รากฐานเชิงทฤษฎีของแนวคิดสวัสดิการสังคม

ผู้แต่ง

  • สุขุมา อรุณจิต คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

คำสำคัญ:

สวัสดิการสังคม, เสรีนิยม, สังคมนิยม, สังคมประชาธิปไตย

บทคัดย่อ

       การศึกษาแนวคิดด้านสวัสดิการสังคมจำเป็นต้องเข้าใจพื้นฐานแนวคิด ทฤษฎี รากฐานปรัชญา เบื้องต้นของกลุ่มสำนักคิดทางสังคม เศรษฐกิจ การเมือง อันนำมาสู่ความหลากหลายของทัศนะ วิธีคิด แนวทางงานสวัสดิการสังคม บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอ รากฐานปรัชญาแนวคิด ทฤษฎีของแนวคิดงานสวัสดิการสังคมเบื้องต้นในกลุ่มสำนักคิดแนวเสรีนิยม กลุ่มสำนักคิดแนวสังคมนิยม และกลุ่มสำนักคิดแนวสังคมประชาธิปไตย ตลอดจนเพื่อนำเสนอข้อเด่นและข้อจำกัดของงานสวัสดิการสังคมจำแนกตามกลุ่มสำนักคิด พบว่า กลุ่มสำนักคิดแนวเสรีนิยม ให้ความสำคัญกับเสรีภาพ ความยุติธรรมและปัจเจกนิยม โดยปราศจากการแทรกแซงของรัฐ เชื่อมั่นในกลไกตลาดและระบบทุนนิยม ไม่เห็นด้วยกับการจัดสวัสดิการโดยรัฐ เพราะถือว่าแทรกแซงเสรีภาพ ส่วนกลุ่มสำนักคิดแนวสังคมนิยม มีรากฐานปรัชญาความเชื่อในสังคมที่มีความเท่าเทียม ปราศจากความแปลกแยก และมีทัศนะเป็นปฏิปักษ์กับระบบทุนนิยม เพราะเชื่อว่านำไปสู่การแบ่งทรัพยากรที่ไม่เป็นธรรมและไม่เห็นด้วยกับการจัดสวัสดิการสังคม เพราะเป็นเพียงเครื่องมือค้ำชูระบบทุนนิยม สวัสดิการสังคมจึงไม่จำเป็นเพราะชุมชนจะสามารถตอบสนองความต้องการของทุกคนได้ ส่วนแนวคิดสังคมประชาธิปไตยยึดมั่นในสังคมที่มีความเท่าเทียม และเชื่อในการเปลี่ยนแปลงสังคมอย่างค่อยเป็นค่อยไป ให้ความสำคัญกับสวัสดิการสังคมโดยถือว่าเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานทางสังคม (Social Basic Right) ที่ประชาชนพึงได้รับ เชื่อว่ารัฐสวัสดิการจะช่วยขจัดความทุกยากเดือดร้อนของประชาชนอย่างทั่วถึง ลดความไม่เท่าเทียมทางสังคมได้ ข้อเด่นของงานสวัสดิการสังคมในกลุ่มสำนักคิดแนวเสรีนิยม คือ การปราศจากการแทรกแซงของรัฐสร้างความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ สวัสดิการจากภาคเอกชนจะมีประสิทธิภาพ และสวัสดิการสังคมอาจเกิดจากการมีส่วนร่วมของทุกภาคส่วนเป็นสำคัญ ข้อจำกัดคือ การกลั่นกรองผู้สมควรได้รับสวัสดิการโดยใช้การทดสอบ (Mean test) อาจเป็นการตีตราผู้รับสวัสดิการ และยังเกิดความเหลื่อมล้ำ ความไม่เท่าเทียมในสังคมสูง ข้อเด่นของงานสวัสดิการสังคมกลุ่มสำนักคิดแนวสังคมนิยมคือ มีสวัสดิการสังคมเป็นเครือข่ายความปลอดภัย (Social Safety Net) และมีการจัดการปัญหาเชิงระบบให้กลุ่มผู้ด้อยโอกาส ข้อจำกัดคือ ความไร้ประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ สังคมและการเมือง การขาดโอกาสเข้าถึงสวัสดิการความช่วยเหลือที่แท้จริงของผู้ด้อยโอกาส ส่วนข้อเด่นของงานสวัสดิการสังคมในกลุ่มสำนักคิดแนวสังคมประชาธิปไตย ทำให้ประชาชนมีหลักประกันชีวิตอย่างทั่วถึง สร้างสมดุลระหว่างกลไกตลาดกับการแทรกแซงของรัฐ ทำให้เกิดความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจและสวัสดิการสังคมควบคู่กันไป แต่ข้อจำกัดคือ ภาครัฐต้องใช้งบประมาณสูง ปัญหาจากโครงสร้างประชากรผู้สูงอายุสูงขึ้น การเก็บภาษีที่สูงเป็นอุปสรรคต่อการเติบโตทางเศรษฐกิจ ทั้งยังสร้างวัฒนธรรมการพึ่งพารัฐมากกว่าพึ่งพาตนเอง

เอกสารอ้างอิง

กรมส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ, กระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2567). พระราชบัญญัติส่งเสริมการจัดสวัสดิการสังคม พ.ศ. 2546. สืบค้นเมื่อ 31 กรกฎาคม 2567, จาก http://web1.dep.go.th/sites/default/files/files/law/41.pdf

กิติพัฒน์ นนทปัทมะดุลย์. (2550). ทฤษฎีวิพากษ์ในนโยบายและการวางแผนสังคม. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

กิติพัฒน์ นนทปัทมะดุลย์. (2554). นโยบายสังคมและสวัสดิการสังคม. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ช. เขียวพุ่มพวง. (2517). การศึกษาสำหรับผู้ถูกกดขี่. กรุงเทพฯ: เจริญวิทย์การพิมพ์.

ชุมพร สังขปรีชา. (2531). ปรัชญาและทฤษฎีการเมืองว่าด้วยธรรมชาติมนุษย์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ณรงค์ เพ็ชรประเสริฐ. (2546). บทสังเคราะห์ภาพรวม การพัฒนาระบบสวัสดิการสำหรับคนจนและด้อยโอกาสในสังคมไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.

ปรีชา ช้างขวัญยืน. (2534). ปรัชญาแห่งอุดมการณ์ทางการเมือง. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พงษ์เทพ สันติกุล. (2563). ความยุติธรรมในสวัสดิการสังคม. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วรเจตน์ ภาคีรัตน์. (2554). นิติรัฐกับความยุติธรรมทางสังคม. ปาฐกถา 60 ปี เศรษฐศาสตร์ ธรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วิทยากร เชียงกูล. (2548). ปรัชญาการเมือง เศรษฐกิจ สังคม. กรุงเทพฯ: สายธาร.

สมภาร พรมทา. (2538). ปรัชญาสังคมและการเมือง. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุรพล ปธานวนิช. (2547). นโยบายสังคม : เส้นทางสู่รัฐสวัสดิการ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อภิชัย พันธเสน. (2546). เมื่อบรรษัทครองโลก When corporation rule the World. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ : มูลนิธิเด็ก.

เสถียร หอมขจร และคณะ. (2528). ทฤษฎีการเมืองและจริยธรรม 2. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

Baldock, John. (1999). Social policy. (4th ed.) Oxford: Oxford University Press.

Manera, C., & Sancho, F. (2016). The Strengths of Social Democracy: Welfare, Employment, and Growth. Investigaciones de Historia Económica - Economic History Research, 12(3), 111-121.

Dolgoff, R., & Feldstein, D. (2003). Understanding Social Welfare. (6th ed.) U.S.A: Personal Education.

Freeman, S. (2007). Rawls. New York: Routledge.

Korres, G.M., & Simos, G. S. (2017). Handbook of Research on Social and Economic Development in the European Union. Pennsylvania: IGI Global.

Gordon, D., & Spucker, P. (1999). The International Glossay on Poverty. London: Zed Book.

Haggard, S., & Kaufman, R. (2018). The Political Economy of Liberal Democracy. In S. Haggard & R. R. Kaufman (Eds.), Handbook of Comparative Political Economy (pp. 397-416). Edward Elgar Publishing.

Hewitt, M. (1992). Welfare Ideology and Need: Developing Perspective on the Welfare State. Maryland: Barnes and Nobel Books.

Hewitt, M. (2000). Welfare and Human Nature-The Human Subject in Twentieth Century Social Politics. Macmillan Press: Haundmills.

Iatridis, D. S. (1994). Social policy: institutional context of social development and human services. Pacific Grove, Calif: Brooks/Cole Pub. Co.

Midgley, J. (1997). Social Welfare in Global ContextU.S.A: SAGE Publication.

Nelson, J. L., Palonsky, S. B., & McCathy, M. R. (2010). Critical Issue in Education. New York: McGreaw-Hill.

Peck, J. (2003). The rise of the workfare state. Kurswechsel: Zeitschrift für gesellschafts, 3, 85-87.

Prigmore, C. S., & Atherton, C. R. (1986). Social Welfare Policy. (2nd ed.). U.S.A: D.C. Healt and Company.

Rawls, J. (1999). A theory of justice. Oxford: Oxford University Press.

Mudge, S. (2014). The Weaknesses of Social Democracy: Challenges and Critiques. Annual Review of Sociology, 40(1), 599-61.

Touraine, A. (2001). Beyond Neoliberalism. UK Polity: David Macey.

Doerner, W. M., & Lea, M. J. (1988). The Weaknesses of Socialism: An Analysis of The Socialist System and Its Impact on Economic Growth. Journal of Urban Economics, 24(1), 85-98.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2024-09-30

รูปแบบการอ้างอิง

อรุณจิต ส. (2024). รากฐานเชิงทฤษฎีของแนวคิดสวัสดิการสังคม. วารสารปัญญาและคุณธรรม, 1(2), 11–27. สืบค้น จาก https://so13.tci-thaijo.org/index.php/JWiM/article/view/799