ความต้องการจำเป็นของการพัฒนาการบริหารวิชาการโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตตลิ่งชัน เครือข่ายที่ 62 ตามแนวคิดความฉลาดทางสังคม
คำสำคัญ:
การพัฒนาการบริหารวิชาการ, ความฉลาดทางสังคม, ความต้องการจำเป็นบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความต้องการจำเป็นของการพัฒนาการบริหารวิชาการโรงเรียนประถมศึกษาสังกัดสำนักงานเขตตลิ่งชัน เครือข่ายที่ 62 ตามแนวคิดความฉลาดทางสังคม ประชากร คือ โรงเรียนในสังกัดกรุงเทพมหานคร สำนักงานเขตตลิ่งชัน เครือข่ายที่ 62 จำนวน 5 โรงเรียน ผู้ให้ข้อมูล จำนวน 88 คน ประกอบด้วย ผู้อำนวยการสถานศึกษา และ รองผู้อำนวยการสถานศึกษา โดยการเลือกแบบเจาะจง และครูผู้สอนระดับชั้นประถมศึกษา โดยการเลือกแบบวิธีการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถามเกี่ยวกับสภาพปัจจุบันและสภาพที่พึงประสงค์ของการบริหารวิชาการโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดกรุงเทพมหานคร สำนักงานเขตตลิ่งชัน เครือข่ายที่ 62 ตามแนวคิดความฉลาดทางสังคม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ยเลขคณิต (M) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (SD) และดัชนีความต้องการจำเป็น (PNIModified) ผลการวิจัยพบว่า ความต้องการจำเป็นของการพัฒนาการบริหารวิชาการโรงเรียนประถมศึกษาสังกัดกรุงเทพมหานครตามแนวคิดความฉลาดทางสังคม ในภาพรวม คือ 0.545 (PNIModified = 0.545) เมื่อวิเคราะห์ความต้องการจำเป็นรายด้าน พบว่า ด้านการพัฒนากระบวนการเรียนรู้มีความต้องการจำเป็นมากที่สุด (PNIModified= 0.550) รองลงมา คือ ด้านการพัฒนาหลักสูตร (PNIModified = 0.545) และด้านการวัดประเมินผลมีค่าความต้องการจำเป็นน้อยที่สุด (PNIModified = 0.542) ตามลำดับ เมื่อพิจารณาตามแนวคิดความฉลาดทางสังคม พบว่า การเข้าใจความรู้สึกนึกคิดในจิตใจของผู้อื่น มีความต้องการจำเป็นสูงสุดทั้ง 3 ด้านของการบริหารวิชาการ
เอกสารอ้างอิง
กาญจน์กมล สุวิทยารัตน์. (2557). การศึกษาและพัฒนาความฉลาดทางสังคมของนักศึกษาในสถานบันอุดมศึกษา ภาคใต้. สุทธิปริทัศน์, 28(86), 126-151.
กฎกระทรวง กำหนดหลักเกณฑ์และวิธีการกระจายอำนาจการบริหารและการจัดการศึกษา พ.ศ. 2550, (16 พฤษภาคม 2550). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 124 ตอนที่ 24. 29-30.
ชนันภรณ์ อารีกุล. (2562). การศึกษาทางเลือก: รูปแบบการเรียนรู้ที่สำคัญสำหรับเจเนอเรชันแอลฟา. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์ 8(3), 270-283.
เบญจวรรณ ช่อชู, และ พร้อมพิไล บัวสุวรรณ. (2563). บทบาทของผู้บริหารสถานศึกษาในการส่งเสริมการบริหารงานวิชาการในโรงเรียนวิชูทิศ สำนักงานเขตดินแดง สังกัดกรุงเทพมหานคร วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ฯ, 7(2), 162-174.
ภคพร เลิกนอก, และ เอกราช โฆษิตพิมานเวช. (2564). บทบาทผู้บริหารสถานศึกษาที่มีผลต่อการพัฒนาหลักสูตรและการจัดการเรียนรู้. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 8(4), 1-13.
มนทิรา โกสุม, สานิต รัตตัญญู, โศภนา บุณยะกลัมพ, ยุพิน วรพุธานนท์, ดาลัด กุศลผลบุญ, ษราคัม ศรีจันทร์, และ วันทนา สนสายัณห์. (2554). แนวทางการบริหารจัดการคุณภาพโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร การบริหารวิชาการ. กรุงเทพฯ: สำนักการศึกษา.
ยอดแก้ว แก้วมหิงสา. (2562). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้สุขศึกษาตามแนวคิดการรับใช้สังคมและการสะท้อนคิดเพื่อพัฒนาความฉลาดทางสังคมของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาสุขศึกษาและพลศึกษา ครุศาสตร์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
รุ่งชัชดาพร เวหะชาติ. (2550). การบริหารงานวิชาการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. สงขลา: ศูนย์หนังสือมหาวิทยาลัยทักษิณ.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2556). ทฤษฎีการทดสอบแบบดั้งเดิม. (พิมพ์ครั้งที่ 7 ). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิริญพร บุสหงษ์. (2561). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความฉลาดทางสังคมของนักศึกษาพยาบาล. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลสุขภาพจิตและจิตเวช พยาบาลศาสตร์). มหาวิทยาลัยบูรพา, ชลบุรี.
สมาน อัศวภูมิ. (2551). การบริหารการศึกษาสมัยใหม่: แนวคิด ทฤษฎี และการปฏิบัติ. (พิมพ์ครั้งที่ 4). อุบลราชธานี: หจก.อุบลกิจออฟเซทการพิมพ์.
สำนักการศึกษา. (2564). โรงเรียนในสังกัดกรุงเทพมหานคร. สืบค้นเมื่อ เมษายน 17, 2565, จาก https://sites.google.com/view/bkkeducation
สำนักการศึกษา. (2565). แผนปฏิบัติราชการประจำปี พ.ศ. 2565. กรุงเทพฯ: สำนักการศึกษา.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2556). คู่มือการบริหารโรงเรียนในโครงการพัฒนาการบริหารรูปแบบนิติบุคคล. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 พ.ศ. 2560-2564. กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.
สำนักงานยุทธศาสตร์การศึกษา. (2563). แผนพัฒนาการศึกษาขั้นพื้นฐานกรุงเทพมหานคร ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2564-2569). กรุงเทพฯ: สำนักการศึกษา.
สุกัญญา แช่มช้อย. (2565). การบริหารวิชาการที่ตอบสนองการเปลี่ยนแปลงของโลกยุคพลิกผัน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุปราณี ปรุงประเสริฐ. (2548). พัฒนาการด้านความสามารถในการเข้าใจทัศนะของผู้อื่นในเด็กไทยอายุ 4-15 ปี. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาพัฒนาการ จิตวิทยา). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
สุริยเดว ทรีปาตี. (2562). ให้ลูกร่วมทุกข์สุข เรียนวิชาผิดหวัง รับมือเด็กเจนอัลฟ่าด้วยพลังบวก. สืบค้นเมื่อ เมษายน 17, 2565, จาก https://sites.google.com/view/bkkeducation
สุวิมล ว่องวาณิช. (2558). การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็น. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อริสา แก้วลี, และ เฟื่องอรุณ ปรีดีดิลก. (2562). ความฉลาดทางสังคมของเด็กวัยรุ่นตอนต้นในกรุงเทพมหานคร. วารสารศึกษาศาสตร์ปริทัศน์, 34(3), 27-34.
Albrecht, K. (2006). Social intelligence: The new science of success. San Francisco: Jossey-Bass.
Goleman, D. (2006). Social intelligence: The new Science of Human Relationships. New York: Bantam Dell.
Junaidi, F., Suwandi, S., & Saddhono, K. (2022). Improving Students’ Social Intelligence Using Folktales during the Covid19 Pandemic. International journal of instruction, 15(3), 209-228.
Junaidi, F., Suwandi, S., Saddhono, K., & Wardhani, N. E. (2021). The value of social intelligence in the textbooks for elementary school students. International Conference of Humanities and Social Science, 1(1), 60-68.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining sample sizes for research activities. Educational and Psychological Measurement. 30, 607-610.
Morin, A. (2020). How to Increase Your Social Intelligence. Retrieved April 18, 2022, from https://www.verywellmind.com/what-is-social-intelligence-4163839
Naidu, N. (2019). Development of emotiomal intelligence and social intelligence for academic achievement and success in life in all aspects. Journal of Information and Computational Science, 9(10), 322-328.
Rahim, M. A. (2014). A structural equations model of leaders’ social intelligence and creative performance. creativity and innovation management, 23(1), 44-56.
Sadiku, N. O. M., Alam, S., & Musa, M. S. (2019). Social intelligence: A primer. International Journal of Research -GRANTHAALAYAH, 7(9), 213-217. doi: 10.5281/zenodo.3472995
Soffel, J. (2016). Ten 21st-century skills every student needs. Retrieved April 21, 2022, from https://www.weforum.org/agenda/2016/03/21st-century-skills-future-jobs-students/
UNESCO. (2021). Reimagining a new social our futures contract for together education. France: the United Nations Educational, Scientfic and Cultural Organization.
WHO. (1997). Life skills education for children and adolescents in school. Switzerland: World Health Organization.
Yusuf, N. R., Abdulkarim, A., & Kurniawati, Y. (2018). Utilization of “Bocah Pejuang” TV Show of Trans TV to Improve Social Intelligence in Student on Social Studies Learning. International jourmal pedagogy of social studies, 3(1), 1-7.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
หมวดหมู่
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
