2565. (2565, 9 กันยายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 139 ตอนพิเศษ 212 ง. หน้า 35-36.

เพลินพิศ ศิริสมบูรณ์. (2559). คุณลักษณะบัณฑิตตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติของวิทยาลัยเซาธ์อีสท์บางกอก ประจำปีการศึกษา 2556 - 2557 (รุ่นที่ 15). วารสารวิชาการเซาธ์อีสท์บางกอก, 2(2), 55-67.

ไพศาล วรคำ. (2565). การวิจัยทางการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 13). มหาสารคาม: ตักสิลาการพิมพ์.

ราชบัณฑิตยสภา. (2564). พจนานุกรมศัพท์ศึกษาศาสตร์ ฉบับบัณฑิตราชสภา (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักงานราชบัณฑิตยสภา.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 – 2579. กรุงเทพฯ: บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.

Ary, D., Jacobs, L. C., Razavieh, A., & Sorensen, C. (2006). Introduction to Research in Education. Australia: Thomson Wadsworth.

Edwards, A. L. (1957). Techniques of Attitude Scale Construction. United States of America: Appleton-Century-Crofts. Inc.

Ganguly, T. K. (2022). Teacher–Student Relationship: A Conceptual Framework. Journal of Emerging Technologies and Innovative Research, 9(4), (April 2022), 861-873.

Hargie, O. (2022). Skilled interpersonal communication: research, theory and practice (7th ed.). New York, NY: Routledge.

Hayes, J. (2002). INTERPERSONAL SKILLS AT WORK (2nd ed.). New York: Routledge.

Kumar, R. (2017). EVALUATION OF INTERPERSONAL COMMUNICATION SKILLS OF THE COLLEGE STUDENTS. International Journal of Marketing & Financial Management, 5(6), 51-58.

Likert, R. (1932). A TECHNIQUE FOR THE MEASUREMENT OF ATTITUDES. ARCHIVES OF PSYCHOLOGY, 22(140), 5-55.

Maleki, N. A., Zoghi M., & Aidinlou, N. A. (2019). Investigating the Impacts of Teacher-Student Interactions on Improving Learners' Academic Achievements: The Role of Academic Interest. Journal of Language and Translation, 9(4). 105-119.

Munro, B. H. (2005). Statistical Methods for Health Care Research (5th ed.). Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins.

Rogers, C. R. (1959). A THEORY OF THERAPY, PERSONALITY, AND INTERPERSONAL RELATIONSHIPS, AS DEVELOPED IN THE CLIENT-CENTERED FRAMEWORK. In S. Koch (ed.), Psychology: A Study of a Science, 1(3), 184-256.

Sullivan, H. S. (1953). The Interpersonal Theory of Psychiatry. Oxfordshire: Tavistock Publications Limited.

Zhou, J. (2024). Interpersonal skills and self-efficacy among Chinese college students. International Journal of Research Studies in Education, 13(9), 153-160.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-06-12

รูปแบบการอ้างอิง

อินทรนาค ด., เชื้อบางแก้ว แ. ., & ศรีวิหะ ณ. (2025). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลของนักศึกษา หลักสูตรประกาศนียบัตรบัณฑิต สาขาวิชาชีพครู มหาวิทยาลัยตาปี. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์ ศรีนครินทรวิโรฒ, 26(1), 117–129. สืบค้น จาก https://so13.tci-thaijo.org/index.php/SWU_JEd/article/view/1583

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย

หมวดหมู่