แนวทางการส่งเสริมการเป็นองค์กรแห่งนวัตกรรมของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพิจิตร
คำสำคัญ:
แนวทางการส่งเสริม, องค์กรแห่งนวัตกรรมบทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับความเป็นองค์กรแห่งนวัตกรรม ของโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพิจิตรและ 2) เพื่อเสนอแนวทางการส่งเสริมการเป็นองค์กรแห่งนวัตกรรม ของโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพิจิตร กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้บริหารสถานศึกษาและครูในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพิจิตร จำนวน 337 คน โดยกำหนดตามตารางเครจซี่และมอร์แกน จากนั้นสุ่มแบบแบ่งชั้นโดยใช้ขนาดโรงเรียนเป็นชั้นและสุ่มอย่างง่ายโดยจับสลากตามสัดส่วนของขนาดโรงเรียน เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามประมาณค่า 5 ระดับ มีค่าความเชื่อมั่นที่ระดับ 0.95 วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ย () ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) ขั้นตอนที่ 2 การหาแนวทางการส่งเสริมการเป็นองค์กรแห่งนวัตกรรม ของโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพิจิตร กลุ่มผู้ให้ข้อมูล ได้แก่ ผู้ทรงคุณวุฒิจำนวน 3 คน โดยวิธีเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์แนวทางการส่งเสริมการเป็นองค์กรแห่งนวัตกรรม โดยการวิเคราะห์เนื้อหา (Content Analysis) ผลการวิจัยพบว่า 1. ระดับความเป็นองค์กรแห่งนวัตกรรม ของโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพิจิตร ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดคือด้านระบบการจัดการ อยู่ในระดับมาก รองลงมาคือด้านโครงสร้างองค์กร อยู่ในระดับมาก และด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำสุดคือด้านบุคคล อยู่ในระดับมาก 2. แนวทาง การส่งเสริมการเป็นองค์กรแห่งนวัตกรรม ของโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพิจิตร คือ ผู้บริหารควรจัดสรรทรัพยากรให้ตรงตามแผนกลยุทธ์ โดยวิเคราะห์ความต้องการของแต่ละฝ่ายใช้เทคโนโลยีวางแผนและติดตามผลเพื่อให้การบริหารยืดหยุ่น โปร่งใส และตรวจสอบได้ พร้อมกำหนดโครงสร้างสายงานและอำนาจหน้าที่ให้ชัดเจน สนับสนุนการกระจายอำนาจและการมีส่วนร่วมของบุคลากร เปิดโอกาสให้เสนอแนวคิดใหม่อย่างอิสระ ใช้เครื่องมือดิจิทัลสร้างพื้นที่แลกเปลี่ยนความคิดเห็น และสนับสนุนการริเริ่มโดยไม่ลงโทษหากล้มเหลว ทั้งนี้ควรสร้างเป้าหมายร่วม พัฒนาระบบสื่อสาร และบริหารจัดการโดยอิงข้อมูลจริงเพื่อส่งเสริมการพัฒนานวัตกรรมอย่างต่อเนื่องและปรับตัวต่อสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงได้อย่างเหมาะสม
เอกสารอ้างอิง
จิติมา วรรณศรี. (2564). นวัตกรรมสู่การพัฒนาสถานศึกษา. พิษณุโลก: รัตนสุวรรณการพิมพ์ 3.
ณัฐปภัสร์ สกุลพัฒน์รดา. (2564). การเป็นองค์กรนวัตกรรมทางการศึกษาของโรงเรียนมัธยมศึกษาที่ได้รับรางวัลคุณภาพแห่งสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ].
ธัญรดี หิรัญกิตติกร. (2564). การศึกษาความต้องการความเป็นองค์กรนวัตกรรมของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตภาษีเจริญ กรุงเทพมหานคร [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยรังสิต].
ภารดี อนันต์นาวี. (2564). องค์กรนวัตกรรมทางการศึกษา: การบริหารจัดการ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ, 10(2), 10–19.
มรกต จันทร์กระพ้อ, & กฤษดา เชียรวัฒนสุข. (2562). การสร้างองค์การแห่งนวัตกรรมเพื่อขับเคลื่อนสู่ความเป็นเลิศขององค์การ. วารสารนักบริหาร, 39(1), 52–66.
วสันต์ สุทธาวาศ, & พิทักษ์ ศิริวงศ์. (2558). ความเป็นนวัตกรทางการศึกษาขั้นพื้นฐานในภาครัฐ: การศึกษาทฤษฎีฐานราก. Veridian E-Journal ฉบับมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 8(2), 281–300. https://he02.tci-thaijo.org/index.php/Veridian-E-Journal/article/view/40205/33156
วุฒิพงษ์ ภักดีเหลา. (2554). การศึกษาคุณลักษณะขององค์การนวัตกรรม: กรณีศึกษาองค์การที่ได้รับรางวัลด้านนวัตกรรม [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์].
สถาบันเพิ่มผลผลิตแห่งชาติ. (2562). องค์กรนวัตกรรม: หลักการและแนวทางการสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: สถาบันเพิ่มผลผลิตแห่งชาติ.
สถิรพร เชาวน์ชัย. (2561). เอกสารประกอบการสอน การวิจัยทางการบริหารการศึกษา. พิษณุโลก: การพิมพ์ดอทคอม.
สถิรพร เชาวน์ชัย. (2567). การบริหารงานวิชาการในสถานศึกษาเพื่อพัฒนาคุณภาพผู้เรียน: Academic administration in school to develop student quality. พิษณุโลก: การพิมพ์ดอทคอม.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพิจิตร. (2567). สารสนเทศสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพิจิตร. จาก https://sesaopc.go.th/ประกาศนโยบาย-สพม-พิจิตร/
สำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ. (2563). แนวทางการพัฒนาองค์กรนวัตกรรม. กรุงเทพฯ: สนช.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2561). ทิศทางการศึกษาไทยในยุค 4.0. กรุงเทพฯ: สกศ.
สิทธิ์ ธีรสรณ์. (2560). เทคนิคการเขียนบทความวิชาการ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุธรรม ธรรมทัศนานนท์. (2564). การบริหารสู่องค์การแห่งนวัตกรรมการศึกษา. มหาสารคาม: ตักสิลาการพิมพ์.
อนุพงษ์ ชุมแวงวาปี. (2560). การพัฒนารูปแบบองค์การแห่งนวัตกรรมของโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน [ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยบูรพา].
Hoidn, S., & Karkkaunen. (2014). Promoting skill for innovation in higher education: A literature review on the effectiveness of problem-based learning and of teaching behaviors. N.P.: OECD Education Working Paper.
Horth, D. (2014). Innovation leadership: How to use innovation to lead effectively, work collaboratively, and drive results. Greensborough, NC: Center for Creative Leadership.
Tidd, J., Bessant, J., & Pavitt, K. (2001). Managing innovation: Integrating technological, market and organizational change (2nd ed.). Chichester: John Wiley & Sons.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
หมวดหมู่
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
