The Spiritual Heritage from Forest to City: The Transmission and Development of Meditation Practices from Luang Pu Mun Bhuridatta Mahathera to Luang Phor Viriyang Sirintharo
Keywords:
Meditation practice, Accessible meditation, Practical meditationAbstract
This article presents the development of meditation practices from Luang Pu Mun Bhuridatta Mahathera (1870–1949) to Luang Phor Viriyang Sirintharo (1919–2020). The author analyzes the transmission of core practices and how Luang Por Viriyang adapted them to align with the lifestyle of contemporary society. It was found that Luang Pu Mun Bhuridatta Mahathera laid the foundation for meditation practice by emphasizing strict adherence to monastic discipline (Vinaya), forest wandering (tudong), and direct practice aimed at attaining Nirvana. His method involved focusing on five key mental bases, using the "Buddho" mantra alongside breathing, and alternating between walking meditation and seated meditation. Luang Phor Viriyang Sirintharo inherited and further developed these practices by adapting them to modern life, ensuring that both individuals and society could benefit. His approach allowed laypeople, who had work and family responsibilities, to integrate meditation seamlessly into daily life. To make the practice more accessible, he streamlined the method by reducing the number of mental bases to three key points and modifying the meditation technique to be independent of breath control. These adjustments made it easier for practitioners to attain concentration (samadhi) more quickly while preserving the essence of Luang Pu Mun’s teachings. As a result, meditation practice expanded widely, particularly among laypeople and urban communities, meeting the needs of contemporary society while maintaining the core principles of traditional meditation practice.
References
กองวิชาการ มูลนิธิวัดป่าภูริทัตตปฏิปทาราม. (2558). แนวทางการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานสายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต. สกลนคร: สำนักพิมพ์มูลนิธิวัดป่าภูริทัตตปฏิปทาราม.
ทัศนีย์ ทองประทีป. (2552). ผลของโปรแกรมการฝึกสมาธิต่อความเครียดในผู้สูงอายุ. วารสารพยาบาลศาสตร์, 27(2), 45-56.
พระครูสังฆรักษ์ พิชิต ขนฺติชโย. (2567). การเผยแผ่สมาธิตามแนวทางของหลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร. [บทสัมภาษณ์]. คุรุสาสมาธิ รุ่น 1. สัมภาษณ์เมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม 2567.
พระธรรมธีรราชมหามุนี (โชดก ญาณสิทฺธิ). (2548). หลักปฏิบัติสมถะ-วิปัสสนากรรมฐานเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สัมปชัญญะ.
พระไพศาล วิสาโล. (2555). พุทธศาสนาไทยในอนาคต แนวโน้มและทางออกจากวิกฤต. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.
พระโพธิญาณเถร (ชา สุภทฺโท). (2550). อุปลมณี. อุบลราชธานี: วัดหนองป่าพง.
พระเทพเจติยาจารย์ (วิริยังค์ สิรินฺธโร). (2552). อัตชีวประวัติ. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพ: kyodo nation printing services.
พระพรหมมงคลญาณ. (2563). หนังสือครูสมาธิ เล่ม 3. พิมพ์ครั้งที่ 19. กรุงเทพ: บริษัท ประชาชน จำกัด.
พระมหาใจสิงห์ เถื่อนศร และคณะ (2565). การปฏิบัติธรรม คือ วิถีทางสู่ความสุขที่ยั่งยืน. วารสารวนัมฎองแหรกพุทธศาสตรปริทรรศน์, 9(1), 163-177.
พระมหายุทธนา นรเชฏฺโฐ. (2557). การปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานตามแนวของหลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์บริษัท สหธรรมิก จำกัด.
พระมหาสมพงษ์ สนฺตจิตฺโต. (2554). ผลของการฝึกสมาธิแบบอานาปานสติที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความวิตกกังวลในการเรียน. (วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระนครศรีอยุธยา.
พระมหาสุทิตย์ อาภากโร. (2556). การประยุกต์ใช้สมาธิในการบำบัดผู้ติดสุรา. (วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระนครศรีอยุธยา.
พระราชปัญญาวชิโรดม วิ. (สุพล ขนฺติพโล). (2567). การเผยแผ่สมาธิตามแนวทางของหลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร [บทสัมภาษณ์]. คุรุสาสมาธิ รุ่น 1. สัมภาษณ์เมื่อ 19 พฤษภาคม 2567.
พระศิรวัฒน์ จิตฺตวุฑฺโฒ. (2567). การเผยแผ่สมาธิตามแนวทางของหลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร [บทสัมภาษณ์]. พระวิทยากรสถาบันพลังจิตตานุภาพ. สัมภาษณ์เมื่อวันที่ 4 มิถุนายน 2567.
พระอนุรุทธาจารย์. (2556). อภิธัมมัตถสังคหะ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
รุ่งนภา จันทรา. (2557). ผลของการฝึกสมาธิต่อระดับความดันโลหิต. วารสารการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ทางเลือก, 12(2), 167-175.
วิไลพร สุตันไชยนนท์. (2555). การพัฒนาประสิทธิภาพการทำงานด้วยสมาธิ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วีระดนัย ไผ่อรุณรัตน์. (2567). การเผยแผ่สมาธิตามแนวทางของหลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร [บทสัมภาษณ์]. ผู้บุกเบิกสาขาสถาบันพลังจิตตานุภาพ. สัมภาษณ์เมื่อวันที่ 14 พฤษภาคม 2567.
สถาบันพลังจิตตานุภาพ. (2567). รายการสาขาสถาบันพลังจิตตานุภาพ. [ออนไลน์], แหล่งที่มา: https://samathi101.com/branch [สืบค้นเมื่อ 17 พฤศจิกายน 2567].
สมจิต หนุเจริญกุล. (2553). ผลของการฝึกสมาธิต่อคุณภาพการนอนหลับในผู้ป่วยมะเร็ง. วารสารพยาบาลศาสตร์, 28(4), 78-89.
สมพร ศรีสุโข. (2558). การประยุกต์ใช้สมาธิบำบัดในผู้ป่วยโรคซึมเศร้า. วารสารสุขภาพจิตแห่งประเทศไทย, 23(2), 89-95.
สมเด็จพระญาณวชิโรดม (วิริยังค์ สิรินฺธโร). (2541, สิงหาคม 13). อิริยาบถ ๔ [ซีดีรอม]. หลักสูตรครูสมาธิ หัวข้อ 1.1.01. สถาบันพลังจิตตานุภาพ. (29:09 นาที)
สมเด็จพระญาณวชิโรดม (วิริยังค์ สิรินฺธโร). (2541, สิงหาคม 26). การบริกรรม [ซีดีรอม]. หลักสูตรครูสมาธิ หัวข้อ 1.2.03 สถาบันพลังจิตตานุภาพ. (38.47 นาที)
สมเด็จพระญาณวชิโรดม (วิริยังค์ สิรินฺธโร). (2541, พฤศจิกายน 9). ประโยชน์ของฌาน [ซีดีรอม]. หลักสูตรครูสมาธิ หัวข้อ 2.2.07. สถาบันพลังจิตตานุภาพ. (22:19 นาที)
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช (เจริญ สุวฑฺฒโน). (2556). การปฏิบัติธรรม. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช วัดบวรนิเวศวิหาร.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2546). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 43. กรุงเทพ: โรงพิมพ์ บริษัท สหธรรมิก จำกัด.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2546). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 35. กรุงเทพ: โรงพิมพ์ บริษัท สหธรรมิก จำกัด.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Journal of Wisdom and Morality

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ ยินยอมว่าบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร