ภาพสะท้อนบทบาทผู้หญิงกับวัฒนธรรมการแต่งงาน ผ่านมุมมองของ ตัวละครผู้หญิง 3 รุ่น ในละครชุดจีนเรื่อง The Little Nyonya บ้าบ๋า ย่าหยา รักยิ่งใหญ่จากใจดวงน้อย《小娘惹》
คำสำคัญ:
ภาพสะท้อน, บทบาทผู้หญิง, วัฒนธรรมบ้าบ๋า-ย่าหยา, การแต่งงาน, มุมมอง, ละครชุดจีนบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาภาพสะท้อนบทบาทผู้หญิงกับวัฒนธรรมการแต่งงาน ผ่าน มุมมองของตัวละครผู้หญิง 3 รุ่น ในละครชุดจีนเรื่อง The Little Nyonya บ้าบ๋า ย่าหยา รักยิ่งใหญ่จากใจดวงน้อย《小娘惹》ที่เล่าถึงสังคมเปอรานากันหรือบ้าบ๋า ย่าหยาที่อาศัยอยู่ในแถบมะละกา และสิงคโปร์ในช่วงศตวรรษที่20 ซึ่ง “บ้าบ๋า ย่าหยา” เป็นคำที่ใช้เรียกสายเลือด ลูกผสมระหว่างมลายูและจีน “บ้าบ๋า” เป็นคำเรียกเพศชาย และ “ย่าหยา” เป็นคำเรียกเพศหญิง โดยวิจัยครั้งนี้ใช้แนวคิดเกี่ยวกับการเล่าเรื่อง สตรีนิยม บทบาทและพิธีกรรมการแต่งงานแบบบ้าบ๋า ย่าหยา มาเป็นแนวทางในการวิเคราะห์
จากการศึกษาภาพสะท้อนบทบาทผู้หญิงกับวัฒนธรรมการแต่งงาน ผ่านมุมมองของตัวละครผู้หญิง 3 รุ่น ผู้วิจัยพบว่าตัวละครผู้หญิงรุ่นที่ 1, 2 และ 3 มีมุมมองเรื่องการแต่งงานที่แตกต่างกัน ตัวละครผู้หญิงรุ่นที่ 1 มีความเชื่อว่าการแต่งงานสำคัญต่อผู้หญิง และคนในครอบครัวเป็นผู้จัดหาคู่ครองให้ และการแต่งงานแบบบ้าบ๋า ย่าหยามีพิธีกรรมที่เคร่งครัดหลายขั้นตอนจะต้องปฏิบัติและยึดถือเป็นขนบธรรมเนียมเหล่านั้น ตัวละครผู้หญิงรุ่นที่ 2 ยังมีความเชื่อว่าการแต่งงานสำคัญต่อผู้หญิงและครอบครัว ถึงแม้ว่ามีทัศนคติที่ขัดแย้งกับการที่คนในครอบครัวเป็นผู้จัดหาคู่ครองให้ แต่ยังไม่มีความกล้าที่จะโต้แย้ง และตัวละครผู้หญิงรุ่นที่ 3 มีความกล้าที่จะโต้แย้งกับการแต่งงานแบบดั้งเดิมของบ้าบ๋า ย่าหยาที่ต้องพิสูจน์ถึงความบริสุทธิ์ของผู้หญิง หรือการที่ผู้หญิงต้องเก็บตัวอยู่เพื่อจัดการแค่งานในบ้าน ผู้หญิงรุ่นนี้ไม่ค่อยให้ความสำคัญกับการแต่งงานที่หวังพึ่งพาสามีแต่ให้ความสำคัญกับความอิสระ เท่าเทียมกันในสังคม การแต่งงานและการใช้ชีวิตคู่ที่เต็มใจกันทั้งสองฝ่าย
เอกสารอ้างอิง
เจตนิพิฐ ท้าวแก้ว. (2559). สถานภาพและบทบาทตัวละครหญิงในนวนิยายของพงศกร. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต) บัณฑิตวิทยาลัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
นภาพร ธนะนุทรัพย์. (2551). อิทธิพลของสื่อละครทางโทรทัศน์ต่อพฤติกรรมด้านจริยธรรม: กรณีศึกษานักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยมหิดล. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล.
พุมรี อรรถรัฐเสถียร. (2556). เปอรานากัน (Peranakan) สายเลือดลูกผสม. สืบค้น 11 กรกฎาคม 2565 จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/rusamelae/article/view/62915/51696
พรจันทร์ เสียงสอน. (2557). การนำเสนอผู้หญิงและความรุนแรงในภาพยนตร์ไทย. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, กรุงเทพฯ.
พลเดช ปิ่นประทีป. (2563). จีนโพ้นทะเล. สืบค้น 27 กรกฎาคม 2565, จาก https://www.csdi.or.th/2020/02/chinese/
อติยศ สรรคบุรานุรักษ์. (2561). เปอรานากัน: บ้าบ๋า-ย่าหยามรดกทางวัฒนธรรมสายเลือดลูกผสมมลายู-จีน. Veridian E-Journal,Silpakorn University, 11(3), 2740-2755.
อรจิรา อัจฉริยไพบูลย์. (2560). บทความปริทรรศน์“สตรีนิยม” : การศึกษาวิธีวิทยาผ่านงานวิทยานิพนธ์ ร่วมสมัยของไทย. วารสารมนุษย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 14(3), 134-148.
Lim GS, Catherine. (2003). Gateway to Peranakan Culture. สืบค้น 11 กรกฎาคม 2565, จาก
https://pubhtml5.com/iytc/omvm/Gateway_to_Peranakan_Culture/1
Sandy Rismantojo. (2021). Peranakan Batik: Cultures Connection in Indonesia, Malay Peninsula, and Thailand. The New Viridian Journal of Arts, Humanities and Social Sciences, 1(2), 57-72.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 วารสารอาริ

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.

