อาการ พฤติกรรม และความรู้สึกที่บ่งชี้ถึงระดับความเครียดของประชาชนในจังหวัดนครปฐมที่อยู่ในเกณฑ์ที่ควรเฝ้าระวังและเยียวยา

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับอาการ พฤติกรรม และความรู้สึกที่บ่งชี้ถึงระดับความเครียดของประชาชนในจังหวัดนครปฐมที่อยู่ในเกณฑ์ที่ควรเฝ้าระวังและเยียวยา การวิจัยเป็นแบบเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างจำนวน 400 คน โดยใช้แบบประเมินความเครียดเป็นเครื่องมือในการเก็บข้อมูล วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าความถี่ ร้อยละ และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน

ผลการวิจัยพบว่า

กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่มีความเครียดอยู่ในระดับปกติร้อยละ 40.00 รองลงมาคือกลุ่มที่มีความเครียดสูงกว่าปกติเล็กน้อยร้อยละ 35.00 ส่วนกลุ่มที่อยู่ในเกณฑ์ที่ควรเฝ้าระวังพบว่ามีความเครียดระดับสูงกว่าปกติปานกลางร้อยละ 9.00 และที่ควรได้รับการเยียวยามีความเครียดสูงกว่าปกติระดับมากร้อยละ 5.0

เมื่อพิจารณาเป็นรายข้อ อาการ พฤติกรรม และความรู้สึกของกลุ่มที่บ่งชี้ถึงระดับความเครียดในเกณฑ์ที่พึงเฝ้าระวังและควรได้รับการเยียวยา พบว่า กลุ่มที่มีความเครียดอยู่ในเกณฑ์สูงกว่าปกติปานกลาง มีลักษณะที่เกิดบ่อยที่สุดคือ ตื่นเต้นง่ายกับเหตุการณ์ที่ไม่คุ้นเคย และกลัวความผิดพลาดในการทำสิ่งต่าง ๆ รองลงมาคือ ไม่อยากพบปะผู้คน และรู้สึกเหนื่อยหน่ายไม่อยากทำอะไร ส่วนที่พบน้อยที่สุดคือ หัวใจเต้นแรง และทำอะไรไม่ได้เลยเพราะประสาทตึงเครียด/ปวดเกร็งกล้ามเนื้อ ส่วนกลุ่มที่มีความเครียดอยู่ในเกณฑ์สูงกว่าปกติมาก มีลักษณะที่เกิดบ่อยที่สุดคือ ไม่อยากพบปะผู้คน รองลงมาคือ นอนไม่หลับเพราะคิดมากหรือกังวลใจ และมีความวุ่นวายใจ/รู้สึกหมดหวังในชีวิต ขณะที่ลักษณะที่พบน้อยที่สุดคือ รู้สึกว่าชีวิตตนเองไม่มีคุณค่า