ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนเอกชน ในจังหวัดประจวบคีรีขันธ์

ผู้แต่ง

  • นิโลบล เจริญเนือง สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี
  • ณัฐกานต์ ภาคพรต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี
  • อภิชาติ เลนะนันท์ สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี

คำสำคัญ:

ปัจจัยที่มีอิทธิพล, ประสิทธิผล, โรงเรียนเอกชน

บทคัดย่อ

          บทความนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนเอกชนในจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ 2) ศึกษาระดับของประสิทธิผลของโรงเรียนเอกชนในจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ 3) ศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนเอกชนในจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ผู้บริหารและครูผู้สอนของโรงเรียนเอกชนในจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ จำนวน 291 คน จาก 32 โรงเรียน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามที่มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.97 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน

          ผลการวิจัยพบว่า

          1. ระดับของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนเอกชนในจังหวัดประจวบคีรีขันธ์อยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านเรียงลำดับค่าเฉลี่ยจากมากไปหาน้อย ดังนี้ การจัดการเรียนการสอนของครู ภาวะผู้นำเชิงดิจิทัล และการมีส่วนร่วมของชุมชน

          2. ระดับประสิทธิผลของโรงเรียนเอกชนในจังหวัดประจวบคีรีขันธ์อยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านเรียงลำดับค่าเฉลี่ยจากมากไปหาน้อย ดังนี้ ความสามารถในการปรับตัวและพัฒนาโรงเรียน ความพึงพอใจในงานของครู และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของผู้เรียน

          3. ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนเอกชนในจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ คือ ภาวะผู้นำเชิงดิจิทัล การจัดการเรียนการสอนของครู และการมีส่วนร่วมของชุมชนมีประสิทธิภาพการทำนายร้อยละ 78.80 และสมการพยากรณ์ในรูปคะแนนมาตรฐาน
= .604(x2) + .206(x3) + .175(x1)

เอกสารอ้างอิง

กมล โพธิเย็น. (2564). Active Learning : การจัดการเรียนรู้ที่ตอบโจทย์การจัดการศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. 19(1), 11-28.

จันทิมา รุ่งเรือง. (2563). โมเดลเชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลโรงเรียนเอกชนในยุคดิจิทัล. วารสารสังคมศาสตรวิจัย. 11(1), 55-75.

ฐิตา วิหครัตน์. (2558). การบริหารแบบมีส่วนร่วมที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษาในจังหวัดสมุทรปราการ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 6 (วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต). ฉะเชิงเทรา : มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์.

นพรัตน์ ศรีสุวรรณ. (2562). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนเอกชนในประเทศไทย. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม. 9(2), 25-32.

นฤมล เจริญพรสกุล. (2561). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน (วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต). ปทุมธานี : มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์.

ประภัสสร ดิษสกุล. (2562). นวัตกรรมการบริหารโรงเรียนประถมศึกษาตามแนวคิดการพัฒนานักเรียนให้มีความคิดสร้างสรรค์ (วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พรเทพ เหมรานนท์. (2564). การบริหารแบบมีส่วนร่วมของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจันทบุรี เขต 1 และเขต 2 (วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต). จันทบุรี : มหาวิทยาลัยราชภัฎรำไพพรรณี.

รัตนวรรณ เลิศไกร. (2562). ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลโรงเรียนเอกชนในเขตประเวศ กรุงเทพมหานคร. วารสารการบริหารการศึกษาและภาวะผู้นำ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร. 7(27), 293-304.

รัตนา เหลืองาม. (2562). ภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21 ที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจันทบุรี เขต 1 (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). จันทบุรี : มหาวิทยาลัยราชภัฎรำไพพรรณี.

วลีรัตน์ ฉิมน้อย. (2562). กลยุทธ์การบริหารงานวิชาการโรงเรียนเอกชนระดับประถมศึกษาตามแนวคิดคุณลักษณะพลเมืองคุณภาพในศตวรรษที่ 21 (วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วัสสิกา รุมาคม. (2563). ความสัมพันธ์ระหว่างประสิทธิผลของโรงเรียนเอกชนในจังหวัดปทุมธานีกับความพึงพอใจในการทำงานของครูผู้สอน. วารสารศึกษาศาสตร์ มสธ. 13(2), 115-131.

วารินท์พร ฟันเฟื่องฟู. (2562). การจัดการเรียนรู้ Active learning ให้สำเร็จ. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์. 9(1), 135-145.

วุฒิชัย เนียมเทศ. (2565). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษากับประสิทธิผลของโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปัตตานี เขต 1 ในช่วงวิกฤติ COVID-19. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. 9(9), 258-269.

สาริศา เจนเขว้า. (2560). ความพึงพอใจในการปฏิบัติงานของครูโรงเรียนเอกชน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 4. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร. 8(1), 200-209.

สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน. (2560). แผนพัฒนาการศึกษาเอกชน พ.ศ.2560-2564. เรียกใช้เมื่อ 9 ตุลาคม 2565 จาก https://opec.go.th/plan? cate_id=4.

สำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ. (2564). รัฐธรรมนูณแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพมหานคร : พี.เพรส.

สินีนาฎ ชามาตย์. (2561). การบริหารจัดการเครือข่ายที่ส่งผลต่อประสิทธิผลโรงเรียนเอกชนในจังหวัดขอนแก่น. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 12(2), 102-114.

สุนิสา ภู่เงิน. (2561). ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชลบุรี เขต 3 (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). ชลบุรี : มหาวิทยาลัยบูรพา.

สุภาพร ยิกุสังข์. (2560). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณภาพการบริหารโรงเรียนเอกชน. วารสารราชภัฏสุราษฎร์ธานี. 4(2), 149-178.

Mat Rahimi Yusof. (2019). Digital Leadership Among School Leader in Malaysia. International Journal of Innovative Technology and Exploring Engineering. 8(9), 1481-1485.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-04-09

รูปแบบการอ้างอิง

เจริญเนือง น., ภาคพรต ณ., & เลนะนันท์ อ. (2025). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนเอกชน ในจังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์ มจร วิทยาเขตแพร่, 9(1), 46–61. สืบค้น จาก https://so13.tci-thaijo.org/index.php/jgrp/article/view/1629

ฉบับ

ประเภทบทความ

Research Article