ภาพรวมของเทคนิคการสอนการเขียนภาษาอังกฤษในประเทศไทย

ชิดชนก มีนาสันติรักษ์; ศาสตรา มาพร

ผู้แต่ง

ชิดชนก มีนาสันติรักษ์ คณะครุศาสตร์และการพัฒนามนุษย์ มหาวิทยาลัยราชภัฏชัยภูมิ ประเทศไทย
ศาสตรา มาพร คณะครุศาสตร์และการพัฒนามนุษย์ มหาวิทยาลัยราชภัฏชัยภูมิ ประเทศไทย

คำสำคัญ:

เทคนิคการสอน, การเขียนภาษาอังกฤษ, ประเทศไทย

บทคัดย่อ

บทความปริทัศน์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทบทวนงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับการสอนการเขียนภาษาอังกฤษในประเทศไทย ระหว่างปี พ.ศ. 2558–2568 โดยอ้างอิงข้อมูลจากบทความวิชาการและงานวิจัยจำนวน 16 เรื่องที่สืบค้นจากฐานข้อมูล TCI (ThaiJo) โดยใช้เกณฑ์การคัดเลือกบทความที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาทักษะการเขียนของผู้เรียนชาวไทย ผลการวิเคราะห์พบว่า เทคนิคการสอนมีความหลากหลาย ทั้งในแง่ของวิธีการ ระดับชั้น และวัตถุประสงค์ของการพัฒนา โดยเทคนิคที่นิยม ได้แก่ เทคนิค CIRC, โฟนิกส์, ดิกโทกลอส, ผังกราฟฟิก และรูปแบบ B-SLIM เทคนิคการสอนสามารถจำแนกออกเป็น 2 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มที่เน้นกลยุทธ์ทางความคิด (cognitive strategies) และกลุ่มที่เน้นการรู้คิดเชิงอภิปัญญา (metacognitive strategies) อีกทั้งยังพบว่าแนวทางการสอนส่วนใหญ่ส่งเสริมการเรียนรู้เชิงรุก (active learning) ผ่านการมีส่วนร่วม การทำงานกลุ่ม การใช้สื่อ และกิจกรรมต่าง ๆ ข้อมูลจากการศึกษานี้สามารถนำไปใช้เพื่อพัฒนาหลักสูตรหรือออกแบบกิจกรรมการเรียนการสอนให้สอดคล้องกับระดับชั้นและบริบทของผู้เรียน อย่างไรก็ตาม งานศึกษานี้ยังมีข้อจำกัดด้านจำนวนงานวิจัยที่ใช้และขอบเขตของการวิเคราะห์ จึงเสนอแนะให้มีการศึกษาต่อยอดเพื่อเปรียบเทียบประสิทธิภาพของเทคนิคแต่ละประเภทในบริบทที่หลากหลายยิ่งขึ้นในอนาคต

เอกสารอ้างอิง

กรรณภิรมย์ กาญจนีย์, ระพิน ชูชื่น, & วาสนา นิลหล้า. (2568). การพัฒนาความสามารถการ อ่านและการเขียนสะกดคำภาษาอังกฤษโดยการจัดการเรียนรู้แบบ Picture Word Inductive Model (PWIM) ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จังหวัดอำนาจเจริญ. วารสารมณีเชษฐารามวัดจอมมณี, 8(2), 501–514.

กฤษณา สถิตย์เกิด. (2565). การพัฒนาเทคนิคการสอน Six Writing Steps เพื่อส่งเสริมทักษะ การเขียนภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4: The Development of a Teaching Technique on Six Writing Steps for Enhancing English Writing Skills of Prathom Suksa 4 Students. คุรุสภาวิทยาจารย์, 3(1), 17–34.

กัมปนาท ตาอินทร์, นทัต อัศภาภรณ์, & สมเกียรติ อินทสิงห์. (2566). การใช้กระบวนการสอน แบบดิกโทกลอสเพื่อส่งเสริมความสามารถด้านการเขียนภาษาอังกฤษ และความสุขในการเรียนสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 15(1), 85–101.

จันทร์พร พรหมมาศ, ทัณฑิกา วงศ์เครือ, & เด่นชัย ปราบจันดี. (2560). ผลการจัดการเรียนการ สอนโดยประยุกต์แนวคิดแบบเน้นโครงสร้างไวยากรณ์ที่มีต่อความสามารถในการเขียนภาษาอังกฤษและเจตคติต่อการเขียนภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วารสารศึกษาศาสตร์, 28(3), 89–101.

ทัณฑิกา วงศ์เครือ, จันทร์พร พรหมมาศ, & เด่นชัย ปราบจันดี. (2560). ผลการจัดการเรียนการ สอนโดยประยุกต์แนวคิดแบบเน้นโครงสร้างไวยากรณ์ที่มีต่อความสามารถในการเขียนภาษาอังกฤษและเจตคติต่อการเขียนภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วารสารศึกษาศาสตร์, 28(3), 89–101.

พิชัยภรณ์ แสนสุขและแสงสุรีย์ ดวงคำน้อย. (2566). การพัฒนาความสามารถในการอ่านออก เสียงและการเขียนคำศัพท์ภาษาอังกฤษ โดยใช้วิธีการจัดการเรียนรู้แบบโฟนิกส์ร่วมกับเกมมัลติมีเดียสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3. วารสารวิชาการและวิจัย มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 13(4), 34–45

มลฑลี วรานนท์จิราโชติ, เจนวิทย์ วารีบ่อ, & สุนิตย์ตา เย็นทั่ว. (2565). การเปรียบเทียบ ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความคงทนของผลการเรียนรู้วิชาภาษาอังกฤษเรื่องการเขียนเชิงไวยากรณ์ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้แบบ PPP ร่วมกับเทคนิคเพื่อนช่วยเพื่อนกับการจัดการเรียนรู้แบบ PPP. วารสารวิจัยรำไพพรรณี, 16(2), 166–176.

วรีพร อ่อนนาง, & วีระศักดิ์ ชมภูคำ. (2567). การพัฒนาทักษะการอ่านและการเขียน ภาษาอังกฤษโดยใช้บทเรียนการ์ตูนที่เน้นวิธีการสอนแบบโฟนิกส์สําหรับนักเรียนชั้นอนุบาล โรงเรียนนานาชาติเชียงใหม่. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 13(4), 269–280.

ศศิธร สันใจ, & สายชล จินโจ. (2567). การจัดกิจกรรมการเรียนรู้เสริมทักษะการเขียนโดยใช้ แบบฝึกภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนบ้านหลวง สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเชียงใหม่ เขต 3. วารสารปราชญ์ประชาคม, 2(6), 1–15.

ศศิภา พรหมมินทร์, & ทำรงลักษณ์ เอื้อนครินทร์. (2565). การพัฒนาทักษะการเขียน ภาษาอังกฤษโดยการใช้เทคนิคการเขียนแบบกึ่งควบคุมสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. Journal of Buddhist Education and Research: JBER, 8(1), 13–20.

สุภาวดี ยอดไสว, สริตา บัวเขียว, & ยุพิน ยืนยง. (2565). การพัฒนาความสามารถในการเขียน ภาษาอังกฤษโดยใช้วิธีการสอนแบบ B-SLIM model ร่วมกับเทคนิค CIRC สำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 50(1), 1–13. https://doi.org/10.58837/CHULA.EDUCU.50.1.4

เสาวลักษณ์ บรรดาศักดิ์, & เจษฎา กิตติสุนทร. (2561). การศึกษาความสามารถในการอ่านการ เขียนภาษาอังกฤษและพฤติกรรมการทำงานกลุ่มของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โดยการจัดการเรียนรู้ด้วยเทคนิค CIRC ร่วมกับผังกราฟฟิก. Ratchaphruek Journal, 16(1), 116–123.

เอษณ ยามาลี. (2563). กระบวนการสอนการเขียนภาษาอังกฤษแบบเน้นกระบวนการในบริบท การสอนภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศ. วารสารราชพฤกษ์, 18(1), 18–29.

Maporn, S., & Praphan, P. (2021). Issue on study of Aviation English as a lingua franca: A documents review. Journal of Social Sciences and Humanities Research in Asia, 27(1), 129–126.

Seidlhofer, B. (2013). Understanding English as a lingua franca (Oxford applied linguistics). Oxford University Press.

Selvaraj, M., & Abdul Aziz, A. (2019). Systematic review: Approaches in teaching writing skill in ESL classrooms. International Journal of Academic Research in Progressive Education and Development, 8(4), 450–473. https://doi.org/10.6007/IJARPED/v8-i4/6564

Uamsiri, R., & Sukavatee, P. (2022). Effects of genre-based approach with graphic organizers on argumentative writing ability of EFL secondary school students. OJED, 17(1), Article ID: OJED-17-01-022.

Un-udom, S. (2020). Effects of 6+1 trait writing model on Thai EFL student writing achievements. Journal of Research and Development Institute, Rajabhat Maha Sarakham University, 7(1), 241–254.