ซอฟเพาเวอร์ของพระพุทธศาสนาที่ส่งอิทธิพลต่อสังคมไทย

ผู้แต่ง

  • พระทองเจริญ อุปสนฺโต มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

ซอฟเพาเวอร์, พระพุทธศาสนา, คนไทย

บทคัดย่อ

       พระพุทธศาสนาเป็น Soft Power ทางศีลธรรมของสังคมไทย กล่าวคือ เป็นรากฐานที่สำคัญของความเป็นไทย ที่มีอิทธิพลต่อความคิด ความเชื่อ อุปนิสัยของคนไทยตั้งแต่เกิดจนตาย ตลอดถึงเป็นที่มาของวัฒนธรรม ประเพณี อันเป็นเอกลักษณ์ของชาติไทย เป็นบ่อเกิดสำคัญที่หล่อหลอมให้เกิดความเป็นไทยขึ้นมาในปัจจุบัน นอกจากนั้น Soft Power ทางศีลธรรมของพุทธศาสนา ยังมีส่วนช่วยส่งเสริมเศรษฐกิจทุนนิยมของไทย ในช่วงที่เกิดวิกฤติทางการเงินในปี พ.ศ.2540 อีกทั้งสัญลักษณ์ทางพุทธศาสนายังเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของคนไทย ให้มีสติ มีกำลังใจที่เข้มแข็ง มองโลกในแง่ดี และสามารถฝ่าฟันปัญหาอุปสรรค์ต่าง ๆ ไปได้ด้วยการพึ่งพาตัวเอง ทางศีลธรรมของพุทธศาสนา ที่เป็น Soft Power ที่เป็นรากฐานสำคัญของสังคมไทย ซึ่งทำให้เข้าใจรากเหง้าและจุดเด่นของสังคมไทย เป็นการต่อยอดองค์ความรู้ ที่ส่งเสริมขีดความสามารถเพื่อให้ประเทศไทยแข่งขันบนเวทีโลกได้อย่างสง่างาม และไม่แพ้ชาติใด

เอกสารอ้างอิง

กันตลักษณ์. (2555). Soft Power ตามแนวคิดของ Joseph Nye. นาวิกาธิปัตย์สาร, 84, 32-47.

กิตติ ประเสริฐสุข. (2561). Soft Power ของเกาหลีใต้: จุดแข็งและข้อจำกัด. International Journal of East Asian Studies, 22(1), 122-139.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2537). ลัทธิเจ้าแม่กวนอิม. ศิลปวัฒนธรรม, 15(10), 79-106.

พุทธทาส. (2554). พจนานุกรมธรรมฉบับพุทธทาส. กรุงเทพฯ: สถาบันบันลือธรรม.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2557). จะอยู่อย่างเป็นเหยื่อ หรือขึ้นเหนือไปนำเขา. นครปฐม: วัดญาณเวศกวัน.

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2540). ถ้าอยากพ้นวิกฤต ต้องเลิกติดไสยศาสตร์. กรุงเทพ: กองทุนวุฒิธรรม.

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2562). พระพุทธศาสนาในเอเชีย. นครปฐม: วัดญาณเวศกวัน.

สุรชาติ บำรุงสุข. (2566, 12-18 พฤษภาคม). “สงครามและระเบียบโลกใหม่ : การแข่งขันของรัฐมหาอำนาจใหญ่”. สืบค้นเมื่อ 1 มีนาคม 2567 https://www.matichonweekly.com/column/article_672148

อานันท์ กาญจนพันธุ์. (2552). คิดอย่างมิเชล ฟูโกต์ คิดอย่างวิพากษ์ :จากวาทกรรมของอัตบุคคลถึงจุดเปลี่ยนของอัตตา. เชียงใหม่: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

Benedict, R. (2022). Thai Culture and Behavior. Bangkok: Matichon Publishing.

Fleason K. N. (1899). Laos Folklore of Farther India. New York: Kessinger Publishing.

Graham, W. A. (1924). Siam, Vol. I-II. Bangkok: White Lotus.

Hardt, M., & Negri, A. (2004) Multitude: War and Democracy in the Age of Empire. New York: The Penguin Press.

Mulder, N. (1996). Inside Southeast Asia: Religion, Everyday Life, Cultural Change. Amsterdam: The Pepin Press.

Nye, J. (2006). Think Again: Soft Power. Foreign Policy. Retrieved May 3, 2017, from www.foreignpolicy.com/2006/02/23/think-again-soft-power/

Tambiah Stanley, J. (1984). The Buddhist Saints of the Forest and the Cult of Amulets: A Study in Charisma, Hagiography, Sectarianism, and Millennial Buddhism. Cambridge: Cambridge University Press.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2024-09-30

รูปแบบการอ้างอิง

อุปสนฺโต พ. (2024). ซอฟเพาเวอร์ของพระพุทธศาสนาที่ส่งอิทธิพลต่อสังคมไทย. วารสารปัญญาและคุณธรรม, 1(2), 1–10. สืบค้น จาก https://so13.tci-thaijo.org/index.php/JWiM/article/view/745