การเสริมสร้างสมรรถนะการให้คำปรึกษาสำหรับนักเรียนของครูแนะแนวโดยนวัตกรรมการจัดการเรียนรู้ : การฝึกอบรม
คำสำคัญ:
สมรรถนะการให้คําปรึกษาสําหรับนักเรียน, นวัตกรรมการจัดการเรียนรู้, การฝึกอบรม, ครูแนะแนวบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อประเมินประสิทธิผลของนวัตกรรมการจัดการเรียนรู้ด้วยการฝึกอบรมเพื่อเสริมสร้างสมรรถนะการให้คำปรึกษาของครูแนะแนว กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย เป็นครูแนะแนวในโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการในพื้นที่กรุงเทพมหานคร ที่มีค่าเฉลี่ยสมรรถนะการให้คำปรึกษาของครูแนะแนวตั้งแต่เปอร์เซ็นไทล์ ที่ 25 ลงมา และมีความสมัครใจที่จะเข้าร่วมการทดลอง จำนวน 15 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบวัดสมรรถนะการให้คำปรึกษาของครูแนะแนว มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .85 และนวัตกรรมการจัดการเรียนรู้เพื่อเสริมสร้างสมรรถนะการให้คำปรึกษาสำหรับนักเรียน วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที ผลการวิจัยพบว่า ครูแนะแนวที่เข้าร่วมนวัตกรรมการจัดการเรียนรู้ด้วยการฝึกอบรมเพื่อเสริมสร้างสมรรถนะการให้คำปรึกษาสำหรับนักเรียน มีสมรรถนะการให้คำปรึกษาของครูแนะแนวสูงขึ้น อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
เอกสารอ้างอิง
Buckley, R.; & Caple, J. (1995). The theory and practice of training. London: Kogan Page.
Corn, K. L., & Moore, D. D. (1992). Reach for the S.T.A.R.S. Students teaching and reaching students: A two faced peer facilitation program at Greenfield-Central High School. The School Counselor, 40 , 68 -72.
Keller, R. J. (1999). A formative and summative evaluation of peer counseling training programme at a college of education.(masters’ dissertation). University of Natal, Pietermaritzburg. Retrieved from https://researchspace.ukzn.ac.za/xmlui/bitstream/handle/10413/4476/Keller_R_Jenny_1999.pdf?sequence=1&isAllowed=y
Licht, A. H., Tasiopoulou, E. & Wastiau, P. (2017). Open book of educational innovation. Brussels: European Schoolnet.
Meretoja, R.; Isoaho. H.; & Leino-Kilpi, H. (2004). Nurse competence scale: Development and psychometric testing. Journal of Advanced Nursing, 47(2): 124-133.
Tschudin, Verena. (1995). Counselling Skills for Nurses. (fourth edition). Harcourt Brace: Tokyo.
กฤตวรรณ คําสม. (2554). การศึกษาและการพัฒนาสมรรถนะของนักศึกษาในการให้คําปรึกษาแก่เพื่อน.ปริญญานิพนธ์ กศ.ด. (จิตวิทยาการให้คําปรึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฆ.
จิตติรัตน์ แสงเลิศอุทัย (2564). การพัฒนานวัตกรรมการจัดการเรียนรู้. วารสารวิจัยและพัฒนาหลักสูตรปีที่ 11 ฉบับที่ 2 กรกฎาคม - ธันวาคม 2021.
พัชราภรณ์ ศรีสวัสดิ์. (2561, มกราคม - มิถุนายน). การศึกษาและพัฒนาการรับรู้ความสามารถในการให้คําปรึกษาของครูแนะแนว. วารสารวิชาการคณะศึกษาศาสตร์, 19(1), 150-159. Retrieved from http://ejournals.swu.ac.th/index.php/jedu/article/view/10380/8683
ศุภวดี บุญญวงศ์. (2556). การวิเคราะห์ปัจจัยเชิงเหตุสําคัญที่มีผลต่อสมรรถนะด้านการแนะแนวและการให้คําปรึกษาของครู : รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์. สงขลา : มหาวิทยาลัยทักษิณ.
สกล วรเจริญศรี. (2556). จิตวิทยาการฝึกอบรม : เอกสารประกอบการสอนวิชา จพป 612 = PDC 612 Training psychology. กรุงเทพฯ : ภาควิชาการแนะแนวจิตวิทยาการศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สิรภัทร โสตถิยาภัย. (2560). การศึกษาและการเสริมสร้างสมรรถนะการให้คําปรึกษาด้านสุขภาพสําหรับพยาบาลวิชาชีพโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตําบล.ปริญญานิพนธ์ ปร.ด. (การวิจัยและพัฒนาศักยภาพมนุษย์: แขนงวิชาจิตวิทยาพัฒนามนุษย์และการให้คําปรึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อาดัม นีละไพจิตร. (2553). การศึกษาและพัฒนาสมรรถนะการให้คําปรึกษากลุ่มสําหรับครูโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลาม. ปริญญานิพนธ์ กศ.ด. (จิตวิทยาการให้คําปรึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
หมวดหมู่
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
