การพัฒนามาตรวัดความสำเร็จในชีวิตสมรส
คำสำคัญ:
คู่สมรส, ความสำเร็จ, มาตรวัดความสำเร็จในชีวิตสมรสบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อพัฒนามาตรวัดความสำเร็จในชีวิตสมรส 2) ศึกษาระดับของความสำเร็จในชีวิตสมรส กลุ่มตัวอย่าง คือ ชายหรือหญิงที่จดทะเบียนสมรสถูกต้องตามกฎหมาย และใช้ชีวิตสมรสร่วมกันมากกว่า 1 ปี ขึ้นไป มีสัญชาติไทย ที่อาศัยอยู่ในภาคตะวันออก ที่ได้จากการสุ่มแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ มาตรวัดความสำเร็จในชีวิตสมรส สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และเทคนิคการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน ผลการวิจัยพบว่า องค์ประกอบของความสำเร็จในชีวิตสมรส ประกอบด้วย 2 องค์ประกอบหลัก ได้แก่ 1) ความมั่นคงในชีวิตสมรส (Marital Stability) 2) ความพึงพอใจในชีวิตสมรส (Marital Satisfaction) ผลการพัฒนามาตรวัดความสำเร็จในชีวิตสมรส ด้วยเทคนิคการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันอันดับที่ 2 (Secondary Confirm Factor Analysis) พบว่า แบบจำลองสมการโครงสร้างองค์ประกอบความสำเร็จในชีวิตสมรส มีความกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ พิจารณาได้จากค่า x2= 503.75, df = 282, p-value = .00000, x2 / df = 1.78, RMSEA = .046, RMR = .048, SRMR = .046, CFI = .91, GFI = .93, AGFI = .91, CN = 363.13 และสามารถกำหนดเกณฑ์ในการแปลความหมายจากค่าเกณฑ์ปกติเปอร์เซ็นต์ไทล์ (Percentile Norm) ของมาตรวัดความสำเร็จในชีวิตสมรสได้ ดังนี้ ค่าเฉลี่ยน้อยกว่าหรือเท่ากับ 3.88 แสดงว่า อยู่ในระดับน้อยที่สุด ค่าเฉลี่ย 3.89 – 4.07 แสดงว่า อยู่ในระดับน้อย ค่าเฉลี่ย 4.08 - 4.26 แสดงว่า อยู่ในระดับปานกลาง ค่าเฉลี่ย 4.2 - 4.57 แสดงว่า อยู่ในระดับมาก ค่าเฉลี่ยมากกว่าหรือเท่ากับ 4.58 แสดงว่า อยู่ในระดับมากที่สุด
เอกสารอ้างอิง
กรรณิการ์ มีสวัสดิ์. (2562). การให้การปรึษาคู่สมรสในครอบครัวเดี่ยว. วารสารพุทธจิตวิทยา มหาวิทยาลัยมาหจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 4(2): 36-49.
บัณฑิตา อินสมบัติ. (2554). ข้อพิจารณาในการคัดเลือกข้อคำถามที่มีค่าอำนาจจำแนก. วารสารวิชาการบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลับราชภัฎนครสวรรค์, 6(16): 1-12.
รัจรี นพเกตุ. (2552). มนุษย์: จิตวิทยาทางเพศ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ประกายพรึก.
รพีพงค์ ยังวราสวัสดิ์. (2558). รูปแบบการให้การปรึกษาครอบครัวแบบบูรณาการเพื่อเสริมสร้างความสำเร็จในชีวิตสมรสของคู่สมรส. วารสารวิจัยทางการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 10(1), 130-145.
วิไลวรรณ รังสร้อย (2559). ความสัมพันธ์ระหว่างความซื่อสัตย์กับความพึงพอใจในชีวิตสมรสของบุคลากรมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช/นนทบุรี.
สำเริง จันทรสุวรรณ. (2547). ระเบียบวิธีวิจัยทางสัมคมศาสตร์. ภาควิชาสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สำนักบริหารการทะเบียน กรมการปกครอง. (2565). รายงานสถิติจำนวนทะเบียนหย่า. เข้าถึงได้จาก https://stat.bora.dopa.go.th/stat/marry/new/staticDivorce.php
อุมาพร ตรังคสมบัติ. (2545). จิตวิทยาชีวิตคู่และการบำบัดคู่สมรส. กรุงเทพฯ: ศูนย์วิจัยและพัฒนาครอบครัว.
Berscheid, E. S., & Regan, P. C. (2016). The psychology of interpersonal relationships. Psychology Press.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing (5th ed.). Harper Collins Publishers.
Diamantopoulos, A., Siguaw, J. A., & Siguaw, J. A. (2000). Introducing LISREL: A guide for the uninitiated. Londan: Sage.
Fowers, J. B. and Olson, H. D. (1986). Predicting marital success with prepare: a predictive validity study. Journal of Marital and Family Therapy, 12(4), 403-405.
Joreskog, K. G. & Sörbom, D. (1996). LISREL 8 User's reference guide. Chicago: Scientific Software.
Kimeto, J. (2016). The effect of social media on marital success: a case of lang’ ata constituency, Nairobi county, kanya. Pan Africa Christian University.
MacCallum, R. C., Browne, M. W., & Sugawara, H. M. (1996). Power analysis and determination of sample size for covariance structure modeling. Psychological methods, 1(2), 130.
Schumacker, R. E. & Lomax, R. G. (2010). Structural Equation Modeling. (3th ed.). New York: Routledge.
Tabachnick, B. G., & Fidell, L. S. (2007). Using multivariate statistics (5th ed.). New York: Allyn and Bacon.
Vangelisti, A. L. (Ed.). (2012). The Routledge handbook of family communication. Routledge.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
หมวดหมู่
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
