การพัฒนารูปแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ทางด้านดนตรีตามแนวคิดพหุปัญญา เพื่อส่งเสริมทักษะการดำรงชีวิต (4H) ของนักเรียนเอกดุริยางคศิลป์ โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร (ฝ่ายมัธยม)

ผู้แต่ง

  • กุลธิดา นาคะเสถียร โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร (ฝ่ายมัธยม)

คำสำคัญ:

รูปแบบการจัดกิจกรรมทางด้านดนตรี, แนวคิดพหุปัญญา, ทักษะการดํารงชีวิต

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนารูปแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ทางด้านดนตรีตามแนวคิดพหุปัญญา เพื่อส่งเสริมทักษะการดำรงชีวิต 2) ศึกษาประสิทธิผลของรูปแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ทางด้านดนตรีตามแนวคิดพหุปัญญาเพื่อส่งเสริมทักษะการดำรงชีวิต 3) ขยายผลไปสู่นิสิตฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูในการจัดกิจกรรมการเรียนรู้วิชาดนตรี แบ่งกระบวนการวิจัยเป็น 6 ขั้นตอน ดังนี้ 1. ศึกษาข้อมูลพื้นฐานจากเอกสาร 2. การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ทางด้านดนตรีตามแนวคิดพหุปัญญาเพื่อส่งเสริมทักษะการดำรงชีวิต 3. การหาประสิทธิผลของรูปแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ทางด้านดนตรีตามแนวคิดพหุปัญญาเพื่อส่งเสริมทักษะการดำรงชีวิต 4. การประเมินและปรับปรุงรูปแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ทางด้านดนตรี 5. การขยายผลรูปแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ทางด้านดนตรี 6. การสรุปและประเมินผลรูปแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ทางด้านดนตรี ผลการวิจัยพบว่า 1. ผลการพัฒนารูปแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ทางด้านดนตรี นำเสนอในรูปแบบของคู่มือในการจัดกิจกรรม 2. ผลการศึกษาประสิทธิผลของรูปแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ทางด้านดนตรี พบว่า ทักษะ4H ทุกด้าน มีผลรวมการประเมินอยู่ในระดับมาก และผลการประเมินความพึงพอใจของนักเรียนเอกดุริยางคศิลป์ ต่อรูปแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ทางด้านดนตรี พบว่า มีผลรวมการประเมินอยู่ในระดับมาก3. ผลการขยายผลไปสู่นิสิตฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูในการจัดกิจกรรมการเรียนรู้วิชาดนตรี พบว่า ผลการประเมินทักษะการดำรงชีวิตของนักเรียนในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2  พบว่า ทักษะ4H ทุกด้าน มีผลรวมการประเมินอยู่ในระดับมาก และผลการประเมินความพึงพอใจของนักเรียนในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ต่อรูปแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ทางด้านดนตรี มีผลรวมการประเมินอยู่ในระดับมาก

เอกสารอ้างอิง

ณรุทธ์ สุทธจิตต์. (2541). จิตวิทยาการสอนดนตรี.พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ : สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ทิศนา แขมมณี. (2560). ศาสตร์การสอน องค์ความรู้เพื่อการจัดการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ.กรุงเทพฯ : สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ธณัฐชา รัตนพันธ์. (2561, สิงหาคม). การพัฒนารูปแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบผสมผสานตามหลักทักษะชีวิต 4H เพื่อให้ได้คุณลักษณะบัณฑิตที่พึงประสงค์ของนักศึกษาคณะครุศาสตร์.วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ สาขา มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 5 (ฉบับพิเศษ)

พิตติภรณ์ สิงคราช. (2565). การศึกษาไทยในยุคปัจจุบัน. (ออนไลน์). สืบค้นเมื่อ12 ธันวาคม 2565, จากhttp://pittiporn-ja -o.blogspot.com/2010/05/ek.html

เยาวพา เดชะคุปต์. (2544). การพัฒนาพหุปัญญาเพื่อการเรียนรู้สําหรับเด็กปฐมวัย เรื่อง “พหุปัญญาเพื่อการเรียนรู้สําหรับเด็กปฐมวัย”. (เอกสารในการอบรมเชิงปฏิบัติการ.) ณ หอประชุมใหญ่สํานักงานการประถมศึกษาจังหวัดฉะเชิงเทราระหว่างวันที่ 25 - 27 ตุลาคม 2544.

รุ่งทิวา จันทน์วัฒนวงษ์. (2563, มกราคม - มีนาคม). การพัฒนากิจกรรมฐานการเรียนรู้พหุปัญญาต่อการพัฒนาทักษะ 4Hของนักเรียนระดับประถมศึกษาตามนโยบายลดเวลาเรียน เพิ่มเวลารู้. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. 14 (1), 185-186.

สํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ. (ไม่ปรากฏ). คู่มือบริหารจัดการเวลาเรียน “ลดเวลาเรียนเพิ่มเวลารู้”.

องค์การยูนิเซฟ ประเทศไทย. (2560). ทักษะชีวิต รหัสครูศตวรรษที่21 การจัดการเรียนการสอนเพื่อพัฒนาทักษะชีวิตแห่งศตวรรษที่21.

Davis, K., Christodoulou, J., Seider, S., & Gardner, H. (2011). Cambridge Handbook of Intelligence. New York: Cambridge University Press.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2022-12-31

รูปแบบการอ้างอิง

นาคะเสถียร ก. (2022). การพัฒนารูปแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ทางด้านดนตรีตามแนวคิดพหุปัญญา เพื่อส่งเสริมทักษะการดำรงชีวิต (4H) ของนักเรียนเอกดุริยางคศิลป์ โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร (ฝ่ายมัธยม). วารสารวิจัยทางการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 17(2), 133–142. สืบค้น จาก https://so13.tci-thaijo.org/index.php/JERf/article/view/2754

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย

หมวดหมู่