การเมืองเชิงอัตลักษณ์และความเปลี่ยนแปลงของวัฒนธรรมการมีส่วนร่วมในสังคมไทย
คำสำคัญ:
การเมืองเชิงอัตลักษณ์, วัฒนธรรมการมีส่วนร่วม, ประชาธิปไตยไทย, สื่อดิจิทัล, พลเมืองใหม่บทคัดย่อ
บทความนี้มุ่งศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการเมืองเชิงอัตลักษณ์และความเปลี่ยนแปลงของวัฒนธรรมการมีส่วนร่วมในสังคมไทย โดยวิเคราะห์จากแนวคิดทางทฤษฎี กรณีศึกษา และบริบททางสังคมการเมืองร่วมสมัย พบว่าการเมืองเชิงอัตลักษณ์ ไม่ว่าจะเป็นอัตลักษณ์ชาติพันธุ์ เพศสภาพ เยาวชน หรือท้องถิ่น ได้กลายเป็นพลังสำคัญที่ผลักดันให้การเมืองไทยขยายพื้นที่การมีส่วนร่วมจากกรอบดั้งเดิมที่จำกัดอยู่ในสถาบันทางการเมืองและวัฒนธรรมชุมชน ไปสู่รูปแบบใหม่ที่เปิดกว้างมากขึ้น ทั้งในท้องถนน ภาคประชาชน และโลกดิจิทัล การเปลี่ยนแปลงนี้สร้างผลเชิงบวกในด้านการเปิดพื้นที่ให้กับความหลากหลายและการตรวจสอบเชิงประชาธิปไตย แต่ขณะเดียวกันก็สร้างผลเชิงลบในรูปของความขัดแย้งเชิงอุดมการณ์และการแบ่งแยกทางสังคม บทความยังได้เสนอแนวทางเชิงนโยบายเพื่อสร้างพื้นที่สาธารณะอย่างเสมอภาค ปรับระบบการศึกษาเพื่อพัฒนาพลเมืองใหม่ ใช้สื่อดิจิทัลอย่างสร้างสรรค์ และเสริมสร้างกลไกประชาธิปไตยที่รองรับความหลากหลาย สุดท้ายชี้ให้เห็นว่าแนวโน้มการเมืองไทยในอนาคตจะยังคงถูกกำหนดด้วยพลวัตของอัตลักษณ์และวัฒนธรรมการมีส่วนร่วมที่ซับซ้อนมากขึ้น
เอกสารอ้างอิง
Calhoun, C. (1994). Social theory and the politics of identity. Blackwell.
Castells, M. (2010). The power of identity. Wiley-Blackwell.
Chachavalpongpun, P. (2020). Coup, king, crisis: A critical interregnum in Thailand. Yale University Press.
Dahl, R. A. (1989). Democracy and its critics. Yale University Press.
Davies, I. (2019). Civic education and liberal democracy: Making the case for civic virtue. Routledge.
Giddens, A. (1991). Modernity and self-identity: Self and society in the late modern age. Polity Press.
Habermas, J. (1996). Between facts and norms: Contributions to a discourse theory of law and democracy. MIT Press.
Heyes, C. (2020). Identity politics. In E. N. Zalta (Ed.), The Stanford encyclopedia of philosophy (Fall 2020 Edition). Stanford University.
Inglehart, R., & Welzel, C. (2005). Modernization, cultural change, and democracy: The human development sequence. Cambridge University Press.
Isin, E. F., & Turner, B. S. (2007). Investigating citizenship: An agenda for citizenship studies. Citizenship Studies, 11(1), 5–17.
Keyes, C. F. (2014). Finding their voice: Northeastern villagers and the Thai state. Silkworm Books.
Kongkirati, P. (2021). Youth movements and the politics of change in Thailand. Journal of Contemporary Asia, 51(3), 377–395.
McCargo, D. (2008). Tearing apart the land: Islam and legitimacy in Southern Thailand. Cornell University Press.
McCargo, D. (2020). The politics of polarization in Thailand. Journal of Democracy, 31(1), 144–158.
McCargo, D., & Ukrist, P. (2005). The Thaksinization of Thailand. NIAS Press.
Pateman, C. (1970). Participation and democratic theory. Cambridge University Press.
Phongpaichit, P., & Baker, C. (2008). Thai capital after the 1997 crisis. Silkworm Books.
Rogers, B. (2017). Sexuality, rights, and identity politics in Thailand. Asian Studies Review, 41(2), 227–244.
Sinpeng, A. (2021). Digital media, political participation, and youth activism in Thailand. Asian Journal of Comparative Politics, 6(2), 97–113.
Thongchai, W. (2018). Hyper-royalism and the politics of identity in Thailand. Critical Asian Studies, 50(1), 1–23.
UNDP. (2019). Legal gender recognition in Thailand: A legal and policy review. United Nations Development Programme.
Wong, A. (2021). The #MilkTeaAlliance and digital transnational activism. Journal of Asian Studies, 80(4), 1015–1039.
Yingluck, S., & Boonlert, J. (2022). Equality in diversity: LGBTQ+ rights movement and policy reform in Thailand. Asian Journal of Human Rights, 14(1), 55–74.
