การพัฒนาผลิตภัณฑ์ผ้าทอกะเหรี่ยงลายโบราณของชุมชนบ้านห้วยฮ่อมนอก ตำบลทาแม่ลอบ อำเภอแม่ทา จังหวัดลำพูน
คำสำคัญ:
การพัฒนาผลิตภัณฑ์, ผ้าทอกะเหรี่ยง, ลายกะเหรี่ยงโบราณ, การมีส่วนร่วม, ช่องทางการจัดจำหน่ายบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาลวดลายผ้าทอกะเหรี่ยงลายโบราณของกลุ่มทอผ้าบ้านห้วยฮ่อมนอก 2) พัฒนาผลิตภัณฑ์จากผ้าทอกะเหรี่ยงลายโบราณ ของกลุ่มทอผ้าบ้านห้วยฮ่อมนอก 3) นำเสนอช่องทางการจัดจำหน่ายผลิตภัณฑ์ของกลุ่มทอผ้าบ้านห้วยฮ่อมนอก เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการสัมภาษณ์ และสนทนากลุ่ม ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 26 คน ในการวิเคราะห์ข้อมูล จะเป็นการวิเคราะเนื้อหา และนำเสนอผลการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า
- ผ้าทอกะเหรี่ยงลายโบราณชุมชนบ้านห้วยฮ่อมเกิดจากการผสมผสานธรรมชาติรอบตัว เช่น ภูเขา แมงมุม ต้นข้าว และลำธาร กับวัฒนธรรม ประเพณี และความเชื่อของชนชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ สร้างสรรค์ลวดลายบนผ้าทอกี่เอวผ่านจินตนาการและการเลียนแบบธรรมชาติ ซึ่งสะท้อนอัตลักษณ์และความเป็นเอกลักษณ์ของชุมชนบ้านห้วยฮ่อมอย่างชัดเจน
- การพัฒนาผลิตภัณฑ์เน้นการปรับปรุงรูปแบบเดิมให้มีความแตกต่างและทันสมัย โดยยังคงเอกลักษณ์ลวดลายโบราณของชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ เช่น การเปลี่ยนถุงย่ามเป็นกระเป๋าถือ และเสื้อผ้าทอกะเหรี่ยงคอวีเป็นเสื้อคลุม พร้อมเพิ่มลวดลายใหม่อย่างผีเสื้อ ดาวครึ่งซีก ต้นไม้ และกลีบดอก ประดับด้วยริบบิ้นเพื่อสะท้อนวัฒนธรรม วิถีชีวิต และเรื่องราวของชุมชน โดยพัฒนาช่องทางการจำหน่ายผ่านออนไลน์และสื่ออินเทอร์เน็ตเพื่อเพิ่มการเข้าถึงผลิตภัณฑ์
3. การส่งเสริมช่องทางการจัดจำหน่ายผ้าทอกี่เอวของชุมชนบ้านห้วยฮ่อมมุ่งเน้นการรวมกลุ่มผู้สนใจการทอผ้าลายโบราณเพื่อพัฒนาผลิตภัณฑ์ให้มีความน่าสนใจและขยายช่องทางการจัดจำหน่ายทั้งในสถานที่จริงและออนไลน์ โดยเน้นความร่วมมือกับภาครัฐและเอกชน เพื่อเพิ่มการเข้าถึงผู้บริโภคและเผยแพร่ลวดลายโบราณให้เป็นที่รู้จักในวงกว้าง
เอกสารอ้างอิง
กรมพัฒนาสังคมและสวัสดิการ. (2566). รูปแบบการจัดสวัสดิการที่เหมาะสมสำหรับกลุ่มชาติพันธุ์: กรณีศึกษา ศูนย์ส่งเสริมการจัดสวัสดิการสังคมชุนชมบนพื้นที่สูง (ศสส.) บ้านผาหมอน ตำบลบ้านหลวง อำเภอจอมทองจังหวัดเชียงใหม่. กลุ่มงานผู้เชี่ยวชาญ กรมพัฒนาสังคมและสวัสดิการ.
กิตติพงษ์ วัฒนธรรม. (2561). กลยุทธ์การตลาดสำหรับผลิตภัณฑ์ชุมชนในงานแสดงสินค้าและเทศกาล. วารสารบริหารธุรกิจและเศรษฐศาสตร์ 12(2).
กิตติยา แกะเฮ้า. (2563). การศึกษาแนวทางการพัฒนาเพื่อเพิ่มศักยภาพด้านการท่องเที่ยว ของชุมชน : กรณีศึกษาหมู่บ้านอีต่อง อำเภอทองผาภูมิ จังหวัดกาญจนบุรี [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
คำรน ศรีคำไทย. (2534). ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการมีส่วนร่วมของชาวกะเหรี่ยงในกิจกรรมของ ศูนย์การศึกษาเพื่อชุมชนในเขตภูเขา จังหวัดลำพูน [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์.
ธนภัทร รุ่งเรือง. (2563).การพัฒนาช่องทางการจัดจำหน่ายผลิตภัณฑ์หัตถกรรมพื้นถิ่นผ่านศูนย์วิจัยและพิพิธภัณฑ์. วารสารวิจัยทางสังคมศาสตร์ 8(1).
นริสรา ลอยฟ้า และคณะ. (2565). การออกแบบและพัฒนารูปแบบผลิตภัณฑ์กระเป๋าสุภาพบุรุษจากผ้ากะเหรี่ยงโดยมีส่วนร่วมของชุมชนพระบาทห้วยต้ม จังหวัดลำพูน. วารสารการพัฒนามนุษย์และสังคม 10(1).
สุนทร เกตุอินทร์. (2545). โครงสร้างลวดลายผ้าทอกะเหรี่ยง อำเภอบ้านไร่ จังหวัดอุทัยธานี. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สุภัทรา นิลวรรณ. (2563). ปัจจัยที่มีผลต่อความนิยมในผ้าทอของชุมชนกะเหรี่ยง: กรณีศึกษาภาคเหนือของประเทศไทย. วารสารเศรษฐศาสตร์และสังคม (9)2.
สำนักงานส่งเสริมและสนับสนุนวิชาการ 10 จังหวัดเชียงใหม่. (2560). รายงานวิจัยการศึกษาเปรียบเทียบ การพัฒนาบนพื้นที่สูงในอดีตและปัจจุบัน. สำนักงานปลัดกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์
ศิริพร แสงสุวรรณ, และคณะ. (2565). การจัดตั้งศูนย์รวมผลิตภัณฑ์หัตถกรรมเพื่อเพิ่มขีดความสามารถทางการแข่งขันของผู้ประกอบการชุมชน. วารสารเศรษฐศาสตร์และสังคมศาสตร์ 10(4).
ศิริพร สุขสมบูรณ์. (2564). กระบวนการถ่ายทอดภูมิปัญญาการทอผ้าของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงในประเทศไทย. วารสารวิจัยวัฒนธรรม 12(3).
องค์การบริหารส่วนตำบลทาแม่ลอบ. (ม.ป.ป.). สภาพทั่วไป. สืบค้น 15 กันยายน 2566, จาก http://www.thamaelob.go.th/page.php?id=7585
อริสรา พงษ์ไพโรจน์, และคณะ. (2566). บทบาทของแพลตฟอร์มออนไลน์ในการส่งเสริมการตลาดผลิตภัณฑ์หัตถกรรมท้องถิ่น. วารสารบริหารธุรกิจดิจิทัล 7(2) .
