ผลการพัฒนาทักษะการช่วยเหลือตนเองด้านการแต่งกายของเด็กออทิสติกระดับเตรียมความพร้อมโดยใช้ชุดกิจกรรมการแต่งกาย

ผู้แต่ง

  • ปรุงฉัตร จุทัยรัตน์ สาขาหลักสูตรและการจัดการเรียนรู้ วิทยาลัยนวัตกรรมทางการศึกษา มหาวิทยาลัยเซนต์จอห์น
  • สุพจน์ เกิดสุวรรณ์ วิทยาลัยนวัตกรรมทางการศึกษา มหาวิทยาลัยเซนต์จอห์น
  • สุดาพร พงษ์พิษณุ วิทยาลัยนวัตกรรมทางการศึกษา มหาวิทยาลัยเซนต์จอห์น
  • ปณัฏฐา ศรเดช นักวิชาการอิสระ

คำสำคัญ:

ทักษะการช่วยเหลือตนเอง, เด็กออทิสติก, ชุดกิจกรรมการแต่งกาย

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาผลการพัฒนาทักษะการช่วยเหลือตนเองด้านการแต่งกายของเด็กออทิสติก ระดับเตรียมความพร้อมโดยใช้ชุดกิจกรรมการแต่งกาย 2) เพื่อเปรียบเทียบผลการพัฒนาทักษะการช่วยเหลือตนเองด้านการแต่งกายของเด็กออทิสติกระดับเตรียมความพร้อมก่อนและหลังใช้ชุดกิจกรรมการแต่งกาย 3) เพื่อประเมินความพึงพอใจของผู้ปกครองที่มีต่อผลการพัฒนาทักษะการช่วยเหลือตนเองด้านการแต่งกายของเด็กออทิสติกระดับเตรียมความพร้อม หลังใช้ชุดกิจกรรมการแต่งกาย กลุ่มเป้าหมายคือเด็กออทิสติก ระดับชั้นเตรียมความพร้อม อายุ 4-8 ปี ของศูนย์การศึกษาพิเศษ เขตการศึกษา 12 จังหวัดชลบุรี ภาคเรียน 2 ปีการศึกษา 2565 จำนวน 6 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ 1) ชุดกิจกรรมการแต่งกาย จำนวน3 ชุด ชุดกิจกรรมการสวมและถอดรองเท้าแตะแบบสวม ชุดกิจกรรมการสวมและถอดกางเกงเอวยางยืด ชุดกิจกรรมการสวมและถอดเสื้อยืดคอกลม 2) แผนการสอนรายบุคคล 3) แบบประเมินทักษะการช่วยเหลือตนเองด้านการแต่งกายก่อนเรียนและหลังเรียน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือ การหาค่าเฉลี่ยและร้อยละ

ผลการวิจัย พบว่า 1) ผลการพัฒนาทักษะการช่วยเหลือตนเองด้านการแต่งกายโดยใช้ชุดกิจกรรมการแต่งกาย กลุ่มเป้าหมายมีพัฒนาการดีขึ้น สามารถปฏิบัติกิจกรรมชุดกิจกรรมการแต่งกายทั้ง 3 ชุด ด้วยตนเอง ได้บ้าง โดยครูกระตุ้นเตือนด้วยวาจา และสามารถปฏิบัติกิจกรรมด้วยตนเองได้ทั้งหมด 2) ผลเปรียบเทียบการพัฒนาทักษะการช่วยเหลือตนเองด้านการแต่งกายของเด็กออทิสติกระดับเตรียมความพร้อมหลังใช้ชุดกิจกรรมการแต่งกายมีพัฒนาการสูงขึ้น คิดเป็นร้อยละ 84.76 3) ผู้ปกครองมีความพึงพอใจต่อผลการพัฒนาทักษะการช่วยเหลือตนเองด้านการแต่งกายของเด็กออทิสติกระดับเตรียมความพร้อม หลังใช้ชุดกิจกรรมการแต่งกาย คิดเป็นร้อยละ 87.61

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ. (2542). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม(ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แผนการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการ ฉบับที่ 3 พ.ศ. 2560-2564.กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.

ฑมลา บุญกาญจน์. (2559). การพัฒนารูปแบบการจัดประสบการณ์การเรียนรู้โดยผู้ปกครองมีส่วนร่วมเพื่อพัฒนาทักษะการช่วยเหลือตนเอง สำหรับเด็กสมองพิการ. ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ

วนัชชา เครือหิรัญ. (2549). ความรู้ ทัศนคติ และการปฏิบัติตัวของพ่อแม่ที่มีต่อลูกเป็นออทิสติก.วิทยานิพนธ์คหกรรมศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

อโรชา ธรรมศิริ. (2551). การฝึกปฏิบัติกิจกรรมประจำวันของเด็กออทิสติกโดยใช้ชุดภาพและการเสริมแรง. ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร.

Iscan, G., Nurcin, E., and Fazlioglu, Y. (2016). Effect of Most-to-Least PromptingProcedure on Dressing Skill of Students with Autism. Educational Researchand Reviews.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-06-11

รูปแบบการอ้างอิง

จุทัยรัตน์ ป. ., เกิดสุวรรณ์ ส., พงษ์พิษณุ ส. ., & ศรเดช ป. . (2025). ผลการพัฒนาทักษะการช่วยเหลือตนเองด้านการแต่งกายของเด็กออทิสติกระดับเตรียมความพร้อมโดยใช้ชุดกิจกรรมการแต่งกาย. วารสารเซนต์จอห์น (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 26(39), 148–162. สืบค้น จาก https://so13.tci-thaijo.org/index.php/SJUJOURNAL/article/view/1989

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย