USING THE GEOGRAPHICAL LEARNING PROCESS INTEGRATED WITH GAME SHOW STRATEGIES TO ENHANCE GEO-LITERACY IN GRADE 9 STUDENTS IN THE SECONDARY EDUCATION SERVICE AREA OFFICE BURIRAM
Keywords:
Geographic processes, Game shows, Geo-literacyAbstract
This semi-experimental research studied student geography knowledge 1) to examine and compare after lessons using geographic processes combined with pre-class and post-class game shows; 2) to examine and compare management combining geographic processes with game shows or traditional lectures. The sample group chosen by selective sampling comprised 61 Mathayom 3 students in Secondary Educational Service Area Office Buriram schools, with an experimental group of 33 and a control of 28. The experimental group attended lessons with geographic processes combined with game shows, while the control group had lectures. Data was gathered by 1) a learning plan combining geographic processes with game shows; 2) a lecture lesson management plan; and 3) geographic knowledge test; and 4) semi-structured interview. Data was statistically analyzed by means, standard deviation, and t-test. Results were that experimental group student geographic knowledge 1) post-lessons differed from pre-lessons at a .05 statistical significance; and 2) differed from the control group at a .05 statistical significance. These findings suggest that organized lessons combining geographic processes with game shows develop student geographic knowledge.
References
กนก จันทรา. (2561). การรู้เรื่องภูมิศาสตร์: ถอดบทเรียนประสบการณ์การจัดการเรียนรู้ภูมิศาสตร์ในชั้นเรียนที่เสริมสร้างการรู้เรื่องภูมิศาสตร์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เกียรติศักดิ์ ชัยยาณะ. (2563). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนโดยใช้กระบวนการทางภูมิศาสตร์เพื่อพัฒนาการรู้เรื่องภูมิศาสตร์และความคงทนในการเรียนรู้วิชาภูมิศาสตร์ของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย: กรณีศึกษาโรงเรียนวัฒโนทัยพายัพ. วารสารวิจัยทางการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 15(1), 129–145.
คณัฏพัส บุตรแสน. (2561). การศึกษาผลการเรียนรู้และความสามารถทางภูมิศาสตร์ เรื่อง เรียนรู้ ร่วมคิด แก้วิกฤตสิ่งแวดล้อม ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โดยการจัดการเรียนรู้ด้วยกระบวนการทางภูมิศาสตร์ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). สืบค้นจาก http://ithesis-ir.su.ac.th/dspace/handle/123456789/2323
คณินญา ทับเที่ยง, และ เก็ตถวา บุญปราการ. (2566). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรู้รายวิชาภาษาอังกฤษโดยใช้เกมเป็นฐานของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนนาบอน. วารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์, 9(2), 204–213.
จิตรทิวัส วงษ์หาบุศย์, และ ปิยลักษณ์ โพธิวรรณ. (2567). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้เกมเป็นฐาน เรื่อง ศาสนากับสังคมไทยสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. วารสารสังคมศาสตร์ปัญญาพัฒน์, 6(3), 270–280. doi:10.14456/jil.2022.2
ชวินโรจน์ พจน์ประบุญ. (2558). ผลของการสอนโดยใช้กิจกรรมเกมโชว์วิทยาศาสตร์ เรื่องพลังงานทดแทนกับการใช้ประโยชน์ที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและสมรรถนะทางวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนบ้านสวน (จั่นอนุสรณ์) (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). สืบค้นจาก https://buuir.buu.ac.th/xmlui/handle/1234567890/10778
ชุติกาญจน์ ศรีพระจันทร์. (2565). การพัฒนาทักษะการแก้ปัญหาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โดยการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิดการรู้เรื่องภูมิศาสตร์ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
เฌอณรินทร์ วรรณรัตนางกูร. (2562). การพัฒนาการรู้เรื่องภูมิศาสตร์ในการเรียนภูมิศาสตร์ทวีปเอเชียของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ด้วยกระบวนการทางภูมิศาสตร์ร่วมกับเทคโนโลยีสารสนเทศภูมิศาสตร์ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). สืบค้นจาก http://ithesis-ir.su.ac.th/dspace/handle/123456789/2704
ณัฐริณีย์ ประจิตร, เอธัส ศิลารักษ์, และ เยาวเรศ ภักดีจิตร. (2565). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนในรายวิชาสังคมศึกษา สาระภูมิศาสตร์ เรื่อง ทวีปอเมริกาเหนือ โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบกระบวนการทางภูมิศาสตร์ของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วารสารวิชาการครุศาสตร์สวนสุนันทา, 6(1), 33–45.
ตฤณญา อังกุรอัชฌา, และ รุ่งทิวา จันทร์วัฒนวงษ์. (2567). ผลการใช้บอร์ดเกมในกระบวนการทางภูมิศาสตร์ที่มีต่อความสามารถทางภูมิศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. Santapol College Academic Journal, 10(2), 69–78.
ทิศนา แขมมณี. (2544). 14 วิธีสอนสำหรับครูมืออาชีพ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธนัญภัสร์ ศรีเนธิยวศิน. (2564). การจัดการเรียนการสอนโดยใช้เกมเป็นฐานที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษา. วารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์, 7(3), 40–55.
นวพรรษ ศูภวรางกูล, วารุณี ลัภนโชคดี, และ ศุภฤกษ์ ทานาค. (2567). การพัฒนาแบบวัดความฉลาดรู้เรื่องภูมิศาสตร์สำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 27(1), 35–49.
พงษ์สิทธิ์ พลีกร. (2563). ผลของการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิดห้องเรียนกลับทางร่วมกับรูปแบบเกมโชว์โทรทัศน์ที่มีผลต่อการคิดวิเคราะห์วิชาภาษาไทยเพื่อการศึกษาต่อ เรื่อง การสร้างคำ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พัชรียา นิวัตร. (2563). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภูมิศาสตร์และความสามารถในการแก้ปัญหาของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบโครงงาน (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). สืบค้นจาก https://buuir.buu.ac.th/xmlui/handle/1234567890/8849
พีรพงศ์ จ้อยชารัตน์. (2565). การพัฒนาความสามารถทางภูมิศาสตร์โดยใช้การจัดการเรียนรู้กรณีศึกษาร่วมกับกระบวนการทางภูมิศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ศิริประภา ฉลาดดี, และ มนพัทธ์ สีขาว. (2565). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภูมิศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โดยใช้กระบวนการทางภูมิศาสตร์. วารสารวิจัยและนวัตกรรมการศึกษา, 2(1), 18–34.
ศุภชาติ จันทึก, เศวตาภรณ์ ตั้งวันเจริญ, และ สุเนตร ชัยป่ายาง. (2565). ผลการจัดการเรียนรู้โดยใช้กระบวนการทางภูมิศาสตร์ เรื่อง ลักษณะทางกายภาพทวีปยุโรปรายวิชาภูมิศาสตร์ กลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วารสารครุทรรศน์, 2(3), 81–98.
สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ (องค์การมหาชน). (ม.ป.ป.). สถิติ O-NET ย้อนหลัง. สืบค้นจาก https://www.niets.or.th/th/content/view/11821
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2561). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 และมาตรฐานการเรียนรู้และตัวชี้วัดฯ (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560). สืบค้นจาก http://academic.obec.go.th/web/news/view/75
สิรินยา หอศิลาชัย. (2552). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาสังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม สาระภูมิศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6/1 โรงเรียนชุมชนบ้านหัวขัว โดยใช้แบบฝึกทักษะการเรียน. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สุชาดา กันธิพันธิ์, และ ปริญญภาษ สีทอง. (2566). การพัฒนาหลักสูตรส่งเสริมการรู้เรื่องภูมิศาสตร์โดยใช้กระบวนการทางภูมิศาสตร์สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2. วารสารศึกษาศาสตร์ สิกขา, 10(2), 177–188.
สุวิมล ว่องวาณิช. (2540). การวิจัยและพัฒนาระบบคุณภาพ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุวิมล ว่องวาณิช. (2559). การวิจัยทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อานันท์ เจริญสุข. (2566). ผลการจัดการเรียนรู้โดยใช้กระบวนการทางภูมิศาสตร์ที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและเจตคติต่อการเรียนวิชาภูมิศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย, 7(4), 1301–1314. doi:10.14456/jeir.2023.106
Asih, A., & Halisiana, S. (2022). Enhancing students’ speaking skill through a game-based learning innovation of family game show. JINoP (Jurnal Inovasi Pembelajaran), 8(1), 121–138.
Prensky, M. (2001). Digital natives, digital immigrants part 1. On the Horizon, 9(5), 1–6. doi:10.1108/10748120110424816
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
Categories
License
Copyright (c) 2025 Faculty of Education, Srinakharinwirot university

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.