การจัดการคุณค่ามรดกศิลปะตัดกระดาษจ้างผู่เพื่อการพัฒนาเศรษฐกิจ
คำสำคัญ:
พลวัตตลาด, โลกาภิวัตน์, หัตถกรรมดั้งเดิม, การอนุรักษ์มรดกทางวัฒนธรรม, แนวทางสหวิทยาการบทคัดย่อ
แม้ศิลปะตัดกระดาษจ้างผู่จะยังคงดำรงอยู่ท่ามกลางกระแสความทันสมัยและโลกาภิวัตน์ แต่การขาดระบบการจัดการอย่างเป็นระบบกลับกลายเป็นอุปสรรคต่อความเข้าใจเชิงทฤษฎีและการเติบโตในทางปฏิบัติของศิลปะแขนงนี้ เพื่อเติมเต็มช่องว่างดังกล่าว งานวิจัยสหวิทยาการฉบับนี้ซึ่งใช้ระเบียบวิธีแบบผสมผสาน ได้ศึกษาองค์ประกอบทางประวัติศาสตร์และความหมายทางวัฒนธรรมของศิลปะตัดกระดาษจ้างผู่ รวมถึงบทบาททางสังคมและเศรษฐกิจ ตลอดจนความท้าทายและโอกาสในการนำศิลปะดังกล่าวมาใช้เพื่อการพัฒนาเศรษฐกิจ ผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่า กระดาษศิลปะจ้างผู่มีคุณค่าอย่างลึกซึ้งทั้งในเชิงวัฒนธรรมและประเพณี ซึ่งช่วยเพิ่มศักยภาพในการทำตลาดของงานศิลปะนี้ อย่างไรก็ตาม การจัดการคุณค่ายังคงเผชิญกับประเด็นท้าทายหลายประการ ได้แก่ การลดลงของจารีตประเพณี ขาดการศึกษาวิจัยเกี่ยวกับผลกระทบทางสังคม-เศรษฐกิจ และพลวัตของตลาด และมีแนวโน้มที่จะให้ความสำคัญกับนวัตกรรมและความรู้ระดับโลกมากเกินไป ในอีกด้านหนึ่ง ศิลปะจ้างผู่ยังมีโอกาสในการพัฒนาที่สำคัญ ได้แก่ การส่งเสริมความร่วมมือระหว่างผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย การมีส่วนร่วมของชุมชน การอนุรักษ์และจัดการมรดกทางวัฒนธรรม และการบูรณาการระหว่างศิลปะและเศรษฐกิจ อุปสรรคที่ต้องเผชิญ ได้แก่ การลดลงของช่างฝีมือดั้งเดิม งบประมาณที่ล้าสมัย ขนาดโครงการที่ทำให้ต้นทุนสูงขึ้น และโครงสร้างทางเศรษฐกิจของสินค้า
ประเด็นสำคัญในการจัดการคุณค่า ได้แก่ การตีความลวดลายของผู้บริโภค การนำไปใช้ในบริบทใหม่ ความงามตามยุคสมัย และการหลอมรวมระหว่างศิลปะดั้งเดิมจีนกับศิลปะร่วมสมัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านลักษณะและการออกแบบในปัจจุบัน การปรับประยุกต์เทคนิคการตัดกระดาษจีนแบบดั้งเดิมเข้ากับแนวทางศิลปะร่วมสมัย และรูปแบบลวดลายตกแต่ง งานวิจัยนี้นับเป็นการบุกเบิกการศึกษาด้านการจัดการคุณค่าของศิลปะตัดกระดาษจ้างผู่ โดยเสนอแนวคิดทั้งเชิงทฤษฎีและเชิงปฏิบัติ เพื่อการปกป้องคุณค่าของมรดกศิลปะนี้ และผลักดันให้เกิดการเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างยั่งยืน
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 BaoLi Cui

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนี้ได้รับการเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) ซึ่งอนุญาตให้ผู้อื่นสามารถแชร์บทความได้โดยให้เครดิตผู้เขียนและห้ามนำไปใช้เพื่อการค้าหรือดัดแปลง หากต้องการใช้งานซ้ำในลักษณะอื่น ๆ หรือการเผยแพร่ซ้ำ จำเป็นต้องได้รับอนุญาตจากวารสาร