Examining Attitudes Toward Violence After a Breakup: A Case Study in Mahasarakham Province
Keywords:
Post-breakup violence, Attitude, Behavioral science, Criminology, PsychologyAbstract
Violence following a breakup is a significant social issue that impacts both victims and perpetrators, and it can take many forms. This study aims to examine individuals’ attitudes toward post-breakup violence, focusing on behavioral, criminological, and psychological factors that influence these attitudes. This research adopts a quantitative approach, with data collected through questionnaires administered to a sample of 50 individuals. The participants were heterosexual couples aged 18 and over, residing in Mueang District, Maha Sarakham Province. The questionnaire’s content validity index ranged from 0.6 to 1.0, and its reliability coefficient was 0.952. Data analysis involved descriptive statistics, including frequency, percentage, mean, and standard deviation. The findings indicate that overall attitudes toward post-breakup violence in Maha Sarakham Province were at a high level and were influenced by multiple factors. Behavioral factors showed the strongest association, followed by criminological factors, while psychological factors had the least impact. These results can inform the development of prevention strategies at individual, family, and public policy levels. Emphasis should be placed on education, attitude transformation, and emotional regulation to reduce the likelihood of violent behavior following relationship breakups.
References
ธัญญาลักษณ์ โกนกระโทก. (2554). การปรับตัวของสตรีต่อความรุนแรงในครอบครัวในชุมชนแออัด กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ
ปกรณ์ มณีปกรณ์. (2555). ทฤษฎีอาชญาวิทยา (Criminological Theory). พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วน จำกัด เอ็ม. ที. เพรส.
พัชรินทร์ นินทจันทร์และคณะ. (2554). การเสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชนเพื่อป้องกันความรุนแรงในครอบครัว. รามาธิบดีพยาบาลสาร. 17(3), 444-462.
แพรตะวัน วชิราคม และฉัตรวรัชญ์ องคสิงห์. (2561). การลดทอนความรุนแรงในครอบครัวของสังคมไทยเชิงพุทธวิถี. วารสารรังสิตบัณฑิตศึกษาในกลุ่มธุรกิจและสังคมศาสตร์.4 (1),29-41.
มติชนออนไลน์.(2562). มูลนิธิหญิงชายฯ เปิดสถิติความรุนแรงพุ่ง ระบาดทุกพื้นที่ จี้รัฐแก้ปัญหาเชิงรุก. สืบค้นข้อมูลออนไลน์จาก https://www.matichon.co.th/local/news_1725205.
ยงยุทธ แสงประสิทธ์ิและคณะ. (2554). รูปแบบการป้องกันปัญหาความรุนแรงในครอบครัวโดยกระบวนการมีส่วนร่วมของครอบครัวและชุมชน: กรณีศึกษาชุมชนแห่งหนึ่งในจังหวัดปทุมธานี. วารสารพฤติกรรมศาสตร์.17(2), 19-36.
ยุพาพร ปิวะพงษ์. (2554). อิทธิพลของสื่อลามกที่มีผลต่อการกระทำผิดทางเพศของเด็กและเยาวชน
ศึกษาเฉพาะกรณี : ศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชนในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหิดล, กรุงเทพฯ.
วิชุลดา มาตันบุญ. (2556). การพัฒนากลไกในระดับชุมชนเพื่อป้องกันและแก้ไขปัญหาการกระทำความรุนแรงต่อเด็ก และสตรีในพื้นที่ชายแดนภาคเหนือของประเทศไทย (เล่ม 1). พิมพค์รั้งที่ 1. เชียงใหม่: พิมพ์ณภัทรการพิมพ์.
ศุภวรรณ นารถ (2563). ความสัมพันธ์ระหว่างการกำกับอารมณ์ด้วยวิธีการทางความคิด รูปแบบความผูกพัน ปัจจัยทางความสัมพันธ์ กับความทุกข์ใจจากการเลิกรา ในนิสิตนักศึกษาระดับปริญญาตรีที่ผ่านประสบการณ์การเลิกรา. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
สุทัศน์ มาลโรจน์. (2552). ปัจจัยที่เกี่ยวข้องในการกระทำความผิดทางเพศของผู้ต้องขังคดีข่มขืนกระทำชำเราในเรือนจำกลางบางขวาง. สารนิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุมนทิพย์ จิตสว่าง, ฐิติยา เพชรมุนี, นัทธี จิตสว่าง และ วนัสนันท์ กันทะวงศ์. (2566). ความรุนแรงในสังคม ไทย. วารสารสังคมสงเคราะห์ศาสตร์, 31(1), 47-88.
สุรยุทธ บุบผาพิลา. (2557). การมีส่วนร่วมของผู้นำชุมชนในการป้องกันและปราบปราม อาชญากรรมในเขตพื้นที่รับผิดชอบของสถานีตำรวจภูธรศรีสมเด็จ อำเภอศรีสมเด็จ จังหวัดร้อยเอ็ด. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตร์มหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหามงกุฏราชวิทยาลัย.
สุวิมล ติรกานันท์ (2557). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์ : แนวทางสู่การปฏิบัติ. พิมพ์ครั้งที่ 12. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
BBC News ไทย. (2561). ความรุนแรงในครอบครัว : ภูมิภาคไหนที่ผู้หญิงถูกคนในครอบครัวสังหารมากที่สุด.สืบค้นข้อมูลได้จากจาก https://www.bbc.com/thai/features-46347062
Cochran, W. G. (1977). Sampling techniques. Johan Wiley & Sons Inc.
Reeder, W. (1974). Some aspect of the informal social participation of families. New York: Methuen.