การศึกษาทัศนคติความรุนแรงหลังการเลิกรา กรณีศึกษา จังหวัดมหาสารคาม
คำสำคัญ:
ความรุนแรงหลังเลิกรา , ทัศนคติ , พฤติกรรมศาสตร์ , อาชญวิทยา , จิตวิทยาบทคัดย่อ
ความรุนแรงหลังการเลิกราเป็นปัญหาทางสังคมที่ส่งผลกระทบต่อทั้งผู้ถูกกระทำและผู้กระทำโดยอาจแสดงออกในรูปแบบต่างๆ บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาทัศนคติของบุคคลต่อความรุนแรงหลังการเลิกรา รวมถึงปัจจัยทางพฤติกรรมศาสตร์ อาชญวิทยา และจิตวิทยาที่ส่งผลต่อทัศนคติดังกล่าว งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ (Quantitative Research) โดยเก็บรวบรวมข้อมูลผ่านแบบสอบถามจากกลุ่มตัวอย่างจำนวน 50 คน กลุ่มตัวอย่าง (Sample) ได้แก่ คู่รักเพศชายและหญิงที่มีอายุ 18 ปี ขึ้นไป ในพื้นที่อำเภอเมือง จังหวัดมหาสารคาม ค่าดัชนีความสอดคล้องของแบบสอบถาม อยู่ระหว่าง 0.6–1 และมีค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ 0.952 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ยเลขคณิต และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า ทัศนคติต่อความรุนแรงหลังเลิกรา กรณีศึกษา จังหวัดมหาสารคาม ภาพรวม อยู่ในระดับมาก และมีความสัมพันธ์กับปัจจัยหลายด้าน โดยสัมพันธ์กับปัจจัยด้านพฤติกรรมศาสตร์มากที่สุด รองลงมาได้แก่ด้านอาชญวิทยา และน้อยที่สุดได้แก่ด้านจิตวิทยา ผลการศึกษานี้สามารถนำไปใช้เป็นข้อมูลสำหรับการพัฒนาแนวทางป้องกันความรุนแรงหลังการเลิกรา ทั้งในระดับบุคคล ครอบครัว และนโยบายสาธารณะ โดยเน้นไปที่การให้ความรู้ การปรับเปลี่ยนทัศนคติ และการส่งเสริมแนวทางการจัดการอารมณ์ทีเหมาะสมเพื่อลดโอกาสเกิดพฤติกรรมรุนแรง
เอกสารอ้างอิง
ธัญญาลักษณ์ โกนกระโทก. (2554). การปรับตัวของสตรีต่อความรุนแรงในครอบครัวในชุมชนแออัด กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ
ปกรณ์ มณีปกรณ์. (2555). ทฤษฎีอาชญาวิทยา (Criminological Theory). พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วน จำกัด เอ็ม. ที. เพรส.
พัชรินทร์ นินทจันทร์และคณะ. (2554). การเสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชนเพื่อป้องกันความรุนแรงในครอบครัว. รามาธิบดีพยาบาลสาร. 17(3), 444-462.
แพรตะวัน วชิราคม และฉัตรวรัชญ์ องคสิงห์. (2561). การลดทอนความรุนแรงในครอบครัวของสังคมไทยเชิงพุทธวิถี. วารสารรังสิตบัณฑิตศึกษาในกลุ่มธุรกิจและสังคมศาสตร์.4 (1),29-41.
มติชนออนไลน์.(2562). มูลนิธิหญิงชายฯ เปิดสถิติความรุนแรงพุ่ง ระบาดทุกพื้นที่ จี้รัฐแก้ปัญหาเชิงรุก. สืบค้นข้อมูลออนไลน์จาก https://www.matichon.co.th/local/news_1725205.
ยงยุทธ แสงประสิทธ์ิและคณะ. (2554). รูปแบบการป้องกันปัญหาความรุนแรงในครอบครัวโดยกระบวนการมีส่วนร่วมของครอบครัวและชุมชน: กรณีศึกษาชุมชนแห่งหนึ่งในจังหวัดปทุมธานี. วารสารพฤติกรรมศาสตร์.17(2), 19-36.
ยุพาพร ปิวะพงษ์. (2554). อิทธิพลของสื่อลามกที่มีผลต่อการกระทำผิดทางเพศของเด็กและเยาวชน
ศึกษาเฉพาะกรณี : ศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชนในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหิดล, กรุงเทพฯ.
วิชุลดา มาตันบุญ. (2556). การพัฒนากลไกในระดับชุมชนเพื่อป้องกันและแก้ไขปัญหาการกระทำความรุนแรงต่อเด็ก และสตรีในพื้นที่ชายแดนภาคเหนือของประเทศไทย (เล่ม 1). พิมพค์รั้งที่ 1. เชียงใหม่: พิมพ์ณภัทรการพิมพ์.
ศุภวรรณ นารถ (2563). ความสัมพันธ์ระหว่างการกำกับอารมณ์ด้วยวิธีการทางความคิด รูปแบบความผูกพัน ปัจจัยทางความสัมพันธ์ กับความทุกข์ใจจากการเลิกรา ในนิสิตนักศึกษาระดับปริญญาตรีที่ผ่านประสบการณ์การเลิกรา. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
สุทัศน์ มาลโรจน์. (2552). ปัจจัยที่เกี่ยวข้องในการกระทำความผิดทางเพศของผู้ต้องขังคดีข่มขืนกระทำชำเราในเรือนจำกลางบางขวาง. สารนิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุมนทิพย์ จิตสว่าง, ฐิติยา เพชรมุนี, นัทธี จิตสว่าง และ วนัสนันท์ กันทะวงศ์. (2566). ความรุนแรงในสังคม ไทย. วารสารสังคมสงเคราะห์ศาสตร์, 31(1), 47-88.
สุรยุทธ บุบผาพิลา. (2557). การมีส่วนร่วมของผู้นำชุมชนในการป้องกันและปราบปราม อาชญากรรมในเขตพื้นที่รับผิดชอบของสถานีตำรวจภูธรศรีสมเด็จ อำเภอศรีสมเด็จ จังหวัดร้อยเอ็ด. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตร์มหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหามงกุฏราชวิทยาลัย.
สุวิมล ติรกานันท์ (2557). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์ : แนวทางสู่การปฏิบัติ. พิมพ์ครั้งที่ 12. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
BBC News ไทย. (2561). ความรุนแรงในครอบครัว : ภูมิภาคไหนที่ผู้หญิงถูกคนในครอบครัวสังหารมากที่สุด.สืบค้นข้อมูลได้จากจาก https://www.bbc.com/thai/features-46347062
Cochran, W. G. (1977). Sampling techniques. Johan Wiley & Sons Inc.
Reeder, W. (1974). Some aspect of the informal social participation of families. New York: Methuen.
