การวิเคราะห์รูปแบบ ท่วงท่า ความร่วมสมัย “ระบำฉิ่ง”

บทคัดย่อ

ระบำฉิ่ง เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพของนักศึกษาปริญญาตรีชั้นปีที่ 4 สาขานาฏศิลป์ไทยศึกษา ภาควิชานาฏดุริยางคศิลป์ คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรีในรูปแบบนาฏศิลป์ไทยอนุรักษ์ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประวัติความเป็นมาวิวัฒนาการของการแสดงระบำฉิ่ง เพื่อศึกษารูปแบบและองค์ประกอบการแสดงระบำฉิ่ง เพื่ออนุรักษ์และถ่ายทอดกระบวนท่ารำ ระบำฉิ่ง และเพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักแสดงต่อผู้ถ่ายทอดชุดการแสดงระบำฉิ่งเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ การสัมภาษณ์แบบไม่มีโครงสร้าง และการสังเกตแบบมีส่วนร่วม

ผลการวิจัยพบว่า ระบำฉิ่ง เป็นการแสดงที่ปรับปรุงขึ้นใหม่ มีวิวัฒนาการมาจากการแสดงชุดระบำฉิ่งทิเบต เกิดขึ้นครั้งแรกเมื่อปีพุทธศักราช 2524 ได้มีการนำอุปกรณ์การแสดง มาใช้ในงานนาฏลีลาน้อมเกล้าฯ วโรกาสเฉลิมฉลอง การเสด็จเถลิงถวัลย์ราชสมบัติเป็นปีที่ 36 การแสดงระบำฉิ่งได้มีการปรับปรุงโดยวิทยาลัยนาฏศิลป เพื่อแสดงในงานดนตรีไทยมัธยมศึกษาครั้งที่ 8 ณ สังคีตศาลายังคงท่ารำตามรูปแบบเดิมมีเพียงเครื่องแต่งกาย ที่ดัดแปลงเป็นสตรีสูงศักดิ์ในราชสำนักไทยสมัยต้นกรุงรัตนโกสินทร์หรือเรียกว่า “ชุดนางใน” จากการศึกษายังพบอีกว่า ชุดการแสดงระบำฉิ่งนั้นจะรำตามจังหวะและทำนองเพลงโดยไม่มีเนื้อร้อง บรรเลงด้วยวงปี่พาทย์ไม้นวมในการบรรเลง ลักษณะพิเศษของการแสดงชุดระบำฉิ่งมีการนำท่าแม่บทและท่าเต้นของนาฏศิลป์สากล เข้ามาร่วมกับการใช้ฉิ่งเป็นอุปกรณ์การแสดงเป็นการแสดงที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว