ประเทศไทยกับมาตรการทางกฎหมายในฐานะภาคีสมาชิกของอนุสัญญาบาเซล : ศึกษากรณีข้อแก้ไขภาคผนวกที่เกี่ยวข้องกับขยะพลาสติก

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวทางมาตรการทางกฎหมายในการปฏิบัติตามพันธกรณีในฐานะที่ประเทศไทยเป็นภาคีสมาชิกของอนุสัญญาบาเซล (อนุสัญญาฯ) ตลอดจนความพร้อมในด้านกฎหมาย หรือแนวทางปฏิบัติจากการที่อนุสัญญาฯ ได้มีการออกข้อแก้ไขภาคผนวกใหม่ โดยมีการแบ่งประเภทขยะพลาสติกจากเดิมที่ไม่ใช่ของเสียอันตราย เป็นของเสียอันตราย โดยมีการปรับปรุงแก้ไขใหม่ในภาคผนวก 2 ภาคผนวก 8 และภาคผนวก 9 อย่างไรก็ตามการปรับปรุงแก้ไขของภาคผนวกดังกล่าวนั้น มีประเด็นที่ต้องนำมาพิจารณาอยู่ที่การแบ่งประเภทของขยะพลาสติก ที่ได้มีการกำหนดแนวทางปฏิบัติใหม่สำหรับขยะพลาสติกบางประเภท ซึ่งมีมาตรการที่รัฐภาคีจะต้องนำมาปรับใช้และอนุวัติการกฎหมายหรือแนวทางปฏิบัติให้สอดคล้องกันอย่างไรก็ตาม การปรับปรุงแก้ไขดังกล่าว มีประเด็นเงื่อนไขในการส่งออกและนำเข้าขยะพลาสติกสำหรับขยะพลาสติกที่อยู่ภายใต้ภาคผนวก 9 ซึ่งมีสาระสำคัญอยู่ที่การส่งออกและนำเข้าของเสียในรายการที่กำหนดไว้ตามที่ระบุไว้ในรายการ B3011 ภาคผนวกที่ 9 ท้ายอนุสัญญาบาเซลนั้น ไม่ต้องมีการแจ้งการบอกกล่าวล่วงหน้าจากรัฐต้นทางไปยังรัฐปลายทาง (PIC: Prior Informed Consent ) แต่มีเงื่อนไขว่า จะต้องเป็นการนำเข้ามาเพื่อไปใช้ในการรีไซเคิลในลักษณะการจัดการที่ดีเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม และจะต้องเป็นขยะพลาสติกที่เกือบจะปราศจากการปนเปื้อนโดยคำว่าเป็นการจัดการที่ดีเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม หรือ Environmentally Sound Manner ตามที่กำหนดนั้น ไม่ได้มีนิยามความหมายที่เป็นสากล ทำให้ต้องมีการกำหนดนิยามคำจำกัดความให้สอดคล้องกับวัตถุประสงค์ของอนุสัญญาบาเซล จึงเป็นเรื่องประเทศไทยจะต้องมีการวางมาตรการและกำหนดนิยามของคำดังกล่าวเพื่อให้เกิดความชัดเจนในแนวทางการปฏิบัติ